Biglang nabulunan si Janice. Noong una ay naisip niya na si Mark ay magpapakita sa kanya ng kaunting awa at pakikiramay sa kanya. Ngayon, gayunpaman, nadama niya na ang kanyang duguan na mukha ay parehong hindi matiis at isang biro.

Nang makita siyang nananatili sa parehong lugar, hindi kumikibo, nagpatuloy si Mark. “Diba sabi mo hindi mo na kayang manatili sa kumpanyang ito? Hindi kita pipilitin kung ganoon. Kung gusto mong umalis, maaari mong gawin ito pagkatapos ayusin ang usaping ito."

Hindi inaasahan ni Janice ang magiging resulta nito. “Saglit lang akong nawala sa galit ko. Nagmamadali ako," nagmamadali niyang sabi. “Ito ay isang mahusay na kumpanya. I don't really want to go... ako na ang bahala. Patawarin mo ako.”

Ikinaway ni Mark ang kamay niya. “Mm. Pumunta ka. Ang kumpanyang ito ay hindi katulad ng ibang lugar kung saan maaari kang pumunta at pumunta kahit kailan mo gusto. Mangyaring pangasiwaan ang mga bagay nang may mas maturity sa susunod na pagkakataon."

Bumalik si J