"เลิกทำอวดดีต่อหน้าฉันได้แล้วไอ้เด็กเหลือขอ!”ไอดริสกัดฟันกรอดในขณะที่เขานอนชักกระตุกอยู่บนพื้น เขามีสีหน้าที่ดูแย่มาก“แกเสร็จแน่!“แกต่อต้านฉัน คุณลี และหอการค้านิวเกต!“ฉันจะทำให้ชีวิตของแกเหมือนตกอยู่ในนรกเลย!“แกเหลือทางรอดเดียวเท่านั้น!”โจวี่ เวียนนา และคนอื่น ๆ รู้สึกยินดีเป็นอย่างมากในขณะที่รอคอยอย่างอดทนให้ฮาร์วีย์คุกเข่าลงแกร๊ก!ในขณะเดียวกันฮาร์วีย์ก็ไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวในกดหมายเลขบนโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็โยนให้กับคุณลีด้วยท่าทีที่ดูสบาย ๆ“ในเมื่อเคลแลนชอบคุณ ผมก็จะให้เวลาคุณได้ปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างสักพักหนึ่งก่อน“หลังจากนั้นคุณก็ตัดสินใจเอาแล้วกัน ว่าคุณจะคุกเข่าลงหรือจะต่อสู้กับผมจนตาย"คุณลีคว้าโทรศัพท์ของฮาร์วีย์ขึ้นมาพร้อมกับยิ้มอย่างหยิ่งผยอง“ทำอวดดีต่อไปเถอะ!“คุณคิดว่ามันจะมีประโยชน์อะไรในตอนนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์นั่งบนเก้าอี้ด้วยท่าทีสบาย ๆ แล้วรินชาให้ตัวเอง โดยไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับคำดูถูกของเธอเลย“คุณมีเวลาห้าสิบวินาที"ทันใดนั้นคุณลีและไอดริสก็ตัวแข็งทื่อ'ผู้ชายคนนี้คือใครกัน?''น้ำเสียงและท่าทีของเขาดูน่ากลัวมาก...'โจวี่และ
คุณลีไม่กล้าหันกลับมามองด้วยซ้ำไปเธอนั่งคุกเข่าหลังตรงและยังมีเหงื่อไหลหยดลงมาไม่ยอมหยุด“เกิดอะไรขึ้น?”ดวงตาของโจวี่และเวียนนาเบิกกว้าง พร้อม ๆ กับเกิดอาการกระตุกบนใบหน้า พวกเธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นนั้นเลย 'ทำไมคุณลีถึงนั่งคุกเข่าอย่างนั้นล่ะ?''เธอนั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าไอ้โสโครกและทุก ๆ คน...'แมนดี้และคนอื่น ๆ ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่'เธอนั่งคุกเข่าทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอทำท่าทีสูงส่งและทรงอำนาจอย่างนั้นเหรอ?'โครม!ประตูถูกเตะให้เปิดออกอีกครั้งหลังจากถูกเตะให้เปิดออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดประตูที่น่าสงสารบานนั้นก็ล้มครืนลงกับพื้นเสียงดังกึกก้องหลังจากนั้นกลุ่มชายท่าทีดุดันในชุดสูทก็กรูกันเข้ามาในห้องนั้นใบหน้าของพวกเขาดูดุดันและทรงอำนาจ ในขณะที่เตะเหล่าบอดี้การ์ดของไอดริสล้มลงไปอย่างไม่ปรานีช่างเป็นภาพที่ดูน่าตกใจเป็นอย่างยิ่ง!ผู้คนที่จับกลุ่มเฝ้าดูตรงทางเข้าต่างตัวสั่นโดยสัญชาตญาณเหล่าคนงานและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ต่างไม่กล้าปล่อยลมหายใจออกมาแม้แต่นิดเดียวจากนั้นชายที่มีผ้าพันที่หัวอย่างกับมัมมี่ และมีมือห้อ
“คุณอยากให้ผมออกไปจากที่นี่เหรอ?”ฮาร์วีย์จิบชาพร้อมกับยิ้มจาง ๆ“ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากจะช่วยคุณนะซีอีโอรุยซ์...“แต่ผมออกไปตอนนี้ไม่ได้“ผู้ชายคนนี้...ไอดริส ซาบัน“เขาไม่เพียงแต่มาหาประโยชน์จากภรรยาของผมเท่านั้น แต่เขายังเริ่มทำร้ายผู้คนที่นี่ด้วย“ที่สำคัญกว่านั้นก็คือเขาบอกว่าหอการค้านิวเกตได้หนุนหลังเขาอยู่ และเขาจะพาคนจากองค์กรแห่งนั้นมาเล่นงานผมด้วย“ตอนนี้ผมไม่สามารถออกไปไหนได้ถึงแม้ว่าผมจะอยากออกไปก็ตาม“ถึงแม้ว่าคุณจะบอกให้ผมออกไปได้ แต่จะเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของผมล่ะ?“ตอนนี้ผมปล่อยให้นายน้อยซาบันหาประโยชน์จากเธอไม่ได้หรอกใช่ไหม?“ผมมีเรื่องต้องจัดการ"ฮาร์วีย์เล่าสถานการณ์ทั้งหมดด้วยท่าทีสบาย ๆ ไอดริสรู้สึกเสียวสันหลังวาบ“องค์กรของผมคอยหนุนหลังเขาอยู่เหรอ?” เคลแลนพูดซ้ำช้า ๆจากนั้นเขาก็หันไปจ้องมองไอดริสอย่างเย็นชา ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น“แกเป็นใคร?“ผะ-ผมชื่อไอดริส ซาบันครับซีอีโอรุยซ์...” ไอดริสตอบด้วยเสียงที่สั่นเทา“ฉันไม่รู้จักแก"เคลแลนพูดตัดบทไอดริสอย่างไม่ลังเลอะไรเลย“องค์กรของฉันไม่ได้ให้การสนับสนุนแก และเราจะไม่ลุกขึ้นมาต่อสู้กับคุณย
ไอดริสตัวสั่นเทาด้วยความไม่เชื่อหลังจากได้ยินคำพูดของเคลแลนเขาไม่คิดว่าแม้แต่พ่อของเขาซึ่งเป็นประธานบริษัทเอเวอร์กรีน แคปปิตอล กรุ๊ป จะไม่มีความหมายอะไรกับเคลแลนเลยนั่นเป็นเรื่องที่คาดเดาได้อยู่แล้ว เนื่องจากพวกเขาทำธุรกิจปล่อยกู้เพื่อเอาเปรียบคนทั่ว ๆ ไปพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องคุกเข่าอยู่ต่อหน้าคนอย่างเคลแลนถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลแจ็คสันค่อยช่วยเหลือพวกเขาอยู่ล่ะก็ พวกเขาคงถูกเหยียบย่ำไปหลายครั้งหลายหนแล้วไอดริสจ้องมองไปยังคนรอบ ๆ ตัวเขาด้วยสีหน้าเย็นชาอีกครั้งหนึ่ง โดยไม่ให้ความสนใจไอดริสเลย ใบหน้าของเขาดูบูดบึ้งด้วยความโกรธเกรี้ยว“ไอ้พวกโสโครกอย่างแกจะสามารถแสดงความเคารพต่อฉันได้เหรอ?”โจวี่และคนอื่น ๆ ต่างก้มหัวลงทันที พวกเขาอยากจะเอามุดลงในหลุมลงไปตอนนั้นเลยแค่สบตากับเคลแลนก็ทำให้รู้สึกกลัวจนหัวหดแล้วในเวลานี้ไอดริสก็เพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่าสิ้นหวังได้ในที่สุดเคลแลนไม่ได้ตั้งใจจะหยุดอยู่แค่นั้น เพราะเขาอยากจะเอาใจฮาร์วีย์ต่อไป“คุณยอร์กเป็นคนใจดี เขาไม่ชอบเอาเปรียบคนอื่น" เคลแลนเริ่มต้นอย่างเย็นชา“แต่ฉันเป็นคนอาฆาตแค้นนะ!“ใครก็ตามที่ได้ไปต่อต้านคุณ
"คุณเบอร์ตันช่วยไปส่งแมนดี้กลับบ้านแทนผมหน่อย"ตรงบริเวณทางเข้าวิลล่าฮาร์วีย์เอามือแตะโธมัส ซึ่งตอนนั้นใบหน้าของเขาดูบวมเป่งมาก“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็โทรหาผมนะ"“ได้เลยครับพี่ชาย!”โธมัสทำสีหน้ายินดีก่อนจะตกปากรับคำจากนั้นเขาก็โทรเรียกบอดี้การ์ดมาสองสามคนท้ายที่สุดแล้วนี่นับเป็นเรื่องใหญ่มากแมนดี้ก็ไม่ใช้คนโง่เหมือนกัน หลังจากรู้ว่าฮาร์วีย์มีเรื่องที่ต้องทำกับเคลแลน เธอก็รีบตรงดิ่งไปที่รถสปอร์ตคันนั้นตรงบริเวณทางเขาวิลล่าก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถ เธอได้หันกลับไปมองฮาร์วีย์"กลับมาเร็ว ๆ นะคะ"ฮาร์วีย์พยักหน้าเบา ๆ แล้วดูแมนดี้ขับรถออกไป…ครึ่งชั่วโมงต่อมา...ภายในห้องเพรสซิเดนเชียลของซานฟรานซิสโก คลับเฮ้าส์หลังจากจัดการเรื่องของเขาเสร็จแล้ว เคลแลนก็เปิดห้องสุดหรูหราให้กับฮาร์วีย์นอกจากอาหารราคาแพงแล้ว เขายังนำไวน์ลาฟิตปี 1982 มาแสดงถึงความจริงใจของเขาด้วยฮาร์วีย์กวาดตามองเคลแลนก่อนจะดูภาพในโทรศัพท์ของเขานี่คือรูปภาพของสำนักงานที่จัดวางใหม่ในหอการค้านิวเกตไม่เพียงแต่กระจกบานนั้นจะหายไปเท่านั้น แต่ทั่วทั้งสถานที่แห่งนั้นยังได้รับการแก้ไขจากผู้เชี่ยวชาญเรื่องฮวงจุ้
“แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่มาขอโทษผมล่ะ?”เคลแลนยิ้มจาง ๆ แล้วมองไปที่ฮาร์วีย์“คุณยอร์กต่างหากที่จะเป็นคนตัดสินใจว่าจะยกโทษให้คุณหรือเปล่า"“คุณยอร์กเหรอ?“ฮาร์วีย์ ยอร์กใช่ไหม?”คลิฟฟ์รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี เมื่อเขาเห็นผู้ก่อกรรมทำเข็ญนั่งจิบชาอย่างสบายใจ เขาก็จ้องมองด้วยสายตาดุร้าย แล้วจำได้ว่า...ลูกชายของเขาต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดขนาดไหนในห้องผู้ป่วยฉุกเฉินของโรงพยาบาลแต่อย่างไรก็ตามเขาเป็นผู้ชายที่มีประสบการณ์ จึงรีบฝืนยิ้มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว“คุณยอร์กครับ ได้โปรดยกโทษให้เราด้วย เราช่างเป็นคนโง่เขลานัก!“ได้โปรดมีเมตตาและปล่อยพวกเราไปเถอะครับ“เราจะให้คำอธิบายที่ยุติธรรมเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้!”คลิฟฟ์ยังโค้งคำนับไม่หยุดในขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น เขาไม่มีสภาพของประธานบริษัทที่มีมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์เหลืออยู่เลยเขารีบหยิบเช็คออกมา ก่อนจะวางไว้ตรงหน้าฮาร์วีย์อย่างให้ความเคารพมีตัวเลขเจ็ดหลักเขียนอยู่บนเช็คใบนั้นเป็นจำนวน 1.5 ล้านดอลลาร์!เมื่อมองเห็นเช็คใบนั้นแล้วสายตาของซาร์ล่าก็ดูเย็นชาถ้าไม่เกรงใจเคลแลนล่ะก็ เธอคงตบหน้าฮาร์วีย์ไปแล้วเอเวอร์กรีน แคปปิตอล กร
ฮาร์วีย์ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง“เอามีดของคุณออกมาให้ฉันดูหน่อย"ในตอนนั้นเคลแลนได้วางมีดไว้ตรงหน้าฮาร์วีย์อย่างให้ความเคารพมันเป็นมีดแบบเก่าเล่มเดิม ๆ ที่เขาพกติดตัวมาเป็นเวลานานแล้ว แต่มองไม่เห็นฝุ่นเกาะอยู่บนมีดแม้แต่เม็ดเดียวฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว“คุณทำความสะอาดมาใช่ไหม?”ซาร์ล่าหัวเราะอย่างเย็นชาหลังจากเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของฮาร์วีย์ เขาดูราวกับมั่นใจว่าที่เขาพูดออกไปทุกอย่างนั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้อง“ผมไม่อยากให้ตำรวจถามถึงเรื่องนี้ ผมก็เลยทำความสะอาดมันครับ...” เคลแลนบอกด้วยเสียงสั่นเครือ“ช่างโง่เง่าเหลือเกิน!”ฮาร์วีย์ถอนหายใจ“ผมบอกให้คุณนำมีดพกติดตัวไปด้วย เพื่อช่วยทำให้พลังงานชั่วร้ายในตัวสงบลง บางทีอาจจะแพร่กระจายออกไปทีละนิดก็ได้“แต่พอคุณนำไปทำความสะอาดก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว“อีกอย่างหนึ่งนะ ถ้าผมเดาไม่ผิดเมื่อวานคุณเห็นคนตายต่อหน้าต่อตาเลยใช่ไหม?”เคลแลนและเหล่าลูกน้องตัวสั่นเทาหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ พวกเขาตกใจมากจนทำให้แก้วในมือหล่นลงไปพวกเขาต่างจ้องมองฮาร์วีย์ พวกเขาไม่เชื่อไม่สิ่งที่เพิ่งได้ยินไปมุมปากของเคลแลนกระตุก“อย่างที่คุณยอร์กค
ซาร์ล่าไม่สามารถหักห้ามตัวเองได้อีกต่อไปหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์เธอหัวเราะเบา ๆ แล้วมองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเยาะเย้ย“ผีสิงเหรอ?“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?“คุณพูดอะไรของคุณกันเนี่ย?“ทีแรกฉันก็ไม่อยากเปิดโปงคุณหรอกนะฮาร์วีย์ เพราะเห็นแกซีอีโอรุยซ์!“แล้วยังไงล่ะ? คุณทำการอวดอ้างอย่างไม่มีขอบเขตอะไรเลย!“คุณยังพูดเรื่องแบบนั้นในยุคนี้อยู่อีกเหรอ? ใคร ๆ เขาจะคิดว่าคุณบ้าเอาได้นะ!“ฉันเคยสืบประวัติคุณเหมือนกัน! คุณเป็นแค่ลูกเขยที่โดนครอบครัวภรรยาไล่ตะเพิดออกมา!“คุณไม่มีอะไรน่าประทับใจเลย!“แน่นอนว่าคุณไม่รู้เรื่องรู้ราวในศาสตร์ของการดูฮวงจุ้ยเลย!“แหม แหม!“ถึงแม้ซีอีโอรุยซ์จะไม่เปิดโปงคุณ แต่ฉันจะไม่ให้โอกาสคุณได้มีโอกาสหลอกเขาหรอกนะ!”ซาร์ล่ามองดูเคลแลนด้วยสีหน้าที่ดูชอบธรรม“ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะดูหมิ่นอะไรคุณหรอกนะซีอีโอรุยซ์ และฉันก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะใช้โอกาสนี้ต่อต้านฮาร์วีย์ด้วย" เธอพูดด้วยน้ำเสียงอาย ๆ“ฉันเป็นแค่คนซื่อสัตย์คนหนึ่ง ฉันไม่ชอบผู้คนที่ชอบสร้างภาพเลยค่ะ!“คุณอย่าไปหลงเชื่อเขาง่าย ๆ นะคะ!“จริง ๆ แล้วคุณก็แค่โชคไม่ดีในช่วงไม่กี่วันมานี้“เขาคงแอบส่งคนไปตา