สิบนาทีต่อมาฮาร์วีย์ก็เดินออกจากสถานีตำรวจเกาลูนซิตี้ ขณะที่เขาทำเช่นนั้น เขาก็เหลือบมองพวกอันธพาลของบรีวู้ดหลายคนที่จ้องเขาอยู่ไม่ไกลอย่างเย้ยหยันเขายิ้มแล้วมองกลับไปที่สถานีตำรวจที่อยู่ไม่ไกล “ผู้บังคับบัญชาลำดับแรกของฮ่องกงน่าสนใจนะ”“เขาไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวและยังไม่ทำผิดกฎหมายเพื่อตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและลาสเวกัสด้วย ไม่เลว”โยอาน่าหัวเราะ “จริงค่ะ แต่เนื่องจากเขาจัดการกับคดีนี้อย่างไม่ลำเอียง เขาจึงสร้างความขุ่นเคืองให้กับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและลาสเวกัส ชินคาเงะเวย์แห่งประเทศหมู่เกาะ และบรีวู้ด”“และไหนจะว่า… เขาจะยังสามารถรักษาตำแหน่งผู้บัญชาการลำดับแรกได้หรือไม่ ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องเจอกับปัญหามากมายแน่นอน”ฮาร์วีย์ยิ้ม “ฮ่องกงไม่เหมือนลาสเวกัส มันซับซ้อนมาก ผู้บัญชาการลำดับแรกของฮ่องกงชื่ออะไร?”โยอาน่าตอบว่า “โทบี้ คลาร์กค่ะ“เนื่องจากโทบี้เป็นผู้บังคับบัญชาลำดับแรกของฮ่องกง แสดงว่าเขาก็มีอำนาจมากทีเดียว ต้องมีคนต้องการให้เขาอยู่ในตำแหน่งนี้ต่อแน่นอน“ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและลาสเวกัสคงไม่กล้าแตะต้องเขาง่าย ๆ แน่นอน”ในตอนแรกฮาร์วีย์ต้องการจะตบไหล่ของโยอา
ขณะที่ซีน่ากำลังจะชวนฮาร์วีย์ไปทานอาหารเช้า ร่างสง่างามก็เดินออกมาจากสถานีตำรวจเกาลูนซิตี้ที่อยู่ไม่ไกลนั่นก็คือเลสลี่ คลาร์กเธอหรี่ตามองฮาร์วีย์แล้วมองไปที่ซีน่าที่หยอกเล่นกับฮาร์วีย์ จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชา“ขยะ!”เลสลี่กัดริมฝีปากของเธอหลังจากที่ระเบิดออกมาอย่างดูถูก จากนั้นเธอก็เดินจากไปสายตาของโยอาน่าและซีน่ามองเลสลี่ในเวลาเดียวกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ ลูกสาวของผู้บังคับบัญชาลำดับแรกจึงออกมาอีกครั้งตำรวจอาจรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของพวกเขาและต้องการจับกุมฮาร์วีย์เหรอ?ฮาร์วีย์มองเลสลี่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไร หากจำเป็น เขาจะกลับเข้าไปสถานีตำรวจอีกครั้งท้ายที่สุดคนที่ปวดหัวอย่างหนักจากสถานการณ์ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เขาอย่างแน่นอนเลสลี่มองฮาร์วีย์อย่างมีเลศนัย จากนั้นเธอก็พูดนิ่ง ๆ ว่า “นายน้อยยอร์ก ฉันขอคุยด้วยเป็นการส่วนตัวได้ไหม?”ฮาร์วีย์ยิ้ม “พวกเขาเป็นพวกของผม ถ้าคุณมีอะไรจะพูดคุณก็พูดได้เลย”หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง เลสลี่ก็พยายามพูดประโยคหนึ่งออกมา “คุณพ่อของฉันต้องการพบคุณ เขาอยากจะเชิญคุณไปทานอาหารเช้าด้วยกัน”ฮาร์วีย์ตกตะล
วูบ วูบ วูบ!เสียงกิ่งไม้ที่ลู่ลมดังขึ้นดูเหมือนว่าเลสลี่จะคาดเดาสิ่งนี้ไว้และจึงสงบนิ่งและไม่แยแสกับทุกสิ่ง เธอหันไปมองฮาร์วีย์อย่างประชดประชันด้วยความที่อยากเห็นเขาตื่นตระหนกกับสถานการณ์ที่วุ่นวายขึ้นมาอย่างกะทันหันอย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ทำให้เธอผิดหวังฮาร์วีย์ยืนอยู่เฉย ๆ และเอามือไพล่หลังขณะที่ปล่อยให้กิ่งไม้บินผ่านเขาไปก่อนที่พวกมันจะตกลงข้างหลังเขาฮาร์วีย์หรี่ตาขณะที่มองโทบี้ซึ่งอยู่ไม่ไกล การทดสอบแบบสุ่มนี้แสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญของโทบี้!เขาเป็นคนอย่างไรกันแน่!ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังคิดเรื่องนี้ โทบี้ก็ได้ถอดแว่นกันแดดออกและส่งมันให้นายหญิงคลาร์ก ภรรยาของเขาจากนั้นเขาก็หยิบผ้าขนหนูออกมาเช็ดฝ่ามือ คำพูดของเขามีสำเนียงฮ่องกงและไต้หวันเล็กน้อย “ไม่เลวเลย! ไม่เลวเลย!“นายใจเย็นมาก!“ด้วยจิตใจที่เข้มแข็งแม้จะยังอายุน้อยก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมื่อคืนนี้นายทำให้ฉันสูญเสียครั้งใหญ่“ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันจะสมควรได้รับมันจริง ๆ”โทบี้พูดอย่างตรงไปตรงมา เผยให้เห็นความชื่นชมในตัวฮาร์วีย์การเคลื่อนไหวของเขาในตอนนี้ไม่ใช่แค่เพื่อทดสอบฮาร์วีย์เท่านั้น แต่ยังเพื่อข่มขู่ฮาร์วีย์อีก
โทบี้ยังไม่พอใจ เขายังคงใช้พละกำลังมากขึ้นจนถึงจุดที่เขาใช้พลังไปถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์...แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าพลังของเขาไร้ผล ง่ามนิ้วของเขาเจ็บราวกับว่ามีบางอย่างถูกฉีกออกจากกัน"ไม่เลว ไม่เลว”หลังจากนั้นโทบี้หยุดทดสอบความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์ทันทีหลังจากวิเคราะห์ฮาร์วีย์แล้ว เขากล่าวว่า "นายไม่ใช่แค่ฉลาดมากเท่านั้น แต่ทักษะและความคิดของนายยังเหนือกว่าคนอื่น ๆ ด้วย ครั้งนี้ทำเอาฉันแพ้หมดรูปเลยทีเดียว!”โทบี้ส่งสัญญาณมือหลังจากพูดจบ คนรับใช้ของเขาจึงรีบย้ายเก้าอี้สองตัวและโต๊ะมาใกล้ ๆหลังจากส่งสัญญาณมือให้ฮาร์วีย์นั่งแล้ว เลสลี่ก็รินชาให้เขาก่อนที่จะเสิร์ฟขนมอบสไตล์ฮ่องกงอันประณีตมาให้เลสลี่รู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าพ่อของเธอจะปฏิบัติต่อฮาร์วีย์ดีขนาดนี้การพบปะมื้อเช้าครั้งนี้ควรเป็นกับดักสำหรับฮาร์วีย์ แต่จู่ ๆ ก็กลายเป็นการรวมตัวของเพื่อนเก่าไปเสียได้ โทบี้จิบชาดำแก่ขณะชำเลืองมองเลสลี่ซึ่งมีสีหน้าแปลกใจ “ลูกสับสนเหรอ เลสลี่? ไม่ใช่แค่พ่อไม่ตบคุณยอร์กจนตาย แต่ยังชวนเขามาทานอาหารอีก” โทบี้พูดพร้อมหัวเราะเลสลี่ขมวดคิ้วก่อนจะพยักหน้าโทบี้ยิ้ม“ที่พ่อวางแผ
“ประการที่สอง ข้างนอกลือกันว่าตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและแก๊งบรีวู้ดคอยกดดันผู้ว่าคลาร์กอยู่เสมอ ตอนนี้คนพวกนั้นกำลังจับตาดูอยู่ หากมีสัญญาณว่าคุณจะก้าวลงจากตำแหน่ง คนพวกนี้จะทำทุกอย่างเพื่อเหยียบย่ำคุณอย่างแน่นอน เพราะงั้นคุณกำลังใช้มื้ออาหารนี้เพื่อบอกทุกคนว่าไม่เพียงแต่คุณจะยังอยู่ในตำแหน่ง แต่จะอยู่ไปอีกนานด้วย“เหนือสิ่งอื่นใด คุณกำลังมองหาพันธมิตร ยิ่งไปกว่านั้นไม่เพียงแต่ผมจะจัดการกับสาขาของวังมังกรหลังจากมายังฮ่องกงและลาสเวกัสได้ แต่ยังประมือกับวินซ์อีกสองสามครั้ง เพราะงั้นคุณถึงอยากรู้ว่าผมจะไปได้ไกลถึงขนาดไหน และคุ้มที่คุณจะดึงเข้ามาให้เป็นพวกด้วยหรือเปล่า”เลสลี่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำอธิบายของฮาร์วีย์เธอไม่คิดว่าเมื่อคืนนี้พ่อของเธอจะโดนกดดันจนถึงขนาดที่ต้องการให้คนนอกมาไกล่เกลี่ยสถานการณ์ในเวลาเดียวกัน เธอก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมากกับความเฉลียวฉลาดและความตระหนักรู้ของฮาร์วีย์ที่เข้าใจถึงความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคำเชิญโทบี้มองไปยังฮาร์วีย์ ความสนใจของเขาถูกกระตุ้นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด“เหตุผลสองประการแรกคือความตั้งใจของฉันที่คิดจะเชิญนายมา แต่ไม่เคยคิดถ
ในเวลาเที่ยงวัน ฮาร์วีย์เดินออกจากเดอะ การ์เด้น วิลล่าขณะกำลังเอามือลูบท้องโทบี้เป็นคนไปส่งเขาทั้งตระกูลตกใจมากหลังจากเห็นภาพนี้ผู้ว่าราชการคลาร์ก ชายผู้สันโดษและลึกลับเคยคิดที่จะเดินไปส่งแขกคนไหนด้วยตัวเองด้วยหรือ?ฮาร์วีย์มีอะไรพิเศษกัน?สมาชิกในตระกูลคลาร์กอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองฮาร์วีย์อย่างวางแผนที่จะเข้าใกล้เขาในสายตาของพวกเขา คนที่โทบี้มุ่งหมายในตัวเขาได้ย่อมต้องเป็นคนที่โดดเด่นอย่างแน่นอนหลังจากที่โทบี้เดินกลับมาที่ห้องโถง เลสลี่ซึ่งรู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดก็นำกาแฟมาให้เขาหนึ่งถ้วย“หนูเข้าใจนะว่าทำไมพ่อถึงเชิญให้ฮาร์วีย์มาที่นี่ แต่เราปล่อยให้คนอื่นเป็นคนส่งข่าวเรื่องนี้ออกไปไม่ได้เหรอ ทำไมพ่อถึงตัดสินใจเรื่องอะไรใหญ่โตอย่างการเลือกที่จะอยู่ข้างเขาล่ะ? หากตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงรู้เรื่องนี้เข้า พวกเขาคงไม่พอใจกับเรา ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็คือราชาแห่งฮ่องกงและลาสเวกัส! หากเราไปทำตัวเป็นปรปักษ์กับพวกเขา เราจะเจอปัญหาใหญ่แน่!”ใบหน้าของเลสลี่บิดเบี้ยวเป็นสีหน้าสยดสยอง มันไม่ง่ายเลยที่จะมีใครสักคนในตระกูลนี้ได้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าราชการ เหตุผลเดียวที่โทบี้ทำตัวสันโด
“ถึงแม้ว่าลูกจะไม่แยแสต่อความสำเร็จของเขาในประเทศ H แต่ลองนึกถึงสิ่งที่เขาทำหลังจากมายังฮ่องกงและลาสเวกัสเพียงไม่กี่วันดูสิ! เพราะเขาเพียงคนเดียว สถานการณ์ของลาสเวกัสก็กลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ! ตระกูลแฮมิลตันไม่ใช่ราชาของที่นี่ต่อไปแล้ว! และทั้งที่ตระกูลเมนโดซาไม่ได้ลงรอยกับตระกูลแฮมิลตันแต่ทั้งสองตระกูลก็ยังเลือกที่จะอยู่ข้างฮาร์วีย์!“ทันทีที่ฮาร์วีย์ทำให้โยอาน่าขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าสาขาของวังมังกรได้ ทั้งตระกูลก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเคียงข้างเขาไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว นอกจากนี้ ไม่ว่าฟาเบียนจะมีมุมมองอย่างไร แต่ฮาร์วีย์ก็เป็นคนช่วยลูกสาวสุดที่รักของเขาเอาไว้เมื่อคืนนี้ จำไว้ว่าฟาเบียนให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของเขายิ่งกว่าอะไร นี่ยังไม่รวมว่าฮาร์วีย์ช่วยเขามาแล้วสองครั้งติดต่อกันอีก...“นี่ยังไม่พอที่จะทำให้เขายืนหยัดต่อสู้กับฮาร์วีย์อีกหรือ? ด้วยการสนับสนุนจากสองตระกูลนี้ ฮาร์วีย์ใกล้จะได้ครองอำนาจเบ็ดเสร็จในลาสเวกัสแล้ว หลังจากได้ยินทั้งหมดนี้ ลูกยังคิดว่าเขาเป็นแค่คนธรรมดาหรือเปล่าล่ะ?”เลสลี่ครุ่นคิดตาม ก่อนที่ใบหน้าของเธอจะเต็มไปด้วยความตระหนกฮาร์วีย์ประสบความสำเร็จ
บุคคลนั้นกลืนน้ำลายอย่างประหม่าและพูดต่อไป"ถูกต้อง ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังพบรอยใบมีดที่คอของเขาด้วย สันนิษฐานเบื้องต้นเรื่องอาวุธอาวุธที่ใช้ก่อเหตุคือใบมีด พวกเขายังคงมองหาเบาะแสอื่น ๆ อยู่ในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม ณ ตอนนี้ หลักฐานทุกอย่างที่พวกเขารวบรวมได้ รวมไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ทำให้ฮาร์วีย์กลายเป็นผู้กระทำความผิด”สีหน้าของโทบี้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขารู้ว่าตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงจะไม่อยู่เฉยแน่ แต่เขาไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วถึงขนาดนี้ เขาวางแผนที่จะมอบรางวัลพลเมืองดีให้ฮาร์วีย์ แต่ตระกูลยอร์กพยายามกล่าวหาเขาด้วยการฆาตกรรม เมื่อพิจารณาจากความเข้าใจของเลสลี่ที่มีต่อตระกูลยอร์ก และวินซ์ มากกว่าเขาตัดสินใจจะทำอะไรบางอย่าง พวกเขาจะทำทุกอย่างอย่างที่ต้องการแน่นอนพูดง่าย ๆ ก็คือฮาร์วีย์จะต้องโดนหมายหัวอย่างแน่นอนสำหรับการตายของนาโอโตะแม้ว่าโทบี้จะเป็นพยานให้ ก็ไม่มีประโยชน์ พวกเขาจะมีหลักฐานเพียงพอที่จะยืนยันข้อกล่าวหาของฮาร์วีย์ณ จุดนั้นโทบี้ลูบหน้าผากของตัวเองก่อนจะหันไปมองเลสลี่“ไปหาวินซ์” เขาพูดเสียงเรียบ"ทำไม?"เลสลี่ขมวดคิ้ว“ไปบอกให้เขารู้ถึงจุดยืนของตระกูลของเรา”โทบี้ถ