หลังจากบอกความต้องการออกไปแล้ว คอเนอร์ก็ออกจากห้องโถงไปอย่างเย่อหยิ่ง

ปล่อยให้ไซม่อนและคนอื่น ๆ มองหน้ากันอย่างม่รู้จะทำอย่างไร

ลิเลียนพูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ตระกูลเยตส์และตระกูลวอร์ดเป็นตระกูลที่น่านับถือและวัฒนธรรมที่เข้มงวด พวกเขาไม่มีทางให้โอกาสกับคนแบบนี้ มันคงจะแปลกถ้าพวกเขาไม่โกรธ!”

ไซม่อนจ้องไปที่ฮาร์วีย์และตะโกนว่า “ไอ้เศษขยะ ไม่ใช่แกจะช่วยอะไรเราไม่ได้ แกยังทำลายแผนของเรา และทำให้เราอับอายอีกด้วย!”

“ฉันอยากจะตบแกให้ตายเลยจริง ๆ!”

ปัก!

หลังจากที่เขาพูดจบ ไซม่อนพยายามจะตบฮาร์วีย์

แต่แมนดี้กลับเข้าไปขวางอย่างรวดเร็ว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฮาร์วีย์คงโดนตบเต็มแรง

“พ่อคะ แม่คะ นี่ไม่ใช่เรื่องอะไรร้ายแรงขนาดนั้น ให้ผ่านไปสักสองสามวันให้ความโกรธของคุณน้าเย็นลง เราค่อยไปขอโทษพวกท่าน!”

แมนดี้โน้มน้าว

“ไม่เป็นอะไรร้ายแรงงั้นเหรอ? เพราะมันทำให้เราอับอายต่อหน้าตระกูลเยตส์ไงล่ะ!

“ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เราใช้ชีวิตอย่างยากลำบากในตระกูลซิมเมอร์ เราอยากปรับความสัมพันธ์ของเรากับตระกูลเยตส์โดยใช้โอกาสนี้!”

“แล้วตอนนี้ล่ะ! แก ฮาร์วีย์ แกอยากให้เราตายใช่ไหม?”

ลิเลียนตะโกนและชี้นิ้วไปที่ฮ