ไม่นานหลังจากนั้น อีธาน ฮันต์ก็ได้เดินมาถึงที่นั่งตรงกลางซึ่งเหลือว่างไว้สำหรับเขาโดยเฉพาะโดยมีโยนาธานและควินตัน ยอร์กเดินประกบอยู่เคียงข้างเขา

โยนาธานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พันโทฮันต์ครับ! ที่นั่งนี้สงวนไว้สำหรับท่านโดยเฉพาะ ไม่มีใครนอกจากท่านแล้วในงานนี้ที่ควรค่าแก่การนั่งที่นี่”

“เชิญนั่งก่อนครับ พันโทฮันต์!” แม้แต่ผู้บังคับบัญชาอันดับสองแห่งเซาท์ไลท์ก็ยังทำท่าทางเชื้อเชิญต้อนรับเขาให้นั่งลงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

เขาจำเป็นต้องรักษาความสัมพันธ์ที่ดีงามกับอีธาน ฮันต์ไว้

อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำพูดนั้น อีธานกลับนิ่งเงียบและขมวดคิ้วเข้าหากัน

เขาไม่ได้นั่งลงทันทีหรือขยับตัวแม้แต่นิดเดียว เขาจ้องไปที่ที่นั่งตรงหน้าเขาด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

ในขณะนั้น ทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยกับเหตุการณ์เบื้องหน้า

โดยเฉพาะเหล่าตระกูลยอร์ก พวกเขาไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์เบื้องหน้าของพวกเขาเลย

ชายผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขาต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี เฉกเช่นเดียวกับตระกูลยอร์ก

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมแม้แต่การกระทำหรือสิ่งเล็ก ๆ น้อยจากเขา มันก็ได้ส่งผลให้ยอร์กรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก

ขณะ