เปรี้ยง!ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือฟาดเข้าที่หน้าของไอดริส ส่งผลให้เขาล้มกลิ้งลงไปบนพื้นจนกระทั่งเสียงกรีดร้องนั้นเงียบลงร่างของเขาหยุดกึกเมื่อกระแทกเข้ากับร่างคนอื่น ๆ ที่อยู่ไกลออกไปสองสามฟุตมือขวาของไอดริสดูบิดเบี้ยวอย่างเห็นได้ชัด เขาเจ็บปวดมากจนไม่สามารถแม้แต่จะเปล่งเสียงร้องออกมาได้ มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขาอย่างต่อเนื่องด้วยฮาร์วีย์ช่างว่องไวเหลือเกินพูดได้เลยว่าไม่มีใครสามารถตอบโต้การเคลื่อนไหวของเขาได้เลยมีสายตามากมายจับจ้องฮาร์วีย์อยู่ แต่ไม่มีใครบอกได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่โจวี่และเวียนนาเอามือปิดปากเพื่อกลั้นเสียงกรีดร้องเอาไว้อย่างสุดกำลังพวกเธอกลัวว่าฮาร์วีย์จะคิดบัญชีกับพวกเธอด้วยฮาร์วีย์ดึงกระดาษทิชชูออกมาเช็ดนิ้ว ก่อนจะเดินไปหาไอดริสที่กำลังตัวสั่นไม่หยุดจากนั้นเขาก็เหยียบขาไอดริสพร้อมกับยิ้มจาง ๆ“ขอโทษออกมาให้ดี ๆ ไม่งั้นฉันจะหักขาแกเดี๋ยวนี้"“อ๊ากกก!“ไอ้สารเลว! ไอ้สารเลว!“แกกล้าแตะต้องตัวฉันเหรอ?!“ฉันมาจากเอเวอร์กรีน แคปปิตอล กรุ๊ปนะ!“แกจะต้องตายอย่างสยดสยอง!!!”แต่เสียงกรีดร้องด้วยความกลัวยังดังขึ้นอยู่ตลอดเวลาในขณะที่ไอดริสกำลังพู
ดูเหมือนทั่วทั้งสถานที่แห่งนั้นจะมีความเย็นยะเยือกขึ้นมาเล็กน้อย ราวกับอุณหภูมิลดลงอย่างฉับพลันทุกคนต่างปิดปากเงียบโดยไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว“แกมาจากไหนเหรอไอ้สารเลว?“แกไม่กลัวผลที่ตามมาจากการทำอะไรบุ่มบ่ามอย่างนี้เลยเหรอ?!“ถึงแม้ว่าฉันจะตัดสินใจปล่อยแกไป...“แต่หอการค้านิวเกตจะไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่!”“พวกเขาเหรอ?”ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ“น่าสนใจนี่ แกหมายความว่ายังไง?”“แกมันก็แค่ไอ้บ้านนอกคนหนึ่งเท่านั้น!“สถานที่ทั้งหมดนี้เป็นของพวกเขา! แกไม่รู้เรื่องนั้นแล้วยังมีหน้ามาก่อปัญหาขึ้นที่นี่เหรอ?!“เจ้าของสถานที่แห่งนี้คือคุณลี ซึ่งเป็นคนโปรดของซีอีโอรุยซ์!“ถ้าแกไปดูหมิ่นเธอเข้าล่ะก็ แสดงว่าแกไม่ให้ความเคารพซีอีโอรุยซ์!“พวกแกทุกคนจะต้องตายอย่างน่าสยดสยอง!”ไอดริสกัดฟันกรอดในขณะส่งเสียงเตือนฮาร์วีย์และคนอื่น ๆหลังจากได้ยินชื่อของหอการค้านิวเกต ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็มองหน้ากันเอเวอร์กรีน แคปปิตอล กรุ๊ปนั้นมีความน่าประทับใจอยู่เหมือนกัน แต่เป็นอย่างนั้นได้ก็เพราะเงินของพวกเขานั่นแหละแต่หอการค้านิวเกตนั้นต่างออกไปพูดตรง ๆ ก็คือพวกเขาเป็นแก๊งอันธพาลจากโลกใต
แต่แมนดี้ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำเดียวในเมื่อฮาร์วีย์ลุกขึ้นมายืนหยัดเพื่อเธอ เธอก็ย่อมจะอยู่ข้างเดียวกับเขาเป็นธรรมดาส่วนในเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้น เธอก็พร้อมจะเผชิญกับมันร่วมกับฮาร์วีย์แล้ว!กร็อบ กร็อบ กร็อบ!มีเสียงย่ำพื้นด้วยรองเท้าส้นสูงดังขึ้นตรงทางเข้าแล้วเห็นบอดี้การ์ดมากมายเดินห้อมล้อมสาวสวยที่แต่งหน้ามาอย่างงดงามสัมผัสได้ถึงรังสีออร่าอันเย้ายวนที่เปล่งออกมาจากผู้หญิงคนนั้น มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ฟุ้งกระจายไปทั่วห้องก่อนที่เธอจะเก้าเท้าเข้ามาในห้องนั้นด้วยซ้ำไป“โอ้โห! นี่นายน้อยซาบันใช่ไหมเนี่ย?“เกิดอะไรขึ้นที่นี่เหรอ?“ไอ้สารเลวคนไหนมาทำอย่างนี้กับคุณ?”ผู้หญิงคนนั้นคือคุณลีซึ่งเป็นผู้ควบคุมดูแลสถานที่แห่งนั้นเธอหัวเราะหึ ๆ ก่อนจะกวาดตามองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาทะลุทะลวง“ใครกันที่มาทำอย่างนี้กับนายน้อยซาบัน?! จงก้าวออกมาเดี๋ยวนี้!”จากนั้นเธอก็เบนสายตาไปที่ฮาร์วีย์ราวกับเธอรู้คำตอบนั้นอยู่แล้วแน่นอนว่าเธอกำลังรอให้ฮาร์วีย์ยอมรับความผิดของเขาฮาร์วีย์หรี่ตาจ้องมองคุณลีไม่วางตา“เมื่อดูจากท่าทีของคุณแล้วคุณต้องมาจากหอการค้านิวเกตแน่ ๆ"“ก็ไม่เชิงนะ แต่โดยพื้
"เลิกทำอวดดีต่อหน้าฉันได้แล้วไอ้เด็กเหลือขอ!”ไอดริสกัดฟันกรอดในขณะที่เขานอนชักกระตุกอยู่บนพื้น เขามีสีหน้าที่ดูแย่มาก“แกเสร็จแน่!“แกต่อต้านฉัน คุณลี และหอการค้านิวเกต!“ฉันจะทำให้ชีวิตของแกเหมือนตกอยู่ในนรกเลย!“แกเหลือทางรอดเดียวเท่านั้น!”โจวี่ เวียนนา และคนอื่น ๆ รู้สึกยินดีเป็นอย่างมากในขณะที่รอคอยอย่างอดทนให้ฮาร์วีย์คุกเข่าลงแกร๊ก!ในขณะเดียวกันฮาร์วีย์ก็ไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวในกดหมายเลขบนโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็โยนให้กับคุณลีด้วยท่าทีที่ดูสบาย ๆ“ในเมื่อเคลแลนชอบคุณ ผมก็จะให้เวลาคุณได้ปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างสักพักหนึ่งก่อน“หลังจากนั้นคุณก็ตัดสินใจเอาแล้วกัน ว่าคุณจะคุกเข่าลงหรือจะต่อสู้กับผมจนตาย"คุณลีคว้าโทรศัพท์ของฮาร์วีย์ขึ้นมาพร้อมกับยิ้มอย่างหยิ่งผยอง“ทำอวดดีต่อไปเถอะ!“คุณคิดว่ามันจะมีประโยชน์อะไรในตอนนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์นั่งบนเก้าอี้ด้วยท่าทีสบาย ๆ แล้วรินชาให้ตัวเอง โดยไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับคำดูถูกของเธอเลย“คุณมีเวลาห้าสิบวินาที"ทันใดนั้นคุณลีและไอดริสก็ตัวแข็งทื่อ'ผู้ชายคนนี้คือใครกัน?''น้ำเสียงและท่าทีของเขาดูน่ากลัวมาก...'โจวี่และ
คุณลีไม่กล้าหันกลับมามองด้วยซ้ำไปเธอนั่งคุกเข่าหลังตรงและยังมีเหงื่อไหลหยดลงมาไม่ยอมหยุด“เกิดอะไรขึ้น?”ดวงตาของโจวี่และเวียนนาเบิกกว้าง พร้อม ๆ กับเกิดอาการกระตุกบนใบหน้า พวกเธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นนั้นเลย 'ทำไมคุณลีถึงนั่งคุกเข่าอย่างนั้นล่ะ?''เธอนั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าไอ้โสโครกและทุก ๆ คน...'แมนดี้และคนอื่น ๆ ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่'เธอนั่งคุกเข่าทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอทำท่าทีสูงส่งและทรงอำนาจอย่างนั้นเหรอ?'โครม!ประตูถูกเตะให้เปิดออกอีกครั้งหลังจากถูกเตะให้เปิดออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดประตูที่น่าสงสารบานนั้นก็ล้มครืนลงกับพื้นเสียงดังกึกก้องหลังจากนั้นกลุ่มชายท่าทีดุดันในชุดสูทก็กรูกันเข้ามาในห้องนั้นใบหน้าของพวกเขาดูดุดันและทรงอำนาจ ในขณะที่เตะเหล่าบอดี้การ์ดของไอดริสล้มลงไปอย่างไม่ปรานีช่างเป็นภาพที่ดูน่าตกใจเป็นอย่างยิ่ง!ผู้คนที่จับกลุ่มเฝ้าดูตรงทางเข้าต่างตัวสั่นโดยสัญชาตญาณเหล่าคนงานและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ต่างไม่กล้าปล่อยลมหายใจออกมาแม้แต่นิดเดียวจากนั้นชายที่มีผ้าพันที่หัวอย่างกับมัมมี่ และมีมือห้อ
“คุณอยากให้ผมออกไปจากที่นี่เหรอ?”ฮาร์วีย์จิบชาพร้อมกับยิ้มจาง ๆ“ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากจะช่วยคุณนะซีอีโอรุยซ์...“แต่ผมออกไปตอนนี้ไม่ได้“ผู้ชายคนนี้...ไอดริส ซาบัน“เขาไม่เพียงแต่มาหาประโยชน์จากภรรยาของผมเท่านั้น แต่เขายังเริ่มทำร้ายผู้คนที่นี่ด้วย“ที่สำคัญกว่านั้นก็คือเขาบอกว่าหอการค้านิวเกตได้หนุนหลังเขาอยู่ และเขาจะพาคนจากองค์กรแห่งนั้นมาเล่นงานผมด้วย“ตอนนี้ผมไม่สามารถออกไปไหนได้ถึงแม้ว่าผมจะอยากออกไปก็ตาม“ถึงแม้ว่าคุณจะบอกให้ผมออกไปได้ แต่จะเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของผมล่ะ?“ตอนนี้ผมปล่อยให้นายน้อยซาบันหาประโยชน์จากเธอไม่ได้หรอกใช่ไหม?“ผมมีเรื่องต้องจัดการ"ฮาร์วีย์เล่าสถานการณ์ทั้งหมดด้วยท่าทีสบาย ๆ ไอดริสรู้สึกเสียวสันหลังวาบ“องค์กรของผมคอยหนุนหลังเขาอยู่เหรอ?” เคลแลนพูดซ้ำช้า ๆจากนั้นเขาก็หันไปจ้องมองไอดริสอย่างเย็นชา ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น“แกเป็นใคร?“ผะ-ผมชื่อไอดริส ซาบันครับซีอีโอรุยซ์...” ไอดริสตอบด้วยเสียงที่สั่นเทา“ฉันไม่รู้จักแก"เคลแลนพูดตัดบทไอดริสอย่างไม่ลังเลอะไรเลย“องค์กรของฉันไม่ได้ให้การสนับสนุนแก และเราจะไม่ลุกขึ้นมาต่อสู้กับคุณย
ไอดริสตัวสั่นเทาด้วยความไม่เชื่อหลังจากได้ยินคำพูดของเคลแลนเขาไม่คิดว่าแม้แต่พ่อของเขาซึ่งเป็นประธานบริษัทเอเวอร์กรีน แคปปิตอล กรุ๊ป จะไม่มีความหมายอะไรกับเคลแลนเลยนั่นเป็นเรื่องที่คาดเดาได้อยู่แล้ว เนื่องจากพวกเขาทำธุรกิจปล่อยกู้เพื่อเอาเปรียบคนทั่ว ๆ ไปพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องคุกเข่าอยู่ต่อหน้าคนอย่างเคลแลนถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลแจ็คสันค่อยช่วยเหลือพวกเขาอยู่ล่ะก็ พวกเขาคงถูกเหยียบย่ำไปหลายครั้งหลายหนแล้วไอดริสจ้องมองไปยังคนรอบ ๆ ตัวเขาด้วยสีหน้าเย็นชาอีกครั้งหนึ่ง โดยไม่ให้ความสนใจไอดริสเลย ใบหน้าของเขาดูบูดบึ้งด้วยความโกรธเกรี้ยว“ไอ้พวกโสโครกอย่างแกจะสามารถแสดงความเคารพต่อฉันได้เหรอ?”โจวี่และคนอื่น ๆ ต่างก้มหัวลงทันที พวกเขาอยากจะเอามุดลงในหลุมลงไปตอนนั้นเลยแค่สบตากับเคลแลนก็ทำให้รู้สึกกลัวจนหัวหดแล้วในเวลานี้ไอดริสก็เพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่าสิ้นหวังได้ในที่สุดเคลแลนไม่ได้ตั้งใจจะหยุดอยู่แค่นั้น เพราะเขาอยากจะเอาใจฮาร์วีย์ต่อไป“คุณยอร์กเป็นคนใจดี เขาไม่ชอบเอาเปรียบคนอื่น" เคลแลนเริ่มต้นอย่างเย็นชา“แต่ฉันเป็นคนอาฆาตแค้นนะ!“ใครก็ตามที่ได้ไปต่อต้านคุณ
"คุณเบอร์ตันช่วยไปส่งแมนดี้กลับบ้านแทนผมหน่อย"ตรงบริเวณทางเข้าวิลล่าฮาร์วีย์เอามือแตะโธมัส ซึ่งตอนนั้นใบหน้าของเขาดูบวมเป่งมาก“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็โทรหาผมนะ"“ได้เลยครับพี่ชาย!”โธมัสทำสีหน้ายินดีก่อนจะตกปากรับคำจากนั้นเขาก็โทรเรียกบอดี้การ์ดมาสองสามคนท้ายที่สุดแล้วนี่นับเป็นเรื่องใหญ่มากแมนดี้ก็ไม่ใช้คนโง่เหมือนกัน หลังจากรู้ว่าฮาร์วีย์มีเรื่องที่ต้องทำกับเคลแลน เธอก็รีบตรงดิ่งไปที่รถสปอร์ตคันนั้นตรงบริเวณทางเขาวิลล่าก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถ เธอได้หันกลับไปมองฮาร์วีย์"กลับมาเร็ว ๆ นะคะ"ฮาร์วีย์พยักหน้าเบา ๆ แล้วดูแมนดี้ขับรถออกไป…ครึ่งชั่วโมงต่อมา...ภายในห้องเพรสซิเดนเชียลของซานฟรานซิสโก คลับเฮ้าส์หลังจากจัดการเรื่องของเขาเสร็จแล้ว เคลแลนก็เปิดห้องสุดหรูหราให้กับฮาร์วีย์นอกจากอาหารราคาแพงแล้ว เขายังนำไวน์ลาฟิตปี 1982 มาแสดงถึงความจริงใจของเขาด้วยฮาร์วีย์กวาดตามองเคลแลนก่อนจะดูภาพในโทรศัพท์ของเขานี่คือรูปภาพของสำนักงานที่จัดวางใหม่ในหอการค้านิวเกตไม่เพียงแต่กระจกบานนั้นจะหายไปเท่านั้น แต่ทั่วทั้งสถานที่แห่งนั้นยังได้รับการแก้ไขจากผู้เชี่ยวชาญเรื่องฮวงจุ้