แครอลอาจดูโกรธจัด แต่เธอไม่อาจยับยั้งอาการสั่นในมือขวาได้ ในที่สุดเธอก็ไม่กล้าสั่งคนของเธอไปมากกว่านี้ ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธที่จะยอมรับว่าฮาร์วีย์ข่มขู่เธอ แต่ความจริงที่ว่ามือขวาของเธอยังคงสั่นเทาได้ทรยศต่อความรู้สึกที่แท้จริงของเธอไปแล้ว“นายช้าไปแล้ว เคลื่อนที่ให้เร็วขึ้นอีก ทำอย่างกับว่าวันนี้ไม่ได้กินข้าวอย่างนั้นแหละ”ฮาร์วีย์มองดูสนามรบอีกครั้งโดยไม่สนใจแครอล และเริ่มสั่งเอ็ดวินว่าต้องทำอะไรต่อไปชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!ในขณะเดียวกันการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ทวีความรุนแรงขึ้น เอ็ดวินได้รับบาดแผลที่มือซ้ายโดยบังเอิญ นักรบชาวประเทศหมู่เกาะหลายสิบคนฉวยโอกาสนี้โจมตี ดาบยาวของพวกเขาพุ่งไปทุกทิศทางราวกับฝนดาวตก คมดาบที่ส่องประกายเย็นยะเยือกและเจตนาสังหารที่เปี่ยมล้นอัดแน่นอยู่ทั่วสนามรบขณะที่พวกเขาล้อมเอ็ดวินไว้ราวกับลูกไก่ในกำมือความเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้าของแครอลเมื่อเห็นฉากนี้ มาโกโตะมีรอยยิ้มที่โหดร้ายปรากฏบนริมฝีปากของเขา รูมิโกะซึ่งยังคงอยู่บนพื้นตั้งหน้าตั้งตารอสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป“วิชาดาบ” ฮาร์วีย์เตือนดวงตาของเอ็ดวินเป็นประกาย ในช่วงเวลาต่อมา เขาเก็บดาบของเขาไว้แม้ว่าจะ
แครอลกำลังจะเล็งปืนไปที่ฮาร์วีย์ ในตอนที่มาโกโตะถูกตบลงกับพื้น เธอดึงอาวุธออกมาด้วยมือที่สั่นคลอนทันทีเดิมทีเธอคิดว่าเอ็ดวินคือตัวต้นเหตุที่ทำให้ฮาร์วีย์มั่นใจได้ถึงขนาดนั้น แต่ในขณะนี้เธอกลับรู้สึกได้เพียงความสิ้นหวังมาโกโตะกุมใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา รู้สึกว่าแก้มของเขาแดงก่ำด้วยความเจ็บปวด ความหยิ่งยโส ศักดิ์ศรีและจิตวิญญาณซามูไรของเขาก็ถูกการตบครั้งนี้ทำลายลงเช่นกันฮาร์วีย์หยิบทิชชู่ออกมาเช็ดนิ้วอย่างระมัดระวัง“นายไม่มีปัญญาทำแบบนั้นหรอก” เขาสรุปเบา ๆคำพูดประโยคนั้นทำให้มาโกโตะแขนขาอ่อนแรงทรุดฮวบลงกับพื้น เขาประเมินความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์ต่ำไป แถมยังคิดว่าเขาบดขยี้อีกฝ่ายได้แม้ว่าฮาร์วีย์จะได้รับการคุ้มครองจากทหารชั้นสูง แต่ตอนนี้เขาเขาเพิ่งเข้าใจว่าฮาร์วีย์สามารถโค่นเขาลงได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียวเท่านั้นชินคาเงะเวย์ ตระกูลทาเคอิ และยอดฝีมือด้านการต่อสู้คนอื่น ๆ… เมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์แล้วก็เทียบอะไรไม่ได้เลยแม้ใกล้จะพังทลาย แต่มาโกโตะก็ยังคงยึดมั่นในความภาคภูมิใจเฮือกสุดท้ายของตัวเอง เขาปฏิเสธที่จะก้มศีรษะ และหันกลับไปจ้องมองฮาร์วีย์พร้อมกับกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ย
ตระกูลทาเคอิที่เหลืออาจไม่รู้จักฮาร์วีย์ดีนัก แต่มากิคิดว่าเขาเข้าใจดีว่าฮาร์วีย์เป็นใครตัวอย่างเช่นฮาร์วีย์เป็นหัวหน้าสาขาของหลงเหมินผู้ซึ่งเอาชนะชินคาเงะเวย์ในมอร์ดูได้ ย้อนกลับไปในตอนนั้น ไม่มีสมาชิกชินคาเงะเวย์คนใดในมอร์ดูที่บรรลุได้ถึงระดับเทพสงคราม ดังนั้นมากิจึงคิดว่าฮาร์วีย์ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดที่เขาจำเป็นต้องหงอให้นั่นเป็นเหตุผลที่ชายสูงอายุดูเมินเฉย ในตอนที่ฮาร์วีย์ตบมาโกโตะและปฏิบัติต่อลูกชายของเขาเรากับเด็กไม่มีสมอง แทนที่จะเสียอารมณ์ เขาบังคับตัวเองให้สงบลงในขณะเดียวกัน ฮาร์วีย์ก็มองไปที่มากิด้วยความสนใจอย่างมาก เขาไม่ได้ข่มขู่หัวหน้าทาเคอิเลย อันที่จริงเขารู้สึกสงสัยเกี่ยวกับตัวของชายชราเล็กน้อยเสียมากกว่า อย่างมากที่สุด มากิก็เป็นเพียงทหารชั้นสูง ฮาร์วีย์ล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าใครที่ทำให้เขากล้ามาสร้างความโกลาหลบนแผ่นดินของประเทศ H แบบนี้“พ่อหนุ่ม วันนี้ทุกอย่างจบลงแล้ว! ฉันรับรู้ถึงเหตุการณ์ของนาโอโตะแล้ว ฉันจะให้สถานทูตของประเทศหมู่เกาะให้ความร่วมมือกับสถานีตำรวจฮ่องกงและลาสเวกัสในการสอบสวนเรื่องนี้อย่างรอบคอบ ถ้าสิ่งที่นายพูดเป็นเรื่องจริง ในนามของตระกูลทาเคอิ เรา
ไม่ว่าในกรณีใดมากิก็ยังคงเป็นยอดฝีมืออันดับต้น ๆ ที่ผ่านความยากเย็นและความทรหดมาพอสมควร และถึงกระนั้นทันทีที่เขาได้เห็นมาโกโตะ ลูกชายของเขาถูกฆ่าตายต่อหน้าเขา… ความอดทน ความสงบ และความนิ่งเฉยของมากิก็เหือดหายไปทันที มันถูกแทนที่ด้วยความโกรธที่เอ่อล้นออกมาเช่นเดียวกับมาโกโตะ ชายชราเองก็ไม่เคยคิดเลยว่าฮาร์วีย์จะเพิกเฉยต่อเขาและฆ่าลูกชายของเขา หลังจากที่เขาเปิดเผยตัวตนออกมาแบบนี้ในขณะนั้นมากิรู้สึกได้ว่าเลือดของเขากำลังเดือด เขาหายใจไม่ออกในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรง เขานึกอยากเพียงจะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตายชาวประเทศหมู่เกาะที่เหลือคำรามเหมือนสัตว์ร้าย พวกเขาชักดาบยาวออกจากฝัก ดูคล้ายกำลังจะกระโจนใส่ฮาร์วีย์ในทุกวินาทีฮาร์วีย์ยังคงเมินเฉยอยู่ตลอด ในทางกลับกัน เอ็ดวินวางตำแหน่งตัวเองไว้ด้านหน้ามาตั้งแต่แรก และเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้แล้วแครอลอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เธอหนีออกจากโถงไว้ทุกข์ราวกับชีวิตของเธอขึ้นอยู่กับการหนีอีกครั้งนี้ ไม่กล้าที่จะย่างกรายเข้ามาในที่แบบนี้อีกเป็นหนที่สอง ชนชั้นสูงของบรีวู้ดก็ซีดเผือดเช่นกัน เพราะเขาไม่ควรจะรู้สึกกลัวแบบนี้ แต่สิ่งที่เก
มากิหัวเราะอย่างเย็นชา ดูเหมือนจะประหลาดใจกับความรู้อันกว้างขวางของฮาร์วีย์ เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เลือกที่จะกระโจนเข้าหาคู่ต่อสู้ในขณะที่กวัดแกว่งดาบยาวด้วยมือข้างเดียวทันทีชาวประเทศหมู่เกาะที่เหลือพุ่งไปหาเอ็ดวินพร้อมกับกรีดร้องสุดเสียง เมื่อตาของเขาหรี่ลง เอ็ดวินก็ตอบโต้ด้วยการหยิบปืนที่แครอลทำหล่นเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วเหนี่ยวไกปืนใส่พวกเขาปัง ปัง ปัง!ชาวประเทศหมู่เกาะหลายคนล้มลงจมกองเลือด อย่างไรก็ตามยอดฝีมือคนอื่น ๆ ยังคงไม่เกรงกลัวในขณะที่พวกเขายังคงส่งเสียงร้องและตะโกนขณะที่รีบมุ่งไปยังทิศทางที่เอ็ดวิน แครอลซึ่งกำลังดูการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจากด้านนอกของโถงไว้ทุกข์ เธอพยายามวิ่งหนี แต่ขาของเธอกับไร้เรี่ยวแรง เธอทำได้เพียงกดหมายเลขโทรออกเพื่อขอความช่วยเหลือตามสัญชาตญาณในขณะนั้นฮาร์วีย์และมากิติดอยู่ในการต่อสู้แบบตัวต่อตัวชวิ้ง!มากิฟันดาบยาวของเขาลง ทำให้เกิดแสงสีเงินเป็นแนวยาวต่อหน้าฮาร์วีย์ เขาหันหลังฟันกลับไปในแนวนอนซึ่งสกัดกั้นการโจมตีอันทรงพลังของคู่ต่อสู้ได้สำเร็จเคร้ง!ดาบยาวทั้งสองปะทะกันอย่างดุเดือดและเกิดเสียงกระทบกัน มากิเซไปข้างหลังสามก้าวในขณะที่หอบหายใจอ
สำหรับคนอื่น ๆ ที่ชมอยู่ ในสนามรบนั้นเกิดสิ่งลี้ลับขึ้นคล้ายว่าที่ข้างหลังมากิมีภาพลวงตาฉายขึ้นมือของเขาจับดาบยาวข้างตัวเขาในขณะที่ทั้งคู่เรียงดาบฟาดฟันไปด้านหน้าอย่างทรงพลัง แก่นแท้ของวิชาดาบภายในการฟันนั้นสามารถทำลายผู้คนที่อ่อนแอจากภายในสู่ภายนอกได้แครอลซึ่งบังเอิญเห็นการฟันนั้นจากด้านนอกโถงไว้ทุกข์ ล้มพับลงไปกองกับพื้น เธอเกือบจะสลบไปเพราะความกลัว เคร้ง!ในขณะนั้นเอง ก็เกิดประกายไฟขึ้นในห้วงแห่งความมืดมิดดังกล่าว ประกายไฟนั้นเปลี่ยนเป็นแนวใบมีดเรืองแสงทันที มันสกัดกั้นท่าไม้ตายของมากิได้สำเร็จเคร้ง!แต่การกระทำนั้นส่งผลให้ฮาร์วีย์ถูกส่งให้ลอยถอยหลังไป เมื่อเขาลงสู่พื้น เขาก็รีบถอยหลังไปสามก้าวเพื่อสลัดแรงกระทบที่หนักหนาเกินไปจากการฟาดฟันของมากิ"น่าสนใจ นี่ไม่ใช่ขุมพลังของคนที่เพิ่งก้าวเข้ามาอยู่ในระดับเทพสงครามเลยนี่”ฮาร์วีย์ดูอยากรู้อยากเห็นขึ้นอย่างมากแล้วในตอนนี้“ด้วยวิชาหยินหยางสามารถทำให้คุณก้าวมาถึงจุดนี้ได้ เดาว่าเทพสงครามของกองทัพประเทศหมู่เกาะก็ยังเทียบกับคุณในตอนนี้ไม่ได้เลย ใช่ไหม? แต่ถึงอย่างนั้น พอมานึกดูว่าคุณซึ่งเป็นทหารชั้นสูงสามารถก้าวเข้ามาอยู่ในระ
“ตู้ม!”มากิกระแทกพื้นอย่างแรง ในตอนแรกเขาพยายามที่จะลุกขึ้น แต่มีพลังบางอย่างอาละวาดไปทั่วร่างของเขา ทำให้เขากระอักเลือดออกมาเต็มปากทันใดนั้นทั้งร่างกายของเขาก็กลับคืนสู่สภาพเดิมราวกับลูกโป่งที่ถูกปล่อยลมเว้นเสียแต่ว่าเขาดูแก่และซีดเซียวมากกว่าก่อนหน้านี้ การต่อสู้ครั้งนี้คงใช้ศักยภาพโดยรวมของเขามากเกินไปและทำให้ร่างกายของเขาอ่อนล้าเป็นอย่างมากใบหน้าของมากิดูหวาดกลัวและซีดเซียว แต่ถึงกระนั้น เขาไม่ได้ดิ้นรนหรือร้องขอความช่วยเหลือ แต่เขาค่อย ๆ คุกเข่าลงบนพื้นในขณะที่ยังคงถือดาบยาวไว้ในมือขวาเขาไม่ตาย แต่อยู่ห่างจากความตายเพียงคืบเดียวชีวิตของเขาตกอยู่ในมือของฮาร์วีย์แล้วในขณะนี้ หากฮาร์วีย์เต็มใจ อีกฝ่ายก็สามารถฆ่าเขาด้วยการตบเพียงครั้งเดียว"ไม่นะ!"กลุ่มปรมาจารย์จากประเทศหมู่เกาะตะโกนขึ้นหลังจากเห็นฉากนี้ ราวกับว่าพระเจ้าที่พวกเขาบูชากำลังจะถูกทำลายลงเมื่อเห็นฮาร์วีย์มีท่าทีไม่แยแส ชายหญิงจากประเทศหมู่เกาะเหล่านี้ก็ทำราวกับว่าพ่อแม่ของพวกเขาตายไปแล้ว “แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง” พวกเขาไม่สามารถถือดาบยาวไว้ในมือได้อีกจึงโยนมันลงไปกับพื้นแครอลตกอยู่ในภวังค์ขณะดูฉากนี้ เธอไม่อยา
รถโตโยต้า แลนด์ครุยเซอร์หยุดที่ลานอย่างโออาร์ จากนั้น ก็มีคนเตะประตูรถให้เปิดออกชายหนุ่มและหญิงสาวกว่ายี่สิบคนเดินลงมาพร้อมกันพวกเขาทั้งหมดดูเย่อหยิ่งและเย็นชามีดาบห้อยอยู่รอบเอวผู้ซึ่งเป็นผู้นำคือสาวสวยผมยาวที่มีความสูงเกือบหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรเธอมีใบหน้าที่สวยงาม มีออร่าเย็นชา ราวกับว่าโลกทั้งใบอยู่ใต้ฝ่าเท้าเธอเธอถือแท็บเล็ตในมือซ้าย ชำเลืองมองฮาร์วีย์ในขณะนี้ และเย้ยหยันขึ้น “หัวหน้าสาขายอร์ก นายออกจากมอร์ดูโดยไม่ได้รับอนุญาต และมาฮ่องกงเพื่อก่ออาชญากรรม!“นี่เป็นครั้งแรกสำหรับฉัน แคร์รี่ เคนเนดี้ที่ได้เห็นหัวหน้าสาขาหลงเหมินที่หยิ่งยโสไร้อย่างอาย!“ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว นายก็จะไปไหนไม่ได้!“ถ้าไม่อยากตาย วางอาวุธลงแล้วคุกเข่าซะ!“นายอาจได้รับการยกเว้นโทษประหาร แต่คงหนีจากการถูกลงโทษได้ยาก!”ฮาร์วีย์เหลือบมองคนเหล่านี้และพูดอย่างเฉยเมยว่า “เธอเป็นใคร?”“กองบังคับคดีของหลงเหมิน!”แคร์รี่พูดอย่างตรงไปตรงมา“หัวหน้าของเราได้รับรายงานมา รายงานด้านระบุว่านายเมินเฉยต่อความปลอดภัยของสาขาหลงเหมิน แถมยังยั่วยุแขกกิตติมศักดิ์จากประเทศหมู่เกาะอีกด้วย!“และตอนนี้ก็ยังม