ในตอนนั้นเอง มีมือหนึ่งเอื้อมไปตีมือของมิสเตอร์ลูอิส พร้อมฮาร์วี่ย์ก็ยืนขึ้นและเข้าไปยืนคั่นระหว่างมิสเตอร์ลูอิสกับแมนดี้เขาทำให้มิสเตอร์ลูอิสไม่พอใจแมนดี้รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นฮาร์วี่ย์ลุกขึ้นยืนเพื่อปกป้องเธอ แต่ก็รู้สึกผิดหวังอีกครั้งหลังจากเห็นว่าฮาร์วี่ย์ไม่ได้ทำอย่างอื่นนอกจากแค่ตีมือของลูอิส“ดี ดี ดีจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าการกระทำสิ้นคิดนั่นจะออกมาจากลูกเขยที่ไร้ประโยชน์อย่างคุณ” มิสเตอร์ลูอิสสะบัดมือพร้อมพูดล้อเลียนฮาร์วี่ย์“ฉันไม่อยากจะโชคร้าวหลังจากที่ได้มาเจอกับผู้ชายที่น่าสงสารและน่าสมเพชแบบคุณ” นายลูอิสยังคงยิ้มเยาะเย้ยฮาร์วี่ย์“รีบไสหัวไปซะเด็กน้อย กลับไปที่ที่แกมา ไม่งั้นฉันจะจัดการกับแกถ้าแกยังกล้าสร้างปัญหาให้กับมิสเตอร์ลูอิส” ลูกน้องจองเขาตะคอกออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว“เฮ้ เราเป็นคนที่มีการศึกษา อย่าไปขู่คนแบบนั้นสิ นายเป็นอะไรไป? อันธพาลหรือไง?” มิสเตอร์ลูอิสจ้องไปที่ลูกน้องของตัวเองก่อนที่เขาจะตบที่หน้าฮาร์วีย์เบา ๆ “เฮ้เพื่อน ผู้หญิงของนายทำให้ฉันสนใจแล้วทำไมนายไม่ทำให้ฉันพอใจและพาตัวเองออกไปจากที่นี่ในตอนที่ฉันยังอารมณ์ดีอยู่ล่ะ ฉันสามารถให้เงินนายได้ถ้า
"ผลที่ตามมางั้นเหรอ? คุณเสียสติไปแล้วหรือเปล่า? โอ้ ฉันอยากรู้ว่าอะไรคือผลที่จะตามมาที่นายพูดถึงงั้นเหรอ” มิสเตอร์ลูอิสยิ้มเยาะทั้งยังคิดจะเอื้อมมือไปหาแมนดี้ปัก!ในช่วงจังหวะที่มิสเตอร์ลูอิสกำลังเอื้อมมือไปหาแมนดี้ฮาร์วี่ย์ก็คว้าคอเสื้อแล้วกระแทกศีรษะของเขาลงบนโต๊ะอาหารเลือดไหลออกจากจมูกและปากของมิสเตอร์ลูทันทีหลังถูกกระแทกลงบนโต๊ะอาหารฮาร์วี่ย์ยังคงกระแทกศีรษะของนายเขาอยู่แม้ว่าสภาพของมิสเตอร์ลูอิสจะเลือดไหลออกมาเยอะแล้วก็ตามปัก! ปัก! ปัก!กระจกบนโต๊ะแตกตามแรกกระแทกในขณะที่ใบหน้าของมิสเตอร์ลูอิสอาบไปด้วยเลือดดูน่าสยดสยองผู้หญิงบางคนกรีดร้องตกใจ และในขณะที่ผู้ชายส่วนใหญ่ตกตะลึงกับการกระทำของฮาร์วี่ย์แมนดี้ตกใจกับฉากตรงหน้า ไม่ใช่เพราะเลือด แต่เป็นเพราะกระทำของฮาร์วี่ย์ เธอไม่เคยคิดเลยว่าฮาร์วี่ย์จะจริงจังกับการจัดการคนที่คุกคามเธอขนาดนี้ แม้ว่าจะอยู่ในที่ที่มีระดับแบบนี้ก็ตามแมนดี้ไม่เคยรู้สึกปลอดภัยมากขนาดนี้มาก่อน ความผิดหวังและความเสียใจของเธอหายไปทันทีความคิดเรื่องการหย่าร้างเธอทิ้งมันไว้ข้างหลัง ทันทีที่เห็นว่าฮาร์วี่ย์ทำแบบนี้เป็นครั้งแรก นั่นเพียงพอที่จะบอกว่
มันไม่ยากเลยที่จะเห็นว่ามิสเตอร์ลูอิสเป็นคนแบบไหน ท้ายที่สุดแล้วท่าทางที่แข็งแกร่งเหมือนอันธพาลของเขาที่แม้แต่คนรวยก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขา ยังคงมีคนที่กล้าท้าทายเขาอย่างไม่น่าเชื่อ ผู้ชายคนนี้ที่ดูเหมือนคนอนาถาทุบตีทำร้ายเขาอย่างคาดไม่ถึง ทั้งยังไม่มีความเคารพยำเกรงในตัวของลูอิสแม้แต่น้อย“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย? นายทำร้ายฉันงั้นเหรอ? นายกล้าทำแบบนี้กับฉัน!” มิสเตอร์ลูอิสตะโกนใส่ฮาร์วีย์ในจังหวะที่เขาเอามือปิดหน้าตัวเอง“นายกล้าทำได้อย่างไร!”ลูกน้องของเขารียล้วงโทรศัพท์ออกมาทันทีเพื่อโทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซึ่งพวกเขาก็มาถึงในเวลาไม่กี่นาทีมิสเตอร์ลูอิสเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทรักษาความปลอดภัย กล่าวอีกนัยหนึ่งภูมิหลังของเขาเกี่ยวข้องกับอันธพาลโดยตรง และบังเอิญว่าบริษัทรักษาความปลอดภัยของเขาดูแลห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ด้วยเช่นกันฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาลูบฝ่ามือของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ผมโอกาสให้คุณคุกเข่าต่อหน้าภรรยาของผมและขอโทษเธอซะ ไม่อย่างนั้นผมจะทำให้คุณแย่ลงไปกว่านี้จริง ๆ ”ทุกคนต่างตกตะลึงกับความกล้าหาญและท้าทายของฮาร์วีย์ และพูดก
ในทางกลับกันผู้หญิงที่คบหาผู้ชายเพื่อหวังแค่เงินที่ตรงนั้นกลับชื่นชมมิสเตอร์ลูอิสราวกับว่าเขาเป็นเจ้าชายที่ทรงเสน่ห์สำหรับฮาร์วีย์แล้วผู้หญิงที่คบหาผู้ชายเพื่อเงินต่างดูหมิ่นเหยียดหยามเขาเพราะเขาช่างดูน่าเวทนา พวกเขาคิดว่าฮาร์วีย์พยายามทำตัวเย่อหยิ่งกล้าหาญชาญชัยต่อหน้าพวกหล่อนเท่านั้นและพวกเขามั่นใจมากว่าฮาร์วีย์จะต้องเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองเซนจัดระเบียบตัวเองในขณะที่หลงระเริงไปกับคำชื่นชมจากฝูงชน เพราะเกือบทุกอย่างในนิอัมมี่จะเป็นไปตามความต้องการของเขา นั่นก็เพราะสถานะของเขาเขากุมท้องตัวเองขณะเดินไปหาฮาร์วีย์ ข้าง ๆ เขาห้อมล้อมไปด้วยลูกน้องของเขา“ไอ้สารเลว! แกคิดว่าใครแกสามารถทำร้านฉันแบบนั้นได้หรือไงฮะ!” เซนคะคอกทั้งยังชี้หน้าฮาร์วีย์“ฉันอยู่ในนิอัมมี่มานาน ไม่เคยมีใครกล้าดูถูกฉันแบบนี้!”“แต่แก แกมาทำลายกฎของฉัน ฉันจะทำให้แกได้รู้ว่าเคราะห์กรรมของแกเป็นยังไง”“โอกาสสุดท้าย คุกเข่าลงแล้วเลียรองเท้าของฉันซะ! แล้วส่งตัวผู้หญิงของแกไปที่บ้านของฉัน ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครพูดเรื่องของเราที่เกิดขึ้นในวันนี้ถึงแม้ว่าฉันจะฆ่าแกในวันนี้ก็ตาม”เซนข่มขู่ด้วยใบหน้าที่น่ากลัว ภ
หลังจากได้ยินเซนพูดแบบนั้น ไวแอตต์รู้สึกโล่งใจมากเพราะเขารู้ว่าครอบครัวของเขาไม่ได้ใหญ่พอที่จะต่อรองกับเซนได้“นายและผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ นายออกไปได้ ฉันจะไม่ทำอะไรกับร้านของนายเช่นกัน ฉันต้องการชิ้นไอ้ผู้ชายคนนี้ และผู้หญิงอีกคนฉันต้องการให้เธออยู่กับฉันในคืนนี้” เซนพูดอย่างเจ้าเล่ห์"มิสเตอร์ลูอิส…”“คุณควรจฝเหลือไว้แค่ผู้ชายคนนั้น แต่ผู้หญิงสองคนนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ได้โปรดปล่อยพวกเขาไป”ไวแอตต์ขอร้องและพยายามโยนความผิดกลับไปที่ฮาร์วีย์“นายต้องการอะไรจอห์นสัน? ฉันไม่ได้เมตตากับนายมากพอแล้วเหรอ? นายไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไปเหรอ?”เซนถามด้วยความโกรธ“เข้าใจแล้ว! ผมเข้าใจแล้วครับ!" ไวแอตต์พยักหน้าอย่างขอโทษ“ถ้าอย่างนั้นไม่งั้นฉันจะจัดการคุณเหมือนกัน” เซนขู่“ไปกันเถอะไวแอตต์” เซซิเลียพูด เธอกำลังจะร้องไห้ออกมา“ที่รัก มันจะดีขึ้น ปล่อยให้ผมจัดการมันเอง” ฮาร์วีย์บอกกับแมนดี้ด้วยรอยยิ้มราวกับว่าเขาไม่เห็นลูกน้องของเซนยืนรายล้อมเขาฮาร์วีย์หันไปเผชิญหน้ากับเซน“หมายความว่าคุณจะไม่คว้าโอกาสที่ผมหยิบยื่นให้สินะ?” ฮาร์วีย์กล่าว“นายเป็นใครถึงต้องให้ฉันไปขอร้องอ้อนวอ
“แล้วถ้าคุณปล่อยให้ภรรยาของผมและเพื่อน ๆ ของเธอไป แล้วเรามาเล่นสนุกกัน ในตอนนี้คุณมีลูกบอลอยู่ในมือแล้ว” ฮาร์วีย์เสนอ“ได้สิ” เซนตอบรับด้วยใบหน้าที่จริงจัง เขาไม่ต้องการให้หลายคนต้องมาเห็นว่าเขาคิดวางแผนจะทำอะไรกับฮาร์วีย์“นายหาเรื่องใส่ตัวเองฮาร์วีย์ มันไม่ใช่ธุระของเราอีกต่อไป!” เซซิเลียตะโกนใส่ฮาร์วีย์ในขณะเดียวกัเธอก็ลากแมนดี้ออกจากห้องไวแอตต์ก็เดินตามหญิงสาวออกไปด้วยเช่นกันและปิดประตูลงทันทีเพราะเขากลัวว่าเซนอาจเปลี่ยนใจเมื่อแมนดี้หายจากอาการช็อกเธอก็พบว่าตัวเองอยู่นอกร้านอาหารกับเซซิเลียและไวแอตต์แล้ว“ไม่! ฉันจะกลับไปหาที่ฮาร์วีย์!” แมนดี้พูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกแมนดี้ไม่เคยคิดมาก่อนว่าสามีที่ไร้ประโยชน์ของเธอจะยืนหยัดเพื่อเธอในสถานการณ์เช่นนี้“เธอเสียสติไปแล้วเหรอแมนดี้? เธออาจจะไม่ได้ออกมาอีกถ้าเธอกลับเข้าไป!” เซซิเลียคัดค้านทันที“แต่…”“ไวแอตต์ นายรู้จักคนมากมายใช่ไหม ช่วยฉันที” แมนดี้ถามอย่างกังวล“แมนดี้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วยนะ แตคุณเห็นสถานการณ์นั่นไหมที่สามีของคุณที่ทำร้ายมิสเตอร์ลูอิส การพาคุณทั้งสองออกไปคือสิ่งที่ฉันควรทำมากที่สุด” ไวแอตต์พูดตอบและก็แ
ทุกคนในห้องตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็นรวมถึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเมื่อเซนคุกเข่าลงต่อหน้าฮาร์วีย์“ผมขอโทษครับท่าน ผมไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร ได้โปรดเมตตาผมด้วย”"ได้โปรด…""มันเป็นความผิดของผมเองทั้งหมด ผมขอโทษจริง ๆ ครับท่าน…”เซนขอโทษ ทั้งยังตบหน้าตัวเองจนตอนนี้มันบวมเหมือนปลาปักเป้า“ได้โปรดให้โอกาสผมอีกสักครั้ง!” เซนขอร้องอ้อนวอนเพราะในตอนนี้เขาได้รับการยืนยันแล้วว่าฮาร์วีย์เป็นประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ จริง ๆ เซนรู้ว่าเขาจะอาจต้องสูญเสียทุกอย่างไปในทันทีหากเขาไม่สามารถโน้มน้าวฮาร์วีย์ได้ เช่นเดียวกันว่มันจะดีแค่ไหนถ้าหากเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากยอร์ก“ท่านกำลังทำอะไรครับมิสเตอร์ลูอิส? ทำไมท่านถึงคุกเข่าให้ไอ้ขยะไร้ค่านี้” ลูกน้องของเขาถามออกมาในขณะที่พยายามดึงเซนให้กลับมายืนขึ้นอีกครั้ง“คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” เซนตะโกนใส่ลูกน้องของตัวเอง พร้อมทั้งตบและเตะเขาลงไปที่พื้น“ถ้าพูดอีกคำ ฉันจะฆ่าแก!” เซนขู่ในขณะนั้นน้ำตาของเซนกำลังจะหยดลงมาในขณะที่เขาขอร้องความเมตตาจากฮาร์วีย์ เซนกลัวว่าการกระทำและคำพูดของลูกน้องที่โง่เขลาอาจทำให้เขาเดือดร้อนมากขึ้นลูกน้องกุมท
"ผมคิดว่าคุณต้องการชิ้นส่วนของผมซะอีก?" ฮาร์วีย์ถาม"ผมผิดไป!" เซนตอบในขณะที่เขาเอื้อมมือไปหยิบมีดสเต็กและแทงตัวเองที่ฝ่ามือซ้ายเซนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดขณะที่ยังคงรักษาท่วงท่าของเขาอยู่บนพื้นหวังว่าฮาร์วีย์จะให้อภัยเขาได้หลังจากเห็นสิ่งตรงหน้า ฮาร์วีย์ก็ลุกขึ้นยืนช้า ๆ และตบหัวเซนก่อนจะเดินออกจากห้องไปหลังจากฮาร์วีย์จากไป เซนก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าหวาดกลัวขณะที่มองไปที่ด้านหลังของฮาร์วีย์ ฮาร์วีย์จะเป็นฝันร้ายครั้งใหม่ของเขานับจากนี้เป็นต้นไป"สามี!" แมนดี้โห่ร้องตะโกนในขณะที่วิ่งเข้าหาเขา“ฉันดีใจที่คุณสบายดี!” แมนดี้รู้สึกโล่งใจ“แน่นอน ผมไม่เป็นไร!” ฮาร์วีย์ตอบด้วยรอยยิ้ม“ฮึ่ม นายควรจะขอบคุณภรรยาของนายที่ช่วยโทรแจ้งตำรวจไม่อย่างนั้นนายคงจะไม่สามารถออกมาจากที่นั่นได้โดยปราศจากรอยขีดข่วน นายก็มีค่าแค่ขยะที่ไร้ค่า!” เซซิเลียเยาะเย้ยในทางกลับกันไวแอตต์รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากที่เห็นว่าฮาร์วีย์ปลอดภัยในขณะนั้นทั้งสามคนคิดว่าที่ฮาร์วีย์ปลอดภัยนั้นเพราะตำรวจมา“ทำไมคุณถึงเรียกตำรวจมาล่ะที่รัก” ฮาร์วีย์ถามแมนดี้“ขออภัยด้วยครับเจ้าหน้าที่ตำรวจ มันเป็นเพียงการเข้าใจผิดเล