Pagdating nila sa obstetrics at gynecology department, gutom na gutom si Tiffany kaya masama ang pakiramdam niya. “Nagugutom na ako. Nauna nang sinabi ng doktor na huwag mag-almusal para sa checkup ngayon."Sinabi ni Jackson sa kanya sa malumanay na tono, "Ayos lang, ihahatid na kita sa labas para kumain kapag tapos ka na sa checkup."Hindi ito namalayan ni Tiffany sa sandaling iyon, ngunit hiniling sa kanya na huwag kumain dahil kailangan niyang magpakuha ng kanyang dugo. Magaling, Jackson. Namutla at nataranta ang mukha ni Tiffany nang makita ang mga tubo at tubo ng dugo na kumukuha mula sa kanya.Idiniin ni Jackson ang posisyon kung saan kinuha ang kanyang dugo gamit ang cotton wool nang maingat na sinabi niya, "Malapit na itong matapos. Kaunting dugo na lang ang bubunutin. Parang hindi ikaw yung tipong kulang sa dugo, kaya wag mo na akong takutin."Sinamaan siya nito ng galit na tingin. "Hindi ako anemic o nahihilo, nagpapanic ako!"Biglang, nakita ni Jackson ang dalawang pigu
Tila hindi nagsisinungaling si Tanya, ngunit tumanggi si Jackson na maniwala na walang kinalaman dito si Alejandro.Namutla ang mukha ni Tanya dahil sa kaba. Bahagyang nanginig ang kanyang katawan. Alam niyang hindi niya maisisiwalat ang katotohanan. Hindi niya akalain na makakabangga niya sina Tiffany at Jackson dito. Siya at si Jett ay matatapos kung hindi niya sila makumbinsi.Tiningnan ni Tiffany si Tanya ng diretso sa mata at seryosong sinabi, “Look at me. I'll ask you one more time, nagsasabi ka ba ng totoo? Wala bang ibang kasali dito? May nag-utos ba sa iyo na gawin ito? Ginawa mo ba ang lahat ng ito sa iyong sarili? Seryoso ba ang mga bagay sa pagitan niyo ni Jett?""Oo, nagsasabi ako ng totoo," sagot ni Tanya, salita sa salita. “Seryoso kami ni Jett. Nakarehistro na kami para sa kasal."Nakahinga ng maluwag si Tiffany. "Mabuti yan. Iwanan natin ang nakaraan sa nakaraan. Hindi ako makikipagtalo sa iyo. Gayunpaman, hindi rin kita mapapatawad." Pagkatapos, tumalikod siya at
Napangisi si Janice. "Hindi ko sasabihin na close tayo. Nag-aalaga lang ako ng anak ni Mr. Tremont. Wala ako dito ngayon kung hindi ako na-sponsor ni Mr. Tremont. Sige, balik na tayo sa trabaho. Naghihintay pa rin akong makumpirma."Nagbulungan ang mga naroroon, "Ano ang iyong inaalala? Siguradong kukumpirmahin ka dahil napakaganda ng nasimulan mo. Ang iba ang dapat mag-alala."Sa pagkakataong iyon ay napatingin ang kanilang superior sa kanilang direksyon. "Ano ang lahat ng daldal na ito sa oras ng trabaho? Kung gusto mong makipag-chat, umuwi ka na!"Maliban kay Janice, lahat ay hindi nangahas na gumanti at bumalik sa kanilang mga trabaho. Tinapunan niya ng hindi nasisiyahang tingin ang kanyang superior. Matagal na niyang hindi nakakaharap ang matandang babae!Ang kanyang superior ay hindi rin simpleng babae. “Anong ugali niyan, Janice? Nandidiri ka ba sa akin? Hindi ito ang iyong kumpanya, kaya dapat mong sundin ang iyong mga nakatataas. Kung gusto mong maging prinsesa, umuwi ka n
Biglang nabulunan si Janice. Noong una ay naisip niya na si Mark ay magpapakita sa kanya ng kaunting awa at pakikiramay sa kanya. Ngayon, gayunpaman, nadama niya na ang kanyang duguan na mukha ay parehong hindi matiis at isang biro.Nang makita siyang nananatili sa parehong lugar, hindi kumikibo, nagpatuloy si Mark. “Diba sabi mo hindi mo na kayang manatili sa kumpanyang ito? Hindi kita pipilitin kung ganoon. Kung gusto mong umalis, maaari mong gawin ito pagkatapos ayusin ang usaping ito."Hindi inaasahan ni Janice ang magiging resulta nito. “Saglit lang akong nawala sa galit ko. Nagmamadali ako," nagmamadali niyang sabi. “Ito ay isang mahusay na kumpanya. I don't really want to go... ako na ang bahala. Patawarin mo ako.”Ikinaway ni Mark ang kamay niya. “Mm. Pumunta ka. Ang kumpanyang ito ay hindi katulad ng ibang lugar kung saan maaari kang pumunta at pumunta kahit kailan mo gusto. Mangyaring pangasiwaan ang mga bagay nang may mas maturity sa susunod na pagkakataon."Bumalik si J
Pakiramdam ni Janice ay parang binuhusan siya ng malamig na tubig at dahil dito ay nataranta siya. "Anong ibig mong sabihin? Malapit na matapos ang internship ko. Naging mahusay ako sa aking trabaho. Bakit mo pinapahaba? Dapat may dahilan, di ba?"Kalmadong sagot ng direktor, “Yes, you’re right. Napakahusay mong nagawa sa lahat ng aspeto ng iyong trabaho, na higit na namumukod-tangi kaysa sa batch ng mga intern mula sa round na ito, ngunit ang iyong saloobin ay kakila-kilabot. Nakipag-away ka na sa iyong superior bago matapos ang iyong internship, na nauwi sa bugbog at duguan. Bilang iyong superior, hayaan mo akong magbigay ng payo sa iyo. Ang mundo ng pagtatrabaho ay hindi kasingdali ng tila. Huwag kang masyadong maangas, baka ikaw ay magkaproblema. Subukang tiisin ang maliliit na isyu. Hindi na kailangang magparaya sa malalaking isyu; hindi bulag ang mga nakatataas sa kumpanyang ito. Hindi mo ba alam ang mga bagay na ito? Nabalitaan ko na naging malapit ka na kay Mr. Tremont, kaya t
“Sir, on the way na po. Bakit hindi mo siya binitawan? You embarrassed such a young girl,” pang-aasar ni Mary sa loob ng sasakyan."She brought it on herself," walang pakialam na sagot ni Mark. “Walang sinuman ang pinapayagang magpakita ng espesyal na pagtrato sa harap ko. Nasa hustong gulang na siya para malaman kung paano maiwasan ang mga mahirap na sitwasyon at kung paano maiwasan ang kahihiyan. Ako ang kanyang amo, hindi ang kanyang ama. Hindi ko obligasyon na protektahan siya mula sa ulan."Then, his attitude changed as he said, “Brian, stop by Ari’s office. Umuulan at malamang nakalimutan niyang magdala ng payong. Sunduin mo siya at sabay tayong uuwi."Tumango si Brian bilang sagot at pinaandar ang sasakyan sa ibang direksyon. Nanahimik si Mary, ngunit talagang tuwang-tuwa siya. Walang anumang bagay tungkol sa isang lalaki na sinaktan ng isang grupo ng mga batang babae sa labas ng kanyang bahay. Ang pinakamahalaga sa lahat ay may kakayahan siyang manatiling may kontrol. Si Mar
Hindi nagbigay ng matapat na sagot si Mark. “Kadalasan namin itong hinuhugasan. Kalimutan mo na. Aakyat ako sa taas para mag-shower."Pinagmasdan siya ni Mary na mabilis na naglakad palayo bago siya hinarap kay Arianne. “Isang babae mula sa kumpanya ang nakaupo sa front seat pagkalabas namin ng opisina. Umuulan at nabasa ang buong upuan. Pinunasan ito ni Brian, ngunit nakita pa rin ni Mr. Tremont na hindi ito matiis. Palagi na siyang ganito mula pagkabata. Hindi niya kailanman kayang panindigan ang anumang mamantika, malagkit, o mamasa-masa. Sumakay siya sa kotse at hiniling sa kanya na ihatid siya sa daan. Sa huli, humabol siya sa labas ng kotse at umalis para sunduin ka. Iyan ang maganda kay Mr. Tremont. Hindi siya flirt."Kusang umangat ang sulok ng labi ni Arianne. “Not bad... He’s really not much of a flirt. Ang babaeng ito— si Janice Bell ba ang pangalan niya? Kilala ko siya."Tumango si Mary. "Sa tingin ko. Nakita ko ang pangalan na iyon sa kanyang staff card. Nakipag-away di
Makalipas ang halos isang oras nang tuluyang nakatulog si Smore. Bumalik si Arianne sa kwarto sa isang nakakunot-noong, tahimik na nagtatampo na si Mark na nakaupo sa kanilang kama, naglalabas ng isang uri ng aura na matatagpuan lamang sa mga mapait na maybahay.Tumawa naman si Arianne. "Ano?""Ikaw," bulong niya. "Nagtatrabaho ka sa araw, at pag-uwi mo, nakatuon ka lang sa maliit na lalaki doon. Tapos sa wakas, matulog ka na! Ano, appendage lang ba ako?"Umakyat si Arianne sa kama at sa ilalim ng kumot. Nagpakawala siya ng isang nasisiyahan at nakakarelaks na buntong-hininga bago sumagot, "Buweno, sinasabi mo ba na hindi ako dapat pumasok sa trabaho, kung gayon? Sumang-ayon ka dito, bagaman; walang backsies. At saka, sa tingin ko ang buhay ay medyo maganda sa amin. I sleep with you every night than with Smore, you know, so honestly, mas marami akong oras na kasama ka kaysa sa kanya. Ngayon, hindi mo naman pwedeng maging berde ang atensyong ibinibigay ko sa isang bata, di ba? Anak m