“Siya si Darryl?” Naging popular na ang pangalan ni Darryl noong mga nakalipas na taon. Siguradong narinig na siya ng kahit na sino sa siyam na kontinente sa mga sandaling ito.Dito na naconfuse ang mga tao sa paligid, nabablangko nilang tinitigan si Darryl sa sobrang gulat. “Mukhang siya nga talaga si Darryl—kaya pala ganoon na lang siya kaconfident kanina. Nagawa siyang tawagin maging ng Iron Lady bulang Daddy.” Pagkatapos ng ilang segundo, agad na nanginig ang boses ni Chas. Nagpakita ito ng bagsak na itsura habang nagmamakaawa sa harapan ni Jade. “Nagkamali ako, Jade—" “Wala ka nang dapat pang sabihin. Kanselado na ang kontrata namin sa inyo, mula ngayon ay wala na tayong collaboration sa auto show na ito.” Hindi na nagawa pang magisip ni Jade sa kung ano anong bagay nang dahil sa galit na kaniyang nararamdaman. “Tatawagan ka ng assistant ko mamaya para asikasuhin ang rescind ng ating contract.” “Wala na.” Nanginig ang buong katawan ni Chas na halos bumagsak na sa lupa
“Yumi.” Nahiya nang husto si Susan nang makita niya ang makalat na kuwarto. At pagkatapos ay napakagat na lang siya sa kaniyang labi habang bumubulong ng, “Huwag kang magalala. Hindi ako nagpunta rito para guluhin ka."Dahan dahang nilapitan ni Susan si Yumi at nagpatuloy sa kaniyang pagsasalita, “Bilang isang babae, naiintindihan ko ang sakit na nararamdaman mo. Kung hindi ako nagkakamali ay gustong gusto mo nang patayin si Donoghue ngayon, tama?” Nanlalamig na tumingala si Yumi at nagtanong ng, “Ano ba ang gusto mong sabihin?” Dito na ngumiti si Susan habang sinasabi na, “Matutulungan kita kung gusto mong patayin si Donoghue.” Nakulong na rito si Susan. Alam niya na hindi siya makakalabas dito nang magisa, kaya nagpunta siya rito para kumbinsihin si Yumi. “Ano?” Dito na napaatras si Yumi. At pagkatapos ay pinagtawanan niya si Susan. “Nagaalok ka ba ng tulong sa akin? Hindi mo manlang matulungan ang sarili mo kaya paano mo naisip na magagawa mo akong matulungan? At bakit na
“Haha!” Nakarinig siya ng isang buong pusong tawa mula sa labas ng kaniyang kuwarto nang maihanda niya ang pagkain. Nakangiting pumasok si Donoghue sa kaniyang kuwarto habang sinasabi na, “Nandito na ako maganda kong binibini.” Mmm? Napangiti nang husto si Donoghue nang makita niya ang lamesang puno ng wine at pagkain pagpasok niya sa kuwarto—natigilan din siya rito. “Ano ang nangyayari? Bakit narapakarami ng mga pagkain dito?” “Kamahalan!” Pilit na ngumiti rito si Yumi. Naglakad siya palapit para hilahin ang isang upuan para kay Donoghue. “Kamahalan, ipinaghanda ko po kayo ng pagkain ngayon gabi. Batid ko po na pagod kayo sa buong araw na pamamahala sa kontinente kaya naisipan ko pong magluto ng pagkain at maghanda ng ilang inumin para sa iyo.” Nagpakita si Yumi ng takot sa kaniyang mukha si Yumi sa mga sandaling ito. “Napagisip isip ko po ang mga sinabi ninyo kaninang umaga at narealize ko po na tama nga po kayo. Kaya napagdesisyunan ko na pong manatili sa palasyong ito
“Wow!” Pinindot ni Yumi ang pindutan at agad niyang narinig ang isang tunog sa gitna ng ere. Isang kulay silver na karayom ang lumabas mula sa hairpin. Para itong isang beam ng nanlalamig na ilaw nang dahil sa naging reflection ng liwanag mula sa kandila, kasing bilis ng kidlat itong lumipad papunta sa puso si Donoghue. Makikita ang kaunting kulay ng asul sa karayom na ito, malinaw na ito ang lasong papatay kay Donoghue. Masyadong naging biglaan ang insidenteng ito kaya hindi na makakapagreact o makakailag pa rito si Donighue. Ping! Tumama ang kulay silver na karayom sa likuran ni Donoghue pero hindi ito tumagos sa kaniyang laman. Gumawa lang ito ng isang malutong na tunog bago tumalbog papunta sa sahig. “Ano?” Nanginig si Yumi sa kaniyang nakita, dito na tuluyang namutla ang kaniyang mukha. “Paano itong nangyari? Perpekto na ang ginawa kong plano. Bakit hindi tumagos sa kaniya ang karayom na iyon? Bakit ito tumalbog?” Dito na tumalikod si Donoghue para titigan si Yum
Nabigo ang kanilang plano. Nang makita ni Donoghue si Susan, malademonyong kumislap ang kaniyang mga mata habang nanlalamig na sinasabing, “Magkasabwat kayong dalawa tama? Ang lakas ng loob mo!” Kilala sa pagiging tuso at walang awa si Donoghue. Agad niyang naintindihan ang lahat, alam niya na parte si Susan ng tangkang pagpatay sa kaniya ngayong gabi. Walang lakas ng loob si Yumi na gawin ito nang magisa. “Ako—” Nabahala rito si Susan. Bahagyang naghiwalay ang mapupula niyang mga labi pero hindi siya makapagsalita ng kahit na ano. Slap! Wala nang gana si Donoghue ngayon na makipagusap kaya agad siyang naglakad paabante para biglang sampalin si Susan. Ginamit niya ang buo niyang lakas para sa sampal na iyon. Sumigaw at nanginig si Susan bago siya bumagsak sa lupa. Tinakpan niya ang kaniyang mukha gamit ang kaniyang mga kamay habang naiinis na tinitingnan si Donoghue.“Wala akong oras sa iyong hayop ka. Lumakas na ang loob mo kaya nagawa mo nang pagplanuhan ang pagpatay s
Isang ngiti ang nagpakita sa mga labi ni Donoghue. Nagsinungaling siya kay Florian na namatay si Yumi hindi dahil sa takot niya rito kundi dahil sa pangangailangan niya ng mga talentadong tao sa kaniyang paligid bilang bagong Emperor. “Yumi ko!” Nanginginig na sigaw ni Florian, dito na nagdilim ang kaniyang paningin at halos mahimatay na sa kaniyang kinatatayuan. “Hayop ka, Susan!” Dito na biglang naalala ni Florian ang isang bagay. Nagsara nang husto ang kaniyang mga kamao at nagngitngit ang kaniyang mga ngipin habang sinasabi na, “Dapat ko lang siyang patayin ngayong pinatay niya ang aking asawa. Personal ko siyang papatayin.” Namula ang mga mata ni Florian nang sabihin niya iyon. Napuno ng pumapatay na aura ang buo niyang katawan sa mga sandaling ito. Wala siyang ideya na niloloko lang pala siya ni Donoghue. Hindi pa patay si Yumi, nakakulong lang ito sa kaniyang kuwarto sa loob ng palasyo.Ugh! Napabuntong hininga na lang si Donoghue habang hinihikayat si Florian na. “Na
Nagngitngit ang mga ngipin ni Ambrose nang maisip niya kung ano ang mga nangyayari. Dito na niya binunot ang dala niyang patalim. Hindi na siya nagdalawang isip pa riot. Agad niyang hinawakan nang mahigpit ang patalim at agad na hiniwa ang kaniyang hita gamit ito—dito na sumirit ang sariwang dugo mula sa kaniyang sugat. Hiss! Napabuntong hininga si Ambrose nang maramdaman niya ang matinding sakit mula sa kaniyan ghiwa, mas gising na siya sa mga sandaling ito. Wala na siyang magagawa pa. Natatakot siya na baka madala siya sa ginagawa ni Eira, kaya naisip niya ang paraang ito para mapanatiling gising ang kaniyang isip.“Kuya Ambrose!” Mahigpit na niyakap ni Eira si Ambrose, parang nakaecstasy na ang mga mata nito nang makita ito ni Ambrose. Umihip ng maligamgam na hangin si Eira kay Ambrose, dito na nangati ang kaniyang tainga na hindi nakapagpakumportable sa kaniyang pakiramdam.“Kumapit ka lang Eira. Matatapos din iyan.” Nagngitngit ang mga ngipin ni Ambrose, parang hindi n
Nabahala nang husto si Aurora nang maisip niya ang posibilidad na ito, nagpatuloy siya sa pagdadasal habang papalapit nang papalapit sa kuweba. “Pakiusan, Diyos ko, tulungan mo po sina Eira at Ambrose. Huwag niyo pong hayaan na may mangyari sa kanilang dalawa.” Napansin ni Megan ang itsura ni Aurora. “Aurora.” Naglakad si Megan palapit kay Aurora, hindi na niya maitago ang panunukso sa sumisinghal niyang mukha. Mahina niyang sinabi na, “Huwag ka nang magdasal. Alam mo namang walang kahit na sino ang makakatiis sa love potion na iyon hindi ba?” “Sandali na lang at mapapanood mo na rin ang palabas ng iyong anak. Siguradong pasisikatin nito ang anak mo sa siyam na mga kontinente!” Tawa ni Megan. Makikita ng kahit na sino ang matinding hinanakit sa kaniyang mga mata. “Ninakaw mo sa akin ang aking Darryl at ipanganak ang hayop na ito sa nang dahil sa kaniya. Dapat lang na malaman mo ang kapalit nito.” “Ikaw—" Dito na namula ang mukha ni Aurora habang nanginginig ang kaniyang