ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งสถานที่ มันเงียบมากจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงหายใจเบา ๆทุกคนต่างตกตะลึง พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเองทุกสิ่งที่เกิดขึ้นดูเหมือนจะเหนือความเป็นจริงไม่มีใครคาดคิดว่าพญาราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่จะพบกับจุดจบของเธอด้วยการตบหน้าเพียงครั้งเดียวของฮาร์วีย์เธอไม่ใช่คนธรรมดา เธอเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ของบรีวู้ดเลยนะ!คนที่ทรงพลังทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัส!ทว่า คนที่ยิ่งใหญ่อย่างเธอกลับพบกับจุดจบแบบนี้การตายของเธอช่างน่าอับอายและขายหน้ายิ่งนัก!การตบของฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่ฆ่าพญาราชสีห์เท่านั้น แต่ยังทำลายชื่อเสียงของบรีวู้ดอีกด้วยเหล่ายอดฝีมือของบรีวู้ดที่มีอาวุธไม่ได้โมโหหรือเคียดแค้นในทางกลับกัน นิ้วของพวกเขาที่จับอาวุธกลับรู้สึกเย็นทันทีความหนาวเย็นไหลลงมาตามสันหลังของพวกเขาจนร่างกายของพวกเขาแข็งทื่อจากความกลัว พวกเขากลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตา“ฆ่าเขา! ฆ่าเขาซะ!“ยิงเขาและล้างแค้นให้พญาราชสีห์ซะ!”หลังจากนั้นไม่นานแครอลก็ฟื้นคืนสติ อย่างไรก็ตาม ความตกใจในเรื่องของพญาราชสีห์ส่งผลกระทบต่อเธออย่างรุนแรงจนเธอเสียสติไป เธอตะโกนออกคำสั่งโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดเธอ
“ช่างกล้า!”“สารเลว!”“กล้าพูดจาหยาบคายกับนายน้อยยอร์กได้ยังไง?! อยากตายนักหรือไง?!”ชายหญิงในชุดจีนหลายคนที่อยู่ข้างหลังฮาร์วีย์มองเขาอย่างดุเดือดแน่นอนว่าทักษะของฮาร์วีย์นั้นน่ากลัวมาก เขายังสามารถฆ่าพญาราชสีห์ได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว...แต่สำหรับคนใหญ่คนโตจากฮ่องกงและลาสเวกัสเหล่านี้มันไม่ได้สำคัญว่าฮาร์วีย์จะเก่งแค่ไหน สุดท้ายเขาก็เป็นแค่นักเลงกระจอก ๆเมื่อเทียบกับภูมิหลังอันสูงส่งและอิทธิพลของพวกเขา ฮาร์วีย์ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับขยะเลย!ไม่ว่าฮาร์วีย์จะเก่งแค่ไหน เขาจะต่อสู้กับความโกรธของรัฐบาลได้หรือไม่?นี่ไม่ใช่ยุคที่ใคร ๆ จะสามารถเดินไปมาด้วยการพกดาบได้ทักษะการต่อสู้เป็นสิ่งที่หายากมากในยุคนี้ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้พิเศษอะไรขนาดนั้นวินซ์โบกมือเพื่อให้ทุกคนเงียบ เขามองฮาร์วีย์ด้วยท่าทางครุ่นคิดและถามว่า “คุณต้องการให้ผมซวยไปกับคุณหรือไง?”ฮาร์วีย์ยิ้ม “คุณพูดอะไรนายน้อยยอร์ก? คุณหมายความว่ายังไง ให้คุณซวยไปกับผม?“ท้ายที่สุดมือที่สะอาดก็ไม่ได้ต้องการการชำระล้าง คุณเป็นตัวแทนของความยุติธรรมในสองเมือง ฮ่องกงและลาสเวกัส คุณกำลังจะได้รับตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนหน
สิบนาทีต่อมาผู้ตรวจการกลุ่มใหญ่พร้อมอาวุธก็พุ่งเข้ามาและจับกุมผู้คนทั้งหมดทันทีนักข่าวมากกว่าสิบคนก็มาถึงเช่นกันราวกับฉลามที่สัมผัสได้ถึงเลือดในน้ำตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและลาสเวกัส บรีวู้ด ชินคาเงะเวย์ และคนอื่น ๆ ต่างกลายเป็นข่าวใหญ่ของค่ำคืนนี้ชื่อต่าง ๆ ที่ฮาร์วีย์กล่าวเพียงพอจะทำให้เรื่องนี้กลายเป็นข่าวพาดหัวข่าว ไหนจะองค์ประกอบมากมายที่เกี่ยวข้องอีกสถานีตำรวจฮ่องกงและลาสเวกัสไม่กล้าที่จะบิดเบือนกฎหมายเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวและรู้ตัวว่าพวกเขาจะต้องจัดการเรื่องนี้อย่างเป็นธรรมแม้แต่วินซ์ ยอร์ก ซึ่งมีสถานะสูงมากในฮ่องกงและลาสเวกัส ก็ไม่สามารถหลบหนีได้และถูกนำตัวไปสอบสวนผู้ตรวจการสถานีตำรวจฮ่องกงและลาสเวกัสไม่กล้ามีเจตนาร้ายใด ๆ ทุกคนได้กำชับให้ทุกอย่างดำเนินการอย่างเป็นกลางภายใต้การกำกับดูแลของสื่อมวลชนประชาชนเกือบร้อยคนถูกส่งไปยังสถานีตำรวจของเกาลูนซิตี้พวกเขาทุกคนผ่านการสอบปากคำอย่างเข้มงวดและถูกซักถามอย่างถี่ถ้วน แม้แต่ผู้บาดเจ็บก็ไม่รอดฮาร์วีย์ถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจของเกาลูนซิตี้เช่นกัน แต่เขายังคงสงบสติอารมณ์ได้ตลอดเวลาเขาจงใจทำแบบนี้เพราะวินซ์นอกจากจะต้องกา
โยอาน่าปิดปากตัวเองและหัวเราะเบา ๆ กับคำพูดของฮาร์วีย์ถ้าพวกเขาแจ้งความกับตำรวจโดยไม่มีหลักฐาน พวกเขาก็จะก่อให้เกิดคำถามและการคาดเดาที่ไม่มีมูลความจริงในหมู่ประชาชนเมื่อทุกอย่างถูกเปิดเผยแล้ว เรื่องนี้ก็จะถูกจัดการอย่างไม่ลำเอียงอย่างแน่นอนกึก กึก กึกทันทีที่ทั้งสองพูดจบ ผู้ตรวจการในเครื่องแบบก็เดินเข้ามาเธอเป็นผู้ตรวจการหญิงที่ผมสั้นสุดเท่ เป็นสาวลูกครึ่งที่มีจมูกโด่งและเบ้าตาลึก รูปลักษณ์ทั้งหมดของเธอตะโกนถึงความแปลกใหม่‘เลสลี่ คลาร์ก’ เขียนอยู่บนป้ายชื่อที่ปักไว้ที่หน้าอกของเธอเลสลี่มองฮาร์วีย์อย่างมีเลศนัยก่อนที่จะเหลือบมองโยอาน่า เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คุณเมนโดซา คุณสามารถประกันตัวชายคนนี้ได้ถ้าคุณต้องการ“อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่สามารถออกจากฮ่องกงได้ประมาณสองสัปดาห์ เขาต้องอยู่ที่นี่ตลอดเวลาเผื่ออาจจะมีหมายเรียกจากสถานีตำรวจ”โยอาน่ายิ้มให้เลสลี่เล็กน้อย “ไม่ต้องห่วงคุณคลาร์ก ฮาร์วีย์เป็นเหยื่อ“ไม่ว่าคุณจะต้องการลงโทษใคร เขาจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่!“เราจะให้หลักฐานทุกอย่างที่คุณต้องการ”เลสลี่ส่งเสียงเยาะเย้ยกับคำพูดของโยอาน่าดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบฮา
สิบนาทีต่อมาฮาร์วีย์ก็เดินออกจากสถานีตำรวจเกาลูนซิตี้ ขณะที่เขาทำเช่นนั้น เขาก็เหลือบมองพวกอันธพาลของบรีวู้ดหลายคนที่จ้องเขาอยู่ไม่ไกลอย่างเย้ยหยันเขายิ้มแล้วมองกลับไปที่สถานีตำรวจที่อยู่ไม่ไกล “ผู้บังคับบัญชาลำดับแรกของฮ่องกงน่าสนใจนะ”“เขาไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวและยังไม่ทำผิดกฎหมายเพื่อตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและลาสเวกัสด้วย ไม่เลว”โยอาน่าหัวเราะ “จริงค่ะ แต่เนื่องจากเขาจัดการกับคดีนี้อย่างไม่ลำเอียง เขาจึงสร้างความขุ่นเคืองให้กับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและลาสเวกัส ชินคาเงะเวย์แห่งประเทศหมู่เกาะ และบรีวู้ด”“และไหนจะว่า… เขาจะยังสามารถรักษาตำแหน่งผู้บัญชาการลำดับแรกได้หรือไม่ ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องเจอกับปัญหามากมายแน่นอน”ฮาร์วีย์ยิ้ม “ฮ่องกงไม่เหมือนลาสเวกัส มันซับซ้อนมาก ผู้บัญชาการลำดับแรกของฮ่องกงชื่ออะไร?”โยอาน่าตอบว่า “โทบี้ คลาร์กค่ะ“เนื่องจากโทบี้เป็นผู้บังคับบัญชาลำดับแรกของฮ่องกง แสดงว่าเขาก็มีอำนาจมากทีเดียว ต้องมีคนต้องการให้เขาอยู่ในตำแหน่งนี้ต่อแน่นอน“ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและลาสเวกัสคงไม่กล้าแตะต้องเขาง่าย ๆ แน่นอน”ในตอนแรกฮาร์วีย์ต้องการจะตบไหล่ของโยอา
ขณะที่ซีน่ากำลังจะชวนฮาร์วีย์ไปทานอาหารเช้า ร่างสง่างามก็เดินออกมาจากสถานีตำรวจเกาลูนซิตี้ที่อยู่ไม่ไกลนั่นก็คือเลสลี่ คลาร์กเธอหรี่ตามองฮาร์วีย์แล้วมองไปที่ซีน่าที่หยอกเล่นกับฮาร์วีย์ จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชา“ขยะ!”เลสลี่กัดริมฝีปากของเธอหลังจากที่ระเบิดออกมาอย่างดูถูก จากนั้นเธอก็เดินจากไปสายตาของโยอาน่าและซีน่ามองเลสลี่ในเวลาเดียวกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ ลูกสาวของผู้บังคับบัญชาลำดับแรกจึงออกมาอีกครั้งตำรวจอาจรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของพวกเขาและต้องการจับกุมฮาร์วีย์เหรอ?ฮาร์วีย์มองเลสลี่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไร หากจำเป็น เขาจะกลับเข้าไปสถานีตำรวจอีกครั้งท้ายที่สุดคนที่ปวดหัวอย่างหนักจากสถานการณ์ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เขาอย่างแน่นอนเลสลี่มองฮาร์วีย์อย่างมีเลศนัย จากนั้นเธอก็พูดนิ่ง ๆ ว่า “นายน้อยยอร์ก ฉันขอคุยด้วยเป็นการส่วนตัวได้ไหม?”ฮาร์วีย์ยิ้ม “พวกเขาเป็นพวกของผม ถ้าคุณมีอะไรจะพูดคุณก็พูดได้เลย”หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง เลสลี่ก็พยายามพูดประโยคหนึ่งออกมา “คุณพ่อของฉันต้องการพบคุณ เขาอยากจะเชิญคุณไปทานอาหารเช้าด้วยกัน”ฮาร์วีย์ตกตะล
วูบ วูบ วูบ!เสียงกิ่งไม้ที่ลู่ลมดังขึ้นดูเหมือนว่าเลสลี่จะคาดเดาสิ่งนี้ไว้และจึงสงบนิ่งและไม่แยแสกับทุกสิ่ง เธอหันไปมองฮาร์วีย์อย่างประชดประชันด้วยความที่อยากเห็นเขาตื่นตระหนกกับสถานการณ์ที่วุ่นวายขึ้นมาอย่างกะทันหันอย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ทำให้เธอผิดหวังฮาร์วีย์ยืนอยู่เฉย ๆ และเอามือไพล่หลังขณะที่ปล่อยให้กิ่งไม้บินผ่านเขาไปก่อนที่พวกมันจะตกลงข้างหลังเขาฮาร์วีย์หรี่ตาขณะที่มองโทบี้ซึ่งอยู่ไม่ไกล การทดสอบแบบสุ่มนี้แสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญของโทบี้!เขาเป็นคนอย่างไรกันแน่!ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังคิดเรื่องนี้ โทบี้ก็ได้ถอดแว่นกันแดดออกและส่งมันให้นายหญิงคลาร์ก ภรรยาของเขาจากนั้นเขาก็หยิบผ้าขนหนูออกมาเช็ดฝ่ามือ คำพูดของเขามีสำเนียงฮ่องกงและไต้หวันเล็กน้อย “ไม่เลวเลย! ไม่เลวเลย!“นายใจเย็นมาก!“ด้วยจิตใจที่เข้มแข็งแม้จะยังอายุน้อยก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมื่อคืนนี้นายทำให้ฉันสูญเสียครั้งใหญ่“ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันจะสมควรได้รับมันจริง ๆ”โทบี้พูดอย่างตรงไปตรงมา เผยให้เห็นความชื่นชมในตัวฮาร์วีย์การเคลื่อนไหวของเขาในตอนนี้ไม่ใช่แค่เพื่อทดสอบฮาร์วีย์เท่านั้น แต่ยังเพื่อข่มขู่ฮาร์วีย์อีก
โทบี้ยังไม่พอใจ เขายังคงใช้พละกำลังมากขึ้นจนถึงจุดที่เขาใช้พลังไปถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์...แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าพลังของเขาไร้ผล ง่ามนิ้วของเขาเจ็บราวกับว่ามีบางอย่างถูกฉีกออกจากกัน"ไม่เลว ไม่เลว”หลังจากนั้นโทบี้หยุดทดสอบความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์ทันทีหลังจากวิเคราะห์ฮาร์วีย์แล้ว เขากล่าวว่า "นายไม่ใช่แค่ฉลาดมากเท่านั้น แต่ทักษะและความคิดของนายยังเหนือกว่าคนอื่น ๆ ด้วย ครั้งนี้ทำเอาฉันแพ้หมดรูปเลยทีเดียว!”โทบี้ส่งสัญญาณมือหลังจากพูดจบ คนรับใช้ของเขาจึงรีบย้ายเก้าอี้สองตัวและโต๊ะมาใกล้ ๆหลังจากส่งสัญญาณมือให้ฮาร์วีย์นั่งแล้ว เลสลี่ก็รินชาให้เขาก่อนที่จะเสิร์ฟขนมอบสไตล์ฮ่องกงอันประณีตมาให้เลสลี่รู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าพ่อของเธอจะปฏิบัติต่อฮาร์วีย์ดีขนาดนี้การพบปะมื้อเช้าครั้งนี้ควรเป็นกับดักสำหรับฮาร์วีย์ แต่จู่ ๆ ก็กลายเป็นการรวมตัวของเพื่อนเก่าไปเสียได้ โทบี้จิบชาดำแก่ขณะชำเลืองมองเลสลี่ซึ่งมีสีหน้าแปลกใจ “ลูกสับสนเหรอ เลสลี่? ไม่ใช่แค่พ่อไม่ตบคุณยอร์กจนตาย แต่ยังชวนเขามาทานอาหารอีก” โทบี้พูดพร้อมหัวเราะเลสลี่ขมวดคิ้วก่อนจะพยักหน้าโทบี้ยิ้ม“ที่พ่อวางแผ