Natural, hindi tumutol si Mr. Yaleman na isama si Robin dahil kay Arianne. Siya ay likas na kuripot at bihirang isama ang kanyang mga empleyado o kliyente para kumain. Gayunpaman, ngayon, dinala niya sila sa isang mamahaling restaurant. Tila wala siyang pakialam sa pera na dapat niyang gastusin habang siya ay masayang tumatawa. Hindi ito nakakagulat. Pagkatapos ng lahat, kasama ang isang taga-disenyo na tulad ni Sylvain na nakasakay, ang mga mayayamang kliyente ay dadagsa sa kumpanya at kikita siya ng pera. Ang mga mayayamang kliyenteng iyon ay kikita siya ng mas maraming pera kaysa magtrabaho sa ilang kumpanya. Nagiging bukas-palad siya dahil alam niyang makakatanggap siya ng malaking pagbabalik.Pagdating nila sa restaurant, mataktikang nagbuhos ng tubig si Robin para sa lahat. Alam niya na siya ay higit pa sa isang prop dito. Ang pinakamaliit na magagawa niya ay maging kapaki-pakinabang.Napatingin si Mr. Yaleman kina Sylvain at Arianne. Habang tinitignan niya ang mga ito ay mas l
Tumaas ang kilay ni Sylvain at napangisi siya. “Akala ko... nahihiya ka lang. Dalawang uri pa lang ng babae ang nakilala ko; yung hindi maalis ang tingin sa akin at yung umiiwas ng tingin sa akin. Gayunpaman, lahat sila ay may pagkakaparehas—Bumibilis ang tibok ng puso nila kapag nakikita ako…”Nabigla si Arianne sa kanyang matapang na pagpapakita ng kumpiyansa. Mukhang siya ay medyo narcissistic. Inamin ni Arianne na napakagwapo niya. Meron siyang dating, hitsura, at mayaman. Kung siya ang type niya, ayos lang. Marahil ay hindi niya ito titigilan ng kaunti. Gayunpaman, hindi siya. Bakit ang dami niyang sinasabi? Kakakilala lang nila, at hindi sila close. Awkwardly siyang umubo bago tumahimik at sinabing, “Hindi tumitibok ang puso ko. Hindi lang ako sanay na may mga taong sobrang lapit sa akin at tinatamaan ako. Sa anumang kaso, hindi tututol si Mr. Yaleman. Maaari kang maglakad ngayon para maghanap ng inspirasyon kung gusto mo…”Natigilan si Sylvain. Hinila niya ang sarili sa upuan.
Sa pagtatapos ng araw, si Sylvain ay isang nangungunang fashion designer. Nagkaroon sila ng maliliit na pag-uusap sa paglalakbay na nagbigay inspirasyon kay Arianne. Sa huli, naramdaman niyang hindi masamang ideya ang pagpapauwi sa kanya ni Sylvain.Kinawayan siya ni Sylvain nang makarating sila sa labas ng entrance ng Tremont Estate. "Kita tayo bukas."Nagpasalamat siya at mabilis na lumabas ng sasakyan.Nakita ni Mary ang lahat ng ito at humakbang pasulong kasama si Aristotle sa kanyang mga bisig. “Ari, sinong nagpauwi sayo? Hindi iyon ang sasakyan ni Mr. Tremont.”“A colleague,” kaswal na sagot ni Arianne.Lalong natakot si Mary. “Isang kasamahan? Isang lalaki? Maaaring wala akong gaanong karanasan, ngunit pagkatapos magtrabaho para sa Tremonts sa loob ng maraming taon, masasabi ko kung gaano kamahal ang kotse na iyon. Sinong kasamahan mo ang posibleng magmaneho ng ganoon kamahal na kotse? Isang tingin sa kulay na iyon, at masasabi mo lang kung gaano siya hindi mapagkakatiwalaa
Inakala ni Mark na tulog na si Arianne dahil sa paglabas niya sa pinto, abala siya sa kanyang cellphone at hindi niya sinusubukang itago ang conversation. "Wala akong pakialam kung ano man ang balak mong gawin," sabi niya. “Sige at ilabas mo ang maraming problema hangga't gusto mo hanggang sa matapos ang mundo. wala akong pakialam. Paumanhin na pumutok ang iyong bula, ngunit hindi ako, sa anumang paraan, isang taong walang prinsipyo."Nang marinig ni Arianne ang bakal na galit sa kanyang boses, ibinaba ni Arianne ang kanyang panulat at tumingala sa kanya.Nagtama ang kanilang mga mata, at bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Mark bago niya ibinaba ang tawag. "Gising ka pa ba? Anong ginagawa mo sa sala?"Itinago ni Arianne ang kanyang hindi natapos na draft sa kanyang sarili. “Naghihintay sa iyo, ano pa ba? Sino yung kausap mo? Parang naasar ka."Bumalatay ang pagod sa kanyang mga mata. “Wala lang. Maliligo ako. Dapat magpahinga ka ng maaga."Medyo masama ang loob ni Arianne sa kany
Ang unang katwiran na pumasok sa isip ni Arianne ay si Sylvain ay nakatira sa isang kalapit na kapitbahayan, na magiging isang makatwirang paliwanag na hindi humingi ng karagdagang pansin. Dahil medyo nakakaabala si Arianne sa pasulong at pag-bid sa kanya ng magandang umaga, nagpasya siyang tumalikod at umalis sa lugar sa pamamagitan ng ibang ruta.Biglang ibinaba ni Sylvain ang bintana ng sasakyan at kumaway sa kanya. “Umaga, Sunshine! Nagtatrabaho tayo sa parehong lugar, hindi ba? Maaari kitang tulungan.”Hindi nakuha ni Arianne ang kanyang ekspresyon mula sa kanyang kinatatayuan sa kabilang kalye, ngunit nagawa pa rin niyang itapon siya. Bakit pakiramdam niya ay narito ang lalaking ito na gumagawa ng mga batayan sa hindi maarok na layunin?Natural, ang pagbati ni Sylvain ay naging imposible na magkunwaring hindi siya nakikita. Hindi mapakali, pumasok siya sa kotse niya at nagtanong, "Bakit ka nandito?"Pinapantayan siya ni Sylvain ng isang misteryoso, makahulugang ngiti. “Ano an
Hindi magaling si Robin sa pagsabi ng ‘hindi’, kaya para iligtas siya sa kahihiyan, tinanggap ni Arianne ang kanyang baso at sinabing, “Cheers.”Natuwa si Sylvain, na agad na umupo sa pagitan nina Robin at Arianne. "Ngayon, mas katulad iyon."Hindi pa nakikisalamuha si Robin sa mga lalaki noon, kaya mabilis siyang napigilan ng biglaang pag-aayos na lumabas sa kaliwang field, dahilan para ituwid ng kawawang babae ang kanyang likod bago nanlamig sa matigas na posisyon. Sa kasamaang palad, si Sylvain ay napaka-extrovert at walang malasakit na pinulupot niya ang kanyang braso sa balikat ni Robin nang mabilis.“Soooo! Balita ko ikaw ang tuta ni Arianne. Sa palagay ko hindi mo dapat gamitin ang labis na pag-imik ng iyong master. It doesn’t add to your charm if you keep things to yourself and don’t talk,” he pointed out.Mabilis na nagtaas ng boses si Arianne at nilinaw, “Excuse me, but she isn’t my ‘puppy.’ The correct term you were looking for is ‘protégé,’ okay? 'Tuta,' seryoso? Parang
Nang makalabas sila ay nag-reklamo si Robin, “Kailangan mo ba akong pigilan? Binastos ka nila sa likod mo, miss! Hindi ka ba naiinis? Palagi kong iniisip na ako ay isang mahinang doormat, ngunit ikaw ay cool, hindi ba? O isa ka bang nakakatakot na pusa gaya ko? Natatakot ka bang magkagulo?"Pinatatag ni Arianne ang sarili sa tulong ng isang puno sa sidewalk. “Hindi, naramdaman ko lang na parang walang kwenta ito. Narinig mo naman sila diba? Kilala nila ako bilang Mrs. Tremont. Kung nakipag-away ako sa kanila para sa maliit na bagay na ito o, hindi ko alam, ginawa itong pisikal, gaano ito kalala sa akin? Ipapahiya ko rin ang lalaki ko! Sa totoo lang, I'm just so-very-disinterested in talking to people like these, you know? Hangga't hindi masyadong nalalayo ang mabahong bibig nila, wala akong pakialam. Kung lumampas sila sa linya ko, gayunpaman, sasagutin ko."Isang pipi at lasing na ngiti si Robin. “Oh ho ho, touche! Hindi tayo kasing baba nila. Ang pakikipaglaban sa isang grupo ng mg
Hindi nakasagot si Arianne kay Davy. Sa halip, bigla niyang iwinagayway ang kanyang mga kamay bilang pagpapaalis.Nang mapansin ni Mark kung gaano kabagbag ang kanyang mga hakbang at kung paano siya nakahawak sa frame ng pinto, binitawan niya ang mga papel sa kanyang kamay at sumugod, nahuli siya.“Sino ang nagpainom sayo, Ari? Hindi mo ba alam ang limitasyon mo?" saway niya.Napasubsob si Arianne sa kanyang dibdib at namilipit dito. “M-May company hangout, at um, hindi ako pwede mag-absent, t-tapos, i-i-iba pakiramdam ko nga-ngayon. Parang hin-hindi ako lasing. Ito ay... eh, kakaiba..."Kumunot ang noo ni Mark at naramdaman ang bahagyang nilalagnat niyang noo. Isang hapdi ang dumating sa kanya, at siya ay nagtanong, "Ikaw ba ay nagpunta dito nang mag-isa?""Pumara ako ng taksi, ngunit hindi ko ito matiis hangga't hindi ako nakarating sa bahay, hindi ko kaya," napabuntong-hininga siya. “Kaya pumunta ako sa iyong opisina, at Diyos, bakit ang init dito? Masyadong mataas ang AC mo…”