แต่เมื่อแซ็ค ซิมเมอร์คิดว่าฮาร์วี่ยอร์กยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา เขาจะอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่ได้ เขากัดฟันและพูดอย่างเบา ๆ ว่า “ทำไมแกไม่ลองแตะตัวฉันสิ? พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

“ตระกูลซิมเมอร์เป็นผู้ที่เชิญโดยเจ้าชายยอร์กเพื่อมางานเลี้ยงนี้ เขาสัญญาว่าจะมา!”

“แกกล้าจะข้ามหน้าตระกูลซิมเมอร์แบบนี้เหรอ? แกมันก็แค่บอดี้การ์ด...”

ป้าบ!

ชายที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าตบไปที่หน้าของแซ็คด้วยหลังมือและทำให้เขาหมดสติไปในทันที

“ถ้าพวกแกไปออกไปตอนนี้ อย่ามาโทษฉันนะถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป” หัวหน้ากล่าวอย่างเยือกเย็น

ตระกูลซิมเมอร์ยืนสตัวสั่นอยู่กับที่ พวกเขาดึงแซ็คออกไปและเตรียมตัวที่จะวิ่งหนี

ไม่ไกลจากนั้น ไซม่อน ซิมเมอร์เห็นเหตุการณ์นั้นและรู้สึกชื่นใจแบบแปลก ๆ

“ฮาร์วีย์ แกพูดถูก พวกเขาเข้าไปไม่ได้”

ฮาร์วีย์ยิ้มและขับมือของแมนดี้

“พ่อครับ แม่ครับ เราควรเข้าไปได้แล้ว”

“อย่านะ! แกไม่กลัวตายหรือไง? แม้แต่บัตรเชิญจากตระกูลซิลวายังไม่พอที่จะปล่อยพวกเขาเข้าไปได้ อะไรทำให้แกคิดว่าเราทำได้?”

โดยปกติแล้วไซม่อนและภรรยาของเขาเป็นคนเย่อหยิ่งและชอบกดขี่ พวกเขาอ้างว่าไม่เกรงกลัวต่อสิ่งไหนที่มาขวางทางของพวกเขา แต