“Haha!”

Nakarinig siya ng isang buong pusong tawa mula sa labas ng kaniyang kuwarto nang maihanda niya ang pagkain. Nakangiting pumasok si Donoghue sa kaniyang kuwarto habang sinasabi na, “Nandito na ako maganda kong binibini.”

Mmm?

Napangiti nang husto si Donoghue nang makita niya ang lamesang puno ng wine at pagkain pagpasok niya sa kuwarto—natigilan din siya rito.

“Ano ang nangyayari? Bakit narapakarami ng mga pagkain dito?”

“Kamahalan!”

Pilit na ngumiti rito si Yumi. Naglakad siya palapit para hilahin ang isang upuan para kay Donoghue. “Kamahalan, ipinaghanda ko po kayo ng pagkain ngayon gabi. Batid ko po na pagod kayo sa buong araw na pamamahala sa kontinente kaya naisipan ko pong magluto ng pagkain at maghanda ng ilang inumin para sa iyo.”

Nagpakita si Yumi ng takot sa kaniyang mukha si Yumi sa mga sandaling ito. “Napagisip isip ko po ang mga sinabi ninyo kaninang umaga at narealize ko po na tama nga po kayo. Kaya napagdesisyunan ko na pong manatili sa palasyong ito