Ang unang katwiran na pumasok sa isip ni Arianne ay si Sylvain ay nakatira sa isang kalapit na kapitbahayan, na magiging isang makatwirang paliwanag na hindi humingi ng karagdagang pansin. Dahil medyo nakakaabala si Arianne sa pasulong at pag-bid sa kanya ng magandang umaga, nagpasya siyang tumalikod at umalis sa lugar sa pamamagitan ng ibang ruta.

Biglang ibinaba ni Sylvain ang bintana ng sasakyan at kumaway sa kanya. “Umaga, Sunshine! Nagtatrabaho tayo sa parehong lugar, hindi ba? Maaari kitang tulungan.”

Hindi nakuha ni Arianne ang kanyang ekspresyon mula sa kanyang kinatatayuan sa kabilang kalye, ngunit nagawa pa rin niyang itapon siya. Bakit pakiramdam niya ay narito ang lalaking ito na gumagawa ng mga batayan sa hindi maarok na layunin?

Natural, ang pagbati ni Sylvain ay naging imposible na magkunwaring hindi siya nakikita. Hindi mapakali, pumasok siya sa kotse niya at nagtanong, "Bakit ka nandito?"

Pinapantayan siya ni Sylvain ng isang misteryoso, makahulugang ngiti. “Ano an