สีหน้าของเรย์ ฮาทเยือกเย็นดุจน้ำแข็งทันที‘เจ้าชายก็อยู่ที่นี่ด้วย ผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้กล้าดียังไงมาเรียกแมนดี้ว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายได้ยังไง?’เรย์ ฮาทเดินเข้าไปหาควินน์ทันที ใช้มือซ้ายจับคอเธอ แล้วตบหน้าเธอด้วยมืออีกข้างที่ว่างอยู่การตบของเรย์ ฮาทนั้นรุนแรงกว่าเมื่อเทียบกับผู้อาวุโสซิมเมอร์เมื่อวันก่อนการตบของเขารุนแรงที่จะทำให้ฟันหลุดออกจากปากของเธอสองสามซี่หลงจากนั้นเขาก็ผลักเธอลงกับพื้นแล้วพูดด้วยความรังเกียจว่า “ผมรู้สึกว่ามือของผมต้องมาสกปรกเพียงแค่ต้องมาสัมผัสคุณ คุณยังกล้าพูดเรื่องบ้า ๆ เกี่ยวกับเจ้าชายยอร์กได้ยังไง?”“คุณมีค่าขนาดนั้นเลยหรือไง?”“คุณมันไม่มีค่าอะไรเลย!”ควินน์ถูกทิ้งให้อยู่กับความงุนงงเธอมักจะปากคอเราะร้ายและเย่อหยิ่ง แต่ตอนนี้เธอกลับไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว“ถ้าผมยังไม่เห็นของขวัญที่ส่งไปยังเดอะ การ์เด้น เรสซิเด้นท์ในวันพรุ่งนี้เวลานี้ หลักฐานทั้งหมดที่คุณเห็นก่อนหน้าจะถูกส่งไปให้ตำรวจที่สถานีตำรวจบัควู้ด”“ผมรับประกันได้เลยว่าความเร็วในการดำเนินการของพวกเขานั่นเกินจินตนาการของคุณแน่นอน!”หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็ออกไปพร้อมกับผู้ติ
ในที่สุดผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็พูดออกมาอย่างลังเลว่า “แมนดี้ เราบอกเธอไปก่อนหน้านี้ว่าเธอไม่มีความสัมพันกับตระกูลเราอีกต่อไป แต่ถึงแม้เราจะเย็นชากับเธออย่างนั้น ฉันหวังว่าคุณจะช่วยเราเป็นครั้งสุดท้าย!”“หลังจากนี้พวกเราจะไม่ไปยุ่งวุ่นวายทะเลาะกับเธออีกต่อไป!”แน่นอนว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์พยายามหลอกล่อใช้ความกตัญญูของเธอแมนดี้ไม่อยากแม้แต่จะสบตากับพวกเขา แต่เธอก็ดูอ่อนลงหลังจากได้เห็นท่าทางที่น่าสงสารของผู้อาวุโสซิมเมอร์“หนูช่วยคิดหาทางออกให้ได้ แต่ขึ้นอยู่กับคุณปู่ว่าคุณปู่จะทำตามไหม”“ดี บอกมาสิ!”ดวงตาของผู้อาวุโสซิมเมอร์เป็นประกายจากนั้นเธอก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบว่า “ทุกคนขายของขวัญทุกอย่างแล้วเอาเงินมาแบ่งแล้วใช้มันซื้อรถซื้อบ้าน ใช่ไหมคะ?”“ขายทุกอย่างที่ซื้อมาซะ แล้วดูว่ารวบรวมเงินได้ทั้งหมดเท่าไหร่ เราไว้หาวิธีหาเงินส่วนที่เหลือกันอีกที!”ควินน์เป็นคนแรกที่เดือดดาลด้วยความโกรธออกมาทันทีที่เธอได้ยินคำแนะนำนั้น“แมนดี้ เธอหมายความว่ายังไง? อยากให้พวกเราออกไปนอนข้างถนนงั้นเหรอ?!”“เธอรู้ดีกว่าฉันว่าเธอได้รถและบ้านมาจากที่ไหน มันไม่ได้เป็นของเธอมาตั้งแต่แรก เป็นเรื่องปกติอยู
แมนดี้นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัวเธอไม่รู้ และบอกตามตรงเลยว่าเธอไม่อยากกจะรับรู้ฮาร์วีย์พูดต่อ“ในสถานการณ์แบบนี้ พวกเขาจะไม่สามารถรวบรวมของขวัญทั้งหมดคืนได้ พวกซิมเมอร์ทำตัวสูงส่ง ใช้ชีวิตอย่างหรูหรา แม้ว่าพวกเขาสามารถขายทรัพย์สินทั้งหมดนั้นได้ แต่ก็ไม่สามารถชดใช้เงินจำนวนนั้นพออยู่ดี”“แต่ยังพอมีวิธีที่พวกเขาจะใช้หนี้ได้”“คุณยังสามารถให้เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้ แต่หุ้นของซิมเมอร์เอ็นเทอร์ไพรส์ทั้งหมดสี่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์จะต้องโอนมาให้คุณ”“นี่…”เธอลังเลกับความคิดนั้น นั้นเป็นเพียงหุ้นที่เหลืออยู่ของตระกูลซิมเมอร์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ถ้าเธอเอาหุ้นนั้นมา พวกซิมเมอร์จะต้องพินาศย่อยยับแน่นอนหลังจากเห็นเธอลังเลใจ ฮาร์วีย์จึงพูดว่า “ผมรู้ว่าคุณไม่อยากทำแบบนั้น แต่คุณก็ยังช่วยเหลือพวกเขาใช้ชีวิตต่อไปได้”“ถ้าไม่ มันจะมีประโยชน์อะไรถ้าพวกเขาตัดสินใจขายหุ่นทั้งหมดทิ้ง?”“ถ้าเรย์ ฮาทจะจัดการ เขามีหลายร้อยวิธีที่จะทำให้มูลค่าในตลาดของซิมเมอร์เอ็นเทอร์ไพรส์ต่ำลง ถ้าเกิดแบบนั้นขึ้น หุ้นพวกนี้ไม่ใช่เงินอีกต่อไป มันจะกลายเป็นหนี้สินแทน”“การทำแบบนี้นั้นเพราะ
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ เขาไม่สนใจความเกลียดชังของควินน์ที่มีต่อเขาความมั่นใจของควินน์เกิดจากรูปลักษณ์ภายนอกของเธอเสียดายที่หล่อนแค่หน้าตาดีเท่านั้น ความงดงามของเธอเทียบไม่ได้กับแมนดี้ได้เลย ผู้หญิงอย่างควินน์ก็เป็นได้แค่ของเล่นของพวกคนรวยเท่านั้นเธอทำได้เพียงฝันเท่านั้นที่คิดจะได้แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวย***ณ ฮ่องกง ลมทะเลจากอ่าววิคตอเรียพัดผ่านไปยังยอดเขาไทปิงภูเขาที่มีแต่พวกเศรษฐีเท่านั้นที่พักอาศัยอยู่ที่นั่นได้คฤหาสน์บนยอดเขาไทปิงถือเป็นจุดสูงสุดของภูเขาแห่งนี้เป็นจุดที่สามารถมองอาณาบริเวณทั้งหมดของฮ่องกงได้ราวกับว่ามันถูกควบคุมโดยเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้อันที่จริงตระกูลลีโอมีสิทธิ์ทำเช่นนั้นได้ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลอันดับต้น ๆ ของฮ่องกง อำนาจของตระกูลลีโอเหนือกว่าจินตนาการของคนทั่วไป!คนในฮ่องกงรู้ว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์ของหุ้นทั้งหมดเป็นของตระกูลทั้งสี่อันดับแรกและภายในสี่ตระกูลเหล่านี้ ตระกูลลีโอครอบครองส่วนแบ่งประมาณเอาไว้ถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์นอกจากนี้ ตระกูลลีโอยังมีทรัพย์สินมากในประเทศ H อเมริกา ดินแดนที่พระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน และอีกหลายประเทศการไปมาหา
“ทำความเคารพหัวหน้า!”เสียงที่ดังออกมาทำให้รับรู้ได้ว่าการถ่ายโอนอำนาจในตระกูลลีโอประสบความสำเร็จ!เมลิสซาได้วางแผนเรื่องนี้ไว้หมดแล้ว เธอได้อำนาจในตระกูลลีโอกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว***ณ คฤหาสน์บนยอดเขาไทปิงควินตันมองไปที่ฝ่ามือซ้ายของเขา รอยกระบนฝ่ามือของเขาดูเหมือนจะค่อย ๆ เปลี่ยนไปเขาวางฝ่ามือลงตามเดิมตามสัญชาตญาณของเขาเมื่อเห็นเมลิสซาเดินมาทางด้านหลัง“ความทะเยอทะยานไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร แต่ความทะเยอทะยานโดยไม่มีการวางแผนให้บรรลุชัยชนะ ความทะเยอทะยานนั้นจะเผาผลาญเธอไปตลอดในทุกการดิ้นรน” เมลิสซามองที่อ่าววิคตอเรียจากระยะไกลพร้อมพูดสอนออกมาควินตันเกิดความฉงน จากนั้นก็โค้งคำนับให้“ทุกสิ่งที่ผมมีตอนนี้เพราะคุณย่ามอบมันให้กับผม ผมไม่กล้าพูดถึงความทะเยอทะยานต่อหน้าคุณย่าแน่นอน”เมลิสซสยิ้มและตอบว่า “ในสายตาของเธอคิดว่าความพยายามของวันนี้ประสบความสำเร็จแล้วหรือยัง?”“การได้มาซึ่งอำนาจของตระกูลลีโอทั้งหมดด้วยการบีบบังคับกดดันพวกเขา แน่นอนมันจะต้องประสบความสำเร็จ” ควินตันตอบออกมาอย่างเคารพ“ใช่ เราสามารถควบคุมได้แม้ว่าตระกูลลีโอจะวางแผนต่อต้านเรา แล้วเราสูญเสียการควบคุมเมือ
ณ บัควู้ดวันรุ่งขึ้นผู้อาวุโสซิมเมอร์ แซ็ค และควินน์ ต่างปรากฏตัวขึ้นที่เดอะ การ์เด้น เรสซิเด้นท์พวกเขาทั้งหมดถือโฉนดที่ดิน เครื่องประดับ และเงินสดจำนวนมาก รวมทั้งทรัพย์สินอื่น ๆสิ่งของเหล่านั้นกำลังจะถูกส่งมอบให้กับแมนดี้ควินน์เหยียดมองสายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังทั้งหมดนี้ควรเป็นของเธอ แต่ทั้งหมดนั้นจะเป็นของแมนดี้ในไม่ช้าเธอหงุดหงิด!แซ็คพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณปู่ เราขายทรัพย์สินทั้งหมดที่เรามีออกไปแล้วแต่ก็ยังไม่พอ”การขายรถยนต์และบ้านในเวลาอันสั้นทำได้เพียงขายได้ในราคาถูกเท่านั้นแม้พวกเขาใช้เงินอย่างเก็บออมและรวมทรัพย์สินมามันยังไม่เพียงพอผู้อาวุโสซิมเมอร์ดูเหมือนตอนนี้เขาได้แก่ลงไปเป็นสิบปีเขาถอนหายใจ“ยังไงเราต้องมาที่นี่ เราทำได้เพียงหวังให้แมนดี้ช่วยเราเพื่อเห็นแก่เราเป็นครอบครัวเดียวกันมาก่อน”“ถ้าไม่ ฉันคิดว่าเราคงต้องขออาหารข้างถนนประทังชีวิต!”จู่ ๆ ควินน์ก็พูดขึ้นว่า “คุณปู่ ทำไมเราต้องฟังสิ่งที่เรย์ ฮาทพูดด้วย?!”“ตอนนี้เราเอาเงินและเครื่องประดับไปแล้วหนีออกไปจากบัควู้ดซะ ใครจะหยุดเราได้?!”“ถึงเราจะไม่ได้อะไร แต่ตระกูลซิมเมอร์จะไม่ล้มลงไปมากกว่าน
ณ เดอะ การ์เด้น เรสซิเด้นไซม่อนและลิเลียนกำลังรออยู่ในห้องโถงอย่างใจจดใจจ่อราวกับว่าของขวัญนั้นเป็นของพวกเขาจริง ๆไม่นานหลังจากกริ่งประตูดังขึ้น ลิเลียนรีบวิ่งไปที่ประตูทันทีราวกับว่าของขวัญพวกนั้นจะบินหายลับไปหากเธอเดินช้าลง“ไซม่อน ลิเลียน… ”ผู้อาวุโสซิมเมอร์กอดอกและเดินเข้ามาที่ประตูดูอบอุ่นเขาเป็นส่วนหนึ่งของพวกซิมเมอร์มาเกือบทั้งชีวิต แต่ไซม่อนและลิเลียนกลับรู้สึกเกรงกลัวเขาโดยไม่รู้ตัวทั้งสองหยุดเคลื่อนไหวเมื่อเห็นร่างของเขา“ไซม่อน แมนดี้อยู่ที่ไหน” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถามอย่างใจเย็นหลังจากเห็นทั้งสองคนชะงักนิ่งลิเลียนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้งหลังจากได้ยินคำถามของเขา เธอเบนสายตาหันไปทางสิ่งของที่อยู่ในมือของควินน์ และแซ็ค ดวงตาของเธอก็สว่างเปล่งประกายขึ้น“แมนดี้ไปที่ออฟฟิศ คุณปู่แค่ส่งของนั้นมาให้ฉันก็ได้”ลิเลียนไม่ให้เวลาคนอื่นพูดด้วยซ้ำ เธอเอื้อมมือไปหยิบสิ่งของในทันทีแซ็คและควินน์อดไม่ได้ที่จะปล่อยของไป พวกเขายื้อพวกเขาไว้แน่น“พวกเธอสองคนกำลังทำอะไร! ของพวกนี้เป็นของขวัญของแมนดี้จากเจ้าชายยอร์ก!”“พวกเธอจำสิ่งที่คุณเรย์พูดได้ใช่ไหม?” ลิเลียนจ้องมองไปที่พ
สีหน้าของแซ็คเปลี่ยนหลังจากได้ยินสิ่งที่ฮาร์วีย์พูดใบหน้าของผู้อาวุโสซิมเมอร์หม่นหมองพวกเขาทุกคนรู้ว่าแมนดี้ใจกว้างมาก เธอใจดีมีเมตตาเสมออ้อนวอนต่อหน้าได้ผลบ้างเพื่อประโยชน์ของพวกเขาไม่มากก็น้อยแต่ฮาร์วีย์กลับเป็นคนรับผิดชอบเรื่องวันนี้แทนเธอ พวกเขาจะทำอย่างไรได้?“ลิเลียน บ้านของเธอให้ลูกเขยแบบนี้มาจัดการเรื่องพวกนี้เหรอ?”ผู้อาวุโสซิมเมอร์กระแอมไอในลำคอเขาอยากกระทุ้งความสัมพันธ์ระหว่างลิเลียนกับฮาร์วีย์ นั่นเป็นทางเดียวที่พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ได้ในขณะนั้นลิเลียนไม่คิดจะดุด่าฮาร์วีย์แม้แต่นิด เธอตรวจสอบเครื่องประดับอย่างละเอียด จากนั้นจึงนับเงินที่มีอยู่ ท่าทีของเธอก็เปลี่ยนไป“ผู้อาวุโสซิมเมอร์ นี่ไม่ใช่จำนวนเงินตามจริงใช่ไหม?”“เมื่อเทียบกับรายการของขวัญที่คุณเรย์มอบให้กับเรา ไม่รวมคฤหาสน์ คุณปู่ยังให้เงินและเครื่องประดับขาดไปอีกครึ่งหนึ่ง!”“ไม่ ฉันจะไม่ยอมรับของขวัญพวกนี้ คุณปู่ต้องรวบรวมของขวัญที่เหลือมาด้วย!” ลิเลียนพูดกอดอกเชิดขึ้นในสายตาของเธอของขวัญพวกนี้เป็นของเธอใครก็ตามที่เอาไปแม้เพียงเล็กน้อยจะได้รับรู้สึกถึงอารมณ์ความโกรธของเธออย่างแน่น