Tahimik ang nakatayong si Debra sa tabi ni Donoghue habang nakasuot ito ng mahaba at putting besstida; mukha itong charming at nakakamangha.

Woo!

Naging hindi maganda ang pakiramdam ni Darryl nang makita niya itong nasa karwahe.

Marami na itong napagdaanan kasama ang babae sa loob ng sampung taon; importante para sa kaniya ang bawat alaala. Tuluyan na ba talaga itong nakalimutan ng babae?

Hindi ganoon ang magiging pakiramdam ni Darryl kung hindi lamang nabura ang memory ani Debra at sumama sa ibang lalaki. Ngunit sumang-ayon itong makasama si Donoghue—walang sino man ang makakatiis sa gnon.

“Kamahalan!”

Lumapit si Ricky mula sa grupo. Nilingon nito si Donoghue at magalang na nagsalita. “Handa na tayo. Pakiusap, bigyan ninyo ako ng kautusan para umalis.”

“Magaling!”

Ngumiti si Donoghue at itinaas ang kaniyang kamay para ikuway ito. “Makinig ang lahat! Bilisan natin ang pagbalik sa Westrington.”

“Attention!”

Tumakbo palapit sa kaniya ang isang sundalo mula sa ilalim ng bundok;