ภายใต้การนำของหัวหน้ากลุ่มอันธพาล กลุ่มชาวบ้านต่างตะโกนอย่างไม่เกรงกลัว แมนดี้ไม่ได้โง่ เธอมองดูนิดเดียว เธอก็สามารถเข้าใจสถานการณ์ในทันที คนพวกนี้มาเพื่อสร้างปัญหาโดยเฉพาะ ไม่มีเหตุผลอื่นร่วมอยู่ด้วยแต่อย่างไร บัควู้คเป็นเมืองหลวง ที่เน้นบังคับการใช้กฎหมายเป็นหลัก แม้แต่กลุ่มอันธพาลพวกนี้ก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้พวกเขาคงจะได้รับค่าคุ้มครองและบีบบังคับให้พวกชาวบ้านมารวมตัวกันที่นี่เพื่อแสดงการกระทำที่ไร้ยางอายของพวกเขาออกมาแมนดี้สูดหายใจเข้าลึกพร้อมกับพูดอย่างใจเย็น “ก็ได้ คุณบอกว่าต้องการค่าตอบแทนจากการรื้อถอนอาคารใช่ไหม คุณต้องการเท่าไหร่?”“ไม่มากเท่าไหร่หรอก ก็แค่สิบห้าล้านดอลลาร์ ถ้าคุณให้ค่าตอบแทนด้วยเงินจำนวนนี้ เรื่องในวันนี้ก็จะจบลง” หัวหน้ากลุ่มอันธพาลพูดพร้อมรอยยิ้มแต่สิ่งที่เขาพูดกลับน่าสนใจ เรื่องในวันนี้จะจบลง แต่ในวันพรุ่งนี้คงไม่เหมือนกัน“เป็นไปไม่ได้ เราจะไม่จ่ายเงินให้แน่นอน รีบกลับไปได้แล้ว!”ไซม่อน ซิมเมอร์ ที่ตลอดเวลาหลบหลังแมนดี้อย่างขี้ขลาด รีบตะโกนออกมาเมื่อเขาได้ยินจำนวนเงิน ‘ซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์จะหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นได้ยังไงกัน?’ดวงตา
ในเวลาเดียวกัน ที่คลับเฮ้าส์ผู้คนมากมายกำนังนั่งอยู่ภายในห้องส่วนตัวผู้คนเหล่านี้ต่างเป็นผู้อาวุโสของเมืองบัควู้ดพวกเขามารวมตัวกันเพื่อให้การต้อนรับที่เหมาะสมแก่บุคคลที่กำลังเติบโตไทสัน วูดส์!ชายผู้เป็นที่หนึ่งแห่งเมืองนิอัมมี่ คนที่เพิ่งย้ายมาอาศัยอยู่ที่เมืองบัควู้ดเมื่อไม่นานมานี้ เขามีจุดยืนที่แข็งแกร่งหลังจากย้ายมาอยู่ที่เมืองบัควู้ดไม่นาน และครอบครองที่ดินบางส่วนได้อย่างรวดเร็วมีคนกล่าวว่าเขามีผู้อุปถัมภ์ค้ำชูอยู่เบื้องหลังดังนั้น พวกเขาจึงต้องทำดีกับเขาแต่ไม่ว่ามุมมองจะเป็นอย่างไร แต่ไทสัน วูดส์ก็เป็นเพียงแค่คนหน้าใหม่ในเมืองบัควู้ดเท่านั้นเมื่อเทียบกับผู้อาวุโสในเมืองบัควู้ด เขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นถ้าไม่ใช่เพราะผู้อุปถัมภ์ของเขา เขาคงจะไม่มีสิทธิ์ที่จะมานั่งร่วมกับผู้อาวุโสของที่นี่ได้โอลด์ ไนเนอร์ ผู้จัดงานเลี้ยงครั้งนี้ ยิ้มพร้อมกับวางมือถือในมือของเขาลงคนหนึ่งหัวเราะและพูด “ไนเนอร์ คุณดูยุ่งมากเลยนะ คุณยังโทรศัพท์ในระหว่างมื้ออาหารอีกด้วย! ถ้าหากคุณมีธุรกิจดี ๆ ล่ะก็ แนะนำให้พวกเราบ้างสิ ช่วงนี้ไม่มีใครมีอะไรดี ๆ ทำนานแล้ว!”โอลด์ ไนเนอร์ ส
ในที่สุด แมนดี้ ซิมเมอร์ก็ได้ผล็อยหลับไปตอนเที่ยงคืนฮาร์วีย์ ยอร์กสงสารเธอจับใจ เขาสูดหายใจเข้าลึกเพื่อทำให้ตัวเองสงบลงเขาขึ้นไปที่ชั้นดาดฟ้าและโทรศัพท์โทรหาใครบางคน “ไทสัน ตอนนี้นายอยู่ไหน?”“ผมอยู่ที่เมืองบัควู้ดแล้วครับ ท่านครับ ผมได้ทำตามคำแนะนำของคุณ และได้พบกับกลุ่มผู้อาวุโสของเมืองบัควู้ดเรียบร้อยแล้วครับ”ฮาร์วีย์พูด “เร็ว ๆ นี้นายได้ยินข่าวอะไรมาบ้างไหม อย่างเช่น มีใครได้สร้างปัญหาให้กับไซต์งานก่อสร้างของโครงการเดอะ ซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เท้นรีสอร์ตอะไรแบบนี้”ไทสันใช้เวลาคิดอยู่สักพักก่อนจะพูด “ผมไม่แน่ใจครับท่าน แต่มีชายคนหนึ่งที่ชื่อว่าผู้เฒ่าไนเนอร์ ดูเหมือนว่าเขากำลังทำบางอย่างให้กับคนชนชั้นสูงในเมืองบัควู้ด ผมไม่มั่นใจว่าเขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่คุณพูดหรือเปล่า”“ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้เตรียมคนให้พร้อม และรอฉันอยู่ที่ไซต์งานก่อสร้างของโครงการ เดอะซิลเวอร์นิมบัส เมาท์เท้นรีสอร์ต” ฮาร์วีย์ให้คำสั่งด้วยใบหน้าเย็นยะเยือก“ไม่ต้องห่วงครับท่าน ผมจะคัดคนที่ตามผมมาจากที่เมืองบัควู้ดอย่างระมัดระวัง ผมไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน!”ฮาร์วีย์รับรู้ได้ถึงความตื่นเต้นของไทสันผ่า
หัวหน้ากลุ่มมองไปทางฮาร์วีย์และไทสันด้วยท่าทางครึกครื้น“ใช่ คืนนี้พวกเราทั้งคู่มีหน้าที่รับผิดชอบด้านความปลอดภัยให้กับไซต์งานก่อสร้าง”ฮาร์วีย์ไม่ใช่ฝ่ายที่พูดก่อน แต่เป็น ไทสัน วูดส์ ที่ก้าวออกไปด้านและพูดคนพวกนี้ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้พูดกับฮาร์วีย์หัวหน้ากลุ่มอันธพาลค่อย ๆ ตรวจสอบไทสันอย่างระมัดระวังพร้อมกับยิ้ม “ดูเหมือนว่าแกก็เป็นอันธพาลเหมือนกันสินะ? ฉันรู้จักผู้อาวุโสในเมืองบัควู้ด ดูเหมือนว่าแกจะยังใหม่สำหรับที่นี่และเพิ่งจะเริ่มต้น?”“รู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นใคร? พวกแกอยากทำงานในวงการใต้ดิน ใช่ไหม? แกรู้หรือเปล่าว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าหากว่าแกยุ่งกับพวกเรา?”รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น“แมนดี้ ซิมเมอร์ดูถูกพวกเราเกินไป แม้ว่าเธออยากจะหาคนมาจัดการพวกเรา อย่างน้อยเธอก็ควรหาคนที่มีชื่อเสียงหน่อยสิ อย่างน้อยพวกเราจะได้นั่งและพูดคุยกันดี ๆ สักนิด”“ลูกปลาตัวเล็ก ๆ อย่างพวกแกไม่มีค่าสำหรับพวกเรา?”เขายิงสายตาดูถูกไปที่ฮาร์วีย์มีคนจำนวนไม่ต่ำกว่าร้อยคนอยู่ฝั่งพวกเขา แต่ฮาร์วีย์กลับมีแค่คนเดียว ประเด็นทั้งหมดคืออะไรกันแน่? พวกเขาสามารถจัดการคนสองคนนี้ด้วยเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั
“ถามซิว่าพวกมันเป็นใคร”ฮาร์วีย์ ยอร์ก นั่งลงบนแท่นไม้ด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยหัวหน้ากลุ่มอันธพาลที่กำลังทุกข์ทรมาน แต่ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมามองที่ฮาร์วีย์ เขากลับไม่เชื่อสายตาตัวเองเขาเพิ่งนึกออกได้ว่าไทสัน วูดส์ ต้องเป็นผู้ชายที่กล้าหาญและดุร้ายที่เพิ่งย้ายเข้ามาสู่เมืองบัควู้ดเมื่อไม่นานมานี้แต่ชายที่ดุร้ายคนนี้กลับเชื่องและเชื่อฟังฮาร์วีย์‘ชายหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาสุด ๆ เขามาจากไหนกันแน่?’ไทสันเดินตรงมาที่หัวหน้ากลุ่มอันธพาลและคว้าคอของเขาขึ้นจากพื้น ตัวของเขาลอยขึ้นเหนืออากาศ“ผมจะบอก ผมจะบอกคุณทุกอย่างเลย! โอลด์ ไนเนอร์ส่งพวกเรามา!”หัวหน้ากลุ่มอันธพาลกลัวจนแทบจะฉี่รดกางเกงของเขา ขาของพวกเขาหักหมด ถ้าเขากล้าที่จะพูดมากอีกล่ะก็ เขารู้ว่าเขาจะต้องตายที่นี่และตอนนี้แน่“งั้นแกก็ทำงานให้กับโอลด์ ไนเนอร์ สินะ งั้นฉันจะให้โอกาสเขาอีกครั้งแล้วกัน บอกเขาให้มาที่นี่และมาเจอฉันภายในครึ่งชั่วโมง อย่าให้ฉันต้องไปตามเขาด้วยตัวเอง” ไทสันยิ้มและพูดต่อหน้าฮาร์วีย์เขาให้เกียรติชายคนนี้มาก แต่จริง ๆ แล้วเขาก็เป็นเพียงแค่ลูกน้องคนหนึ่งของเขาก็เท่านั้นแต่ในสายตาของหัวหน้ากลุ่มอันธพาล รอ
“แก…ไอ้สารเลว!”อันธพาลรีบตรงมาข้างหน้าด้วยความโกรธ ไทสัน วูดส์ เหวี่ยงมีดออกไปโดยการสะบัดข้อมือเล็กน้อย ทำให้มีดเล่มนั้นถูกปักเข้าไปที่หน้าของอันธพาลคนหนึ่งอันธพาลคนนั้นเริ่มร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับนำมือมากุมหน้าของเขาไว้ ในขณะเดียวกับ ไทสันก็เหวี่ยงแขนของเขาอีกครั้ง พร้อมด้วยมีดขนาดเล็กที่อยู่ในมือของเขา และจ่อลำคอของโอลด์ ไนเนอร์โอลด์ ไนเนอร์รีบดึงสติของตัวเองกลับมาทันทีชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาโหดเหี้ยมมากจน ถ้าเขาสามารถจบชีวิตโอลด์ ไรเนอร์ ได้เขาคงจะทำไปแล้วโอลด์ไนเนอร์ ชูมือขึ้นอย่างไม่ลังเลพร้อมกับพูด “ไทสัน เรามาคุยกันก่อนเถอะนะ เราเคยอยู่ตามท้องถนนด้วยกันมาก่อนนะ เราเจอกันแทบทุกวันเลย อ่อนข้อให้ฉันหน่อยนะ ได้ไหม?”โอลด์ ไนเนอร์ไม่ใช่อันธพาลที่ไร้เหตุผล แต่ถ้าเขาไม่ยอมแพ้ในตอนนี้ เขาจะต้องตายแน่ ๆ!ไทสันไม่ได้เอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียว เขายังยิ้มกว้าง จากนั้นเขาโบกมือเพื่อส่งสัญญาณในเวลาต่อมา ฝูงคนเร่งฝีเท้าออกมาจากในเงามืด ด้วยเวลาเพื่อไม่นาน อันธพาลกว่าร้อยคนที่มาปรากฎตัวโดนจัดการล้มลงกับพื้นในทันทีมันรวดเร็วอย่างน่ากลัวความกลัวที่ไม่เคยมีมาก่อน ปรากฎข
ฮาร์วีย์รับโทรศัพท์ไว้และมองไปที่รายชื่อปรากฎอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มันเป็นเบอร์ต่างประเทศ แต่มันกลับมีชื่อของภารกิจอยู่ด้านล่างของหมายเลขโทรศัพท์ภารกิจที่คน ๆ นั้นมอบหมายให้กัลโอล์ด ไนเนอร์เป็นภารกิจง่าย ๆ คือการทำให้โครงการเดอะ ซิลเวอร์ นิมบัส เมาท์เท้น รีสอร์ตสิ้นสุดลง พร้อมกันกับที่ทำให้แมนดี้ ซิมเมอร์พ้นสภาพจากการเป็นประธานบริษัทฮาร์วีย์ใช้โทรศัพท์ของโอล์ด ไนเนอร์โทรออกหาคน ๆ นั้นทันทีหลังจากนั้นไม่นาน น้ำเสียงทุ้มแต่ไพเราะดังขึ้นมาจากปลายสาย“โอลด์ ไนเนอร์ ฉันไม่ได้บอกเหรอ ว่าไม่ให้ติดต่อฉันโดยตรง?“ภารกิจของเจ้าชายเป็นยังไงบ้าง?”ฮาร์วีย์ค่อย ๆ ตอบกลับ “คิดว่ายังไงล่ะ?”คลิ้ก…ปล่ายสายได้วางสายไปอย่างรวดเร็ว“คุณชายยอร์ก คน ๆ นั้นคือ…”ฮาร์วีย์ไม่ได้ที่จะต้องโทรกลับไปหาคน ๆ นั้น และจากนั้นเขาจึงปาโทรศัพท์ลงกับพื้น“ตระกูลซิลวา” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นไทสัน วูดส์ ถามด้วยความสงสัย “คุณชายยอร์ก คุณแน่ใจได้ยังไง?”“เพราะมีเพียงแค่สองคนในเมืองบัควู้ดที่กล้าเรียกตัวว่าเจ้าชาย”“เจ้าชายยอร์ก…”“และที่อีกคนที่เรียกว่า เจ้าชายซิลวา…”ไทสันก้มหน้าลงและไม่กล้าปริปากพูดต่อ
ในวันถัดมา แมนดี้ ซิมเมอร์ เดินทางมาที่ไซต์งานก่อสร้างพร้อมกันกับไซม่อน ซิมเมอร์และคนงานก่อสร้างคนอื่น ๆ เมื่อพวกเขาเห็นภาพตรงหน้า พวกเขาต่างตกตะลึงภาพที่เห็นคือการทำงานภานในไซต์งานก่อสร้างกำลังคึกคักตึกที่ถูกทำลาย พังลงเมื่อสองวันที่แล้ว ถูกสร้างขึ้นใหม่ในวันนั้นสิ่งที่น่าหวาดกลัวคือ ผู้คนที่แบกอิฐอย่างอึกอัก ก็คืออันธพาลที่เต็มไปด้วยรอยสักอันน่าสะพรึงกลัว“พวกนี้คือ อันธพาลที่มาวันก่อนไม่ใช่เหรอ?”แมนดี้ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้ มันเป็นสิ่งที่ดีถ้าอันธพาลพวกนี้หยุดสร้างปัญหา แต่พวกเขากลับมาช่วยขนย้ายก้อนอิฐบริเวณไซต์งานก่อสร้างอีก“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”แมนดี้และคนอื่น ๆ ต่างใจเต้นแรงในตอนนั้น ชายสวมสูทสีดำวิ่งตรงมาหาแมนดี้พร้อมกับคนของเขาภาพที่พวกเขาวิ่งตรงมาหาแมนดี้และคนอื่น ๆ เป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมากก่อนที่แมนดี้จะโทรหาตำรวจ โอลด์ ไนเนอร์ที่นำพวกของเขาหัวเราะอย่างเงียบ ๆ “สวัสดีครับ ท่านประธานซิมเมอร์ ผมคือ โอลด์ ไนเนอร์ครับ!”“ลูกน้องของผมโง่มาก ที่สร้างปัญหาให้กับคุณวันก่อน! พวกเรามาเพื่อขอโทษครับ!”“ผมตำหนิเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกเขาเมื่อวานแ