เมื่อเห็นว่าลิเลียนและไซม่อนดูหดหู่เล็กน้อย ลูซี่ก็กัดฟันและชี้ไปที่ฮาร์วีย์อีกครั้ง“นายไปเห็นนายน้อยทอมป์สันออกจากมอร์ดูเมื่อไหร่?“และต่อให้นายน้อยทอมป์สันจะเป็นคนออกคำสั่ง…“เขาก็ทำไปเพราะนายเท่านั้น!“ถ้าไม่ใช่เพราะนายไปขัดขวางการนัดเดทและตบเขา…“เขาจะทำแบบนั้นตั้งแต่แรกทำไม?!“ไม่ว่าจะยังไงนายก็จะต้องรับผิดชอบทั้งหมดนี้!“ออกไปซะ! เดี๋ยวนี้!“เราจะดูแลแมนดี้และซีนเธียร์เอง!“และขอร้องล่ะ เซ็นใบหย่าแล้วเลิกยุ่งกับแมนดี้สักทีเถอะ ตกลงไหม?”ลูซี่นำเอกสารการหย่าร้างอีกฉบับออกมาและโยนมันต่อหน้าอาร์วีย์แน่นอนว่าเธอกับลิเลียนได้เตรียมสำเนาไว้มากมายแล้ว พวกเธอไม่กลัวหากฮาร์วีย์จะฉีกเอกสารฉบับนั้นด้วยลิเลียนซึ่งดูสงบลงกว่าเดิมเล็กน้อยได้สติกลับคืนมา เธอลุกขึ้นและจ้องมองฮาร์วีย์เป็นฟืนเป็นไฟ“ถูกต้อง! ลูซี่พูดถูก!“ไม่ว่าจะอย่างไรทั้งหมดนี้ก็เป็นความผิดของนาย!“ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว! นายไม่จะไม่ถูกอนุญาตให้เข้าไปในวิลล่าหมายเลขหนึ่งแล้วด้วย!“นายอย่าได้คิดที่จะปอกลอกแมนดี้เพียงเพราะเธอได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าของตระกูลฌองล่ะ!“ไอ้ลูกเขยหน้าเงิน! ไปตายที่
“หัวหน้าสาขา ภรรยาคุณเป็นยังไงบ้าง?”“เธอปลอดภัยดีไหม? บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”“ไม่มีอะไรร้ายแรงเกินไป มีผู้อาวุโสอาร์มสตรองอยู่คงจะไม่มีปัญหาใหญ่อะไร” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น“ส่วนไคท์ ผมเกรงว่าผู้อาวุโสอาร์มสตรองจะยังมาไม่ได้ในตอนนี้“ระหว่างนั้นรองหัวหน้าสาขาช่วยดูแลเธอไปก่อนนะ”จัสตินกลับมาสงบอีกครั้ง ในตอนแรกเขากังวลว่าลูกสาวของเขาจะไม่มีที่ในหัวใจของฮาร์วีย์และเป็นเพียงของเล่นสำหรับเขา...แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดนั้น จัสตินก็รู้สึกโล่งใจปัง!ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน จู่ ๆ ประตูห้องผู้ป่วยก็ถูกเปิดออกชายในเครื่องแบบหลายสิบคนรุมเข้ามาความอาฆาตของพวกเขาครอบคลุมบรรยากาศอย่างน่าอึดอัดจัสตินและคนอื่น ๆ ชะงักด้วยท่าทางข่มขู่ สีหน้าของพวกเขาเย็นชาและพร้อมที่จะฆ่าคนตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ!เสียงฝีเท้าที่คมชัดดังมาจากระยะไกล ชายฉกรรจ์ในชุดทหารเดินเข้ามาอีกหลายคนผู้ชายที่นำทางพวกเขาสูงและหน้าตาหล่อเหลา และดูคล้ายกับเฮกเตอร์มากทีเดียวลูกน้องรอบตัวเขาดูหนุ่มและแข็งแรง แต่ตำแหน่งของพวกเขาในกองทัพนั้นไม่ธรรมดาฮาร์วีย์หรี่ตามองคนกลุ่มนี้ด้วยความไม่พอใจ“กองกำลังทหารของมอร์ดู…?
“ตาดีหนิ!”ทีแกนยังคงจ้องฮาร์วีย์ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง“ในเมื่อคุณรู้ว่าผมมาจากตระกูลบาวเออร์ คุณก็น่าจะเดาตัวตนของผมได้“ผมเป็นรองผู้บัญชาการค่ายอาวุธเหล็กแห่งมอร์ดู!“ผมไม่สนว่าคุณจะเป็นใคร แต่อย่าอวดดีต่อหน้าผมจะดีกว่า“ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษผมถ้าผมจะต้องใช้กำลัง!”“ทำไมคุณถึงได้ไร้เหตุผลขนาดนี้?” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นขณะที่ชำเลืองมองทีแกนและทหารที่อยู่ข้างหลังเขา“กองทหารพยายามเอาตัวเองเข้ามาเกี่ยวข้องกับกิจการของพลเรือนอย่างนั้นเหรอ?“คุณกลั่นแกล้งพลเรือนเพียงเพื่อสนับสนุนเจ้าชายและนายน้อยที่รักของคุณอย่างนั้น?”ทีแกนส่งเสียงเยาะเย้ย สีหน้าของเขายังคงเย่อหยิ่ง“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้วฮาร์วีย์ ยอร์ก!“คุณน่าจะรู้ว่าค่ายอาวุธเหล็กแห่งมอร์ดูถือเป็นหนึ่งในเก้ากองกำลังทหารชั้นนำของประเทศ H!“ผู้บัญชาการของผมคือฟิลิป สตีล เขาเป็นเทพสงครามอันดับต้น ๆ ในกองกำลังทหารของมอร์ดู เขาคือโกเลมเหล็ก!“หากคุณขัดขวางผม… คุณก็ขัดขวางค่ายอาวุธเหล็กแห่งมอร์ดู!“นั่นหมายความว่าคุณกำลังขัดขวางโกเลมเหล็ก!“คิดถึงผลที่จะตามมาสิ!“ต่อให้ผมจะฆ่าคุณเดี๋ยวนี้แล้วรายงานทีหลัง
ชายในเครื่องแบบสี่คนเดินเข้ามาหาฮาร์วีย์พร้อมอาวุธปืนในมือ พลซุ่มยิงสองสามคนเล็งปืนไรเฟิลไปที่หัวของฮาร์วีย์จากระยะไกลและพร้อมที่จะยิงได้ทุกเมื่อทีแกนหรี่ตาลงด้วยความพึงพอใจขณะที่ยิ้มแล้วกดโทรออก“พี่อลิซ ผมทำตามที่พี่ขอแล้ว พี่อยากจะมาดูด้วยตัวเองไหม?“ผมมั่นใจว่าการได้เห็นคนหยิ่งจองหองถูกทำให้อับอายจะทำให้พี่อารมณ์ดีได้อย่างน้อยก็สักสองสามวันแน่นอน”“ได้! ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”เสียงหัวเราะที่คมชัดดังออกมาจากทางโทรศัพท์ไม่นานนัก อลิซและเชอริลก็เดินเข้ามาในวอร์ดของโรงพยาบาลด้วยรอยยิ้มที่สดใส ทั้งคู่สวมเดรสสั้นของจิวองชี่ที่เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของพวกเธอเมื่อทั้งสองเห็นฮาร์วีย์กลายเป็นนักโทษหลังจากที่เย่อหยิ่งในโรงแรมพอทโฮล ความสุขบนใบหน้าของพวกเธอก็เบ่งบานพวกเธอคิดว่าพวกเธอจะต้องเตรียมการมากกว่านี้ก่อนที่จะสามารถบดขยี้ฮาร์วีย์ได้ในที่สุดทว่า การแก้แค้นก็มาถึงในไม่ช้า!‘สุดท้ายนายน้อยทอมป์สันก็ได้วางแผนทุกอย่างไว้แล้ว!’‘ฮาร์วีย์เก่งเรื่องการต่อสู้ แล้วยังไง?’‘เขามีอำนาจ แล้วยังไง?’‘อิทธิพลของเขาไม่มีขอบเขต แล้วยังไง?’‘ต่อหน้ากองกำลังทหารของประเทศ สิ่งเหล่านั้นไม่ได
หลังจากที่ผ่านไปประมาณสิบนาที เสียงส้นสูงกระทบกันก็ดังขึ้นนอกวอร์ด ผู้หญิงในชุดสูทสีดำเดินเข้ามา สีหน้าของเธอดุร้ายเธอดูสง่างามและซับซ้อน แต่ความเป็นชาวเกาะในตัวเธอยังคงชัดเจนผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอิชิกาวะ ยูกิโกะ ตัวแทนสถานทูตประเทศหมู่เกาะเธอมีท่าทางเย็นชา สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ วอร์ดจริง ๆ แล้วยูกิโกะจะไม่อยากก้าวเท้าเข้ามาในสถานที่เล็ก ๆ อย่างโรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ดเลยด้วยซ้ำหากไม่จำเป็นทีแกนยิ้มเมื่อเห็นยูกิโกะ“คุณอิชิกาวะ”อลิซและเชอริลรีบเดินไปข้างหน้า“พี่อิชิกาวะ! คุณมาแล้ว”ยูกิโกะไม่สนใจความวุ่นวายที่อยู่ตรงหน้า เธอมีท่าทางที่เย่อหยิ่งและถามอย่างโอหังว่า “น้องซาเวียร์ น้องทอมป์สัน ที่โทรเรียกฉันมาที่นี่เพื่อบอกว่าจับฆาตกรของแขกผู้สูงศักดิ์จากประเทศหมู่เกาะได้แล้วใช่ไหม?”เชอริลยิ้มเบา ๆ“ผู้ชายคนนั้นค่ะพี่อิชิกาวะ เขาเป็นคนทำ! เขาไม่เพียงแต่ฆ่าพี่น้องมิยาโมโตะเท่านั้น แต่เขายังยั่วยุนายน้อยทอมป์สันด้วย! ตอนนี้พี่ทีแกนจับเขาได้แล้ว“ไม่ต้องห่วงนะคะ เราจะให้ความยุติธรรมกับประเทศหมู่เกาะสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดแน่
ฮาร์วีย์ ยอร์กชำเลืองมองไปยังชาวเกาะหญิงคนนี้ด้วยความสนใจอย่างมาก เขาต้องการรู้ว่าชาวเกาะคนนี้จะต้องการอะไรจากเขาอีกอิชิกาวะ ยูกิโกะเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าอาฆาต เธอกล่าวว่า “ถ้าคุณโอนตำแหน่งหัวหน้าหลงเหมินสาขามอร์ดูให้นายใหญ่จากประเทศหมู่เกาะ“เราจะไม่เอาผิดคุณอีกต่อไป!“ฉันสามารถโทรขอความเมตตาจากนายน้อยทอมป์สันและขอให้เขาเลิกยุ่งกับคุณตอนนี้ยังได้เลย คุณจะว่ายังไง?”สีหน้าของราเชล ฮาร์ดี้และคนอื่น ๆ เปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นพวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าชาวเกาะจะทะเยอทะยานขนาดนั้น พวกเขาต้องการที่จะครอบครองหลงเหมินสาขามอร์ดูจริง ๆ ด้วยกล่าวอย่างตรงไปตรงมาคือ พวกเขาต้องการควบคุมอำนาจทั้งหมดของท้องถนนในมอร์ดูเพื่อเปิดประตูทางตะวันออกเฉียงใต้ของดินแดน H อันยิ่งใหญ่สรุปแล้วชาวเกาะจะไม่มีวันตาย!ทีแกน บาวเออร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเช่นกัน แม้ว่าเขาและเฮกเตอร์ ทอมป์สันจะเป็นเพื่อนซี้กัน แต่คนในกองทัพมักจะอ่อนไหวกับบางสิ่งโดยสัญชาตญาณเขาเหล่มองฮาร์วีย์หลังจากที่ได้ยินคำขอของอิชิกาวะ ยูกิโกะทันทีแน่นอนว่าทีแกนจะรู้เกี่ยวกับตัวตนของฮาร์วีย์ในฐานะหัวหน้าสาขา อย่างไรก็ตาม ในควา
ตำแหน่งจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะ?!ผู้คนทั้งหมดตกอยู่ในภวังค์หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ประเทศหมู่เกาะเป็นระบอบราชาธิปไตยจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะไม่เพียงแต่เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณเท่านั้น แต่เขายังเป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุดอีกด้วยฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังขอให้อิชิกาวะ ยูกิโกะมอบตำแหน่งจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะให้เขาโดยแลกกับตำแหน่งหัวหน้าหลงเหมินสาขามอร์ดูนี่ไม่ใช่แค่เรื่องตลก มันเหมือนกับการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของประเทศหมู่เกาะเลย“ไอ้สารเลว!”เชอริล ซาเวียร์เป็นคนแรกที่ปลดปล่อยความโกรธ!เธอชี้หน้าฮาร์วีย์และพูดอย่างเย็นชาว่า “ยอร์ก นายรู้บ้างไหมว่าจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะสูงส่งแค่ไหน? นายกล้าดูถูกเขาได้ยังไง?!”ฮาร์วีย์ชำเลืองมองเชอริลด้วยรอยยิ้มจาง ๆ และพูดว่า “ไม่ว่าจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะจะสูงส่งเพียงใด มันก็ไม่ใช่ธุระของฉัน ฉันเป็นคนจีน!“ในความคิดของฉัน ฉันจะเป็นคนที่เสียเปรียบถ้าฉันแลกตำแหน่งของฉันกับตำแหน่งจักรพรรดิแห่งประเทศเกาะ!“ทำไมล่ะ? พวกชาวเกาะยังไม่ได้พูดอะไรเลย แต่เธอกลับพล่ามไร้สาระไม่หยุดเลยเชอริล“เป็นไปได้ไหมว่าเธอได้รับกรีนการ์ดของประเทศหมู่เกาะโดย
ฮาร์วีย์ ยอร์กพูดอย่างเฉยเมยโดยเอามือไพล่หลังว่า “เราควรหาทางออกด้วยตัวเองเสมอ“การเอาชีวิตรอดจะมีประโยชน์อะไรถ้าคนอื่นเสนอวิธีให้?”“ช่างกล้า…” ทีแกน บาวเออร์เอื้อมมือไปตบแก้มขวาของฮาร์วีย์“น่าเสียดายที่ไม่ว่าคุณจะกล้าหาญแค่ไหนมันก็ไม่มีความหมายอะไรกับผม“ในเมื่อคุณไม่ยอมรับน้ำใจดีของอิชิกาวะ ยูกิโกะ งั้นมากับผม“เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ!”ทีแกนพ่นลมร้อนออกจากปากขณะที่เขาพูด สายตาของเขารุนแรง!เห็นได้ชัดว่าเมื่อฮาร์วีย์จากไปกับเขา ฮาร์วีย์จะต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายอย่างไม่ต้องสงสัยจัสติน วอล์กเกอร์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาในที่สุดก็ไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไป เขาก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ผู้บัญชาการบาวเออร์ ฉันเกรงว่านี่ไม่ถูกต้อง…”ปัง!ทีแกนดีดนิ้ว และทันใดนั้นก็มีคนยิงจัสตินเข้าที่เท้า ทำให้รองหัวหน้าสาขาของหลงเหมินสาขามอร์ดูล้มลงกับพื้นพร้อมกับร้องลั่น“คุณคิดจะสอนผมเหรอ?“คุณเป็นเพียงขี้ข้าที่ถูกเลี้ยงดูโดยตระกูลบาวเออร์ คุณมีสิทธิ์อะไร?”สีหน้าของฮาร์วีย์เคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อย ๆ การกระทำของทีแกนท้าทายขีดจำกัดของเขาอย่างต่อเนื่อง“ทำไม?