“โถ่ ก็มีพระคุณของฉัน…”

เทเรซ่า ทอมป์สัน ถอนหายใจอย่างโศกเศร้า เธอนึกอยากจะตามฮาร์วีย์ให้ทันก่อนที่เขาจะหายตัวไป แต่หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เธอก็เริ่มหอบเสียงดัง อุบัติเหตุทำให้เธออ่อนแอจนแทบจะเดินไม่ไหว

“คุณหนู ไม่ต้องไล่ตามเขาไปหรอก”

พ่อบ้านทอมป์สันเดินเข้ามาหาเธอและโชว์รูปของฮาร์วีย์บนโทรศัพท์ของเขา

“ผมพึ่งถ่ายรูปของเขามาได้ มั่นใจได้เลยครับคุณหนู ด้วยอำนาจของตระกูลทอมป์สัน การตามหาใครสักคนนับว่าไม่ใช่เรื่องยากเลย!”

“อีกอย่าง เนื่องจากเขามีความสามารถมากขนาดนี้ การตามหาเขาจึงยิ่งง่ายขึ้นไปอีก”

เทเรซ่าถอนหายใจโล่งอกกับคำพูดของพ่อบ้านของเธอ เนื่องจากเธอเกิดและเติบโตในตระกูลที่มีอำนาจ เธอจึงมีจิตใจที่มีเหตุผล

“พ่อบ้านทอมป์สัน เราต้องดำเนินการเรื่องนี้อย่างลับ ๆ” เทเรซ่ากระซิบ และหรี่ตาอย่างมีความหมาย

“ผู้มีพระคุณของฉันมีตัวตนที่ไม่ธรรมดา หรือไม่เขาก็มีความลับที่ไม่ต้องการให้ใครรู้”

“ถ้าเราคิดจะพยายามตามหาเขา เราต้องไม่สร้างปัญหาให้เขา”

“ไม่ต้องกังวลคุณหนู ผมรู้ว่าต้องจัดการเรื่องนี้อย่างไร” พ่อบ้านทอมป์สันตอบอย่างเงียบ ๆ

"อืม ฉันจะปล่อยให้มันเป็นหน้าที่คุณ”

เทเรซ่ามองตามแ