“ฮาร์วีย์อยู่ไหน?” แซ็ค ซิมเมอร์รีบเข้ามาและพูดอย่างเกรี้ยวกราด

ไซม่อน ซิมเมอร์ฉวยโอกาสนี้ไว้

“ไม่เห็นเหรอว่าเขาไม่อยู่ที่นี่? เขาหนีไปแล้ว!”

ร่างกายของผู้อาวุโสซิมเมอร์สั่นด้วยความโกรธ

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่ามัน!”

“ไป! ไปหาตัวไอ้สารเลวนั่นมาซะ!”

ฝูงชนรีบเดินออกไปจากห้องโถงอย่างฉุนเฉียว

ในที่สุดเมื่อคนในตระกูลซิมเมอร์กลับออกไป ไซม่อน ซิมเมอร์ก็ได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ

‘ให้ตายสิ ขอบคุณในความฉลาดของฉัน ฉันต้องโดนอัดเละแน่ถ้าฉันไม่ได้ฉลาดพอ’

“ขอบคุณพระเจ้าที่คุณอยู่ที่นี่นะที่รัก พวกเขาจะต้องไม่เชื่อผมแน่ถ้าไม่ได้คุณ” ไซม่อนพูดอย่างกังวลใจ

“ฉันจะพูดอย่างนั้นออกมาทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะว่าต้องช่วยคุณ?”

“แต่ไอ้คนโสมมฮาร์วีย์ไม่ได้มีประโยชน์อยู่แล้ว เขาเป็นแพะรับบาปจะดีกว่า!”

“มาเถอะ ไปหาน้องสาวกับน้องเขยฉันเพื่อขอยืมเงินพวกเขาดีกว่า…”

“คนพวกนั้นจะต้องตัดนิ้วคุณทิ้งแน่ ถ้าเร็ว ๆ นี้พวกเราไม่ยอมจ่ายเงิน!”

ลิเลียน เยตส์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

ไซม่อนเสียเวลาพูดต่อไปมากกว่านี้ เขารีบมองหาของขวัญล้ำค่าและราคาแพงที่มีอยู่ในบ้าน

ทั้งสองคู่เดินทางไปยังโรงแรมที่ธัญญ่า เยตส์อ