ฝูงชนตกอยู่ในความโกลาหล และทุกคนต่างก็กลัวจนหัวหด ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องจะบานปลายมาถึงจุดนี้หากจะบอกว่าสถานการณ์นี้เลวร้ายก็ดูจะไม่มากเกินไป คุณหนูทอมป์สันอาจตายได้ทุกเมื่อ!เหนือสิ่งอื่นใด เธอเพิ่งคืนสติ การต้องเห็นช่วงเวลาสุดท้ายของตัวเองนั้นถือเป็นความทรมานอย่างแท้จริง“คิดหาทางสักอย่างสิ!” พ่อบ้านทอมป์สันตะโกนอย่างสิ้นหวัง คว้าคอเสื้อของแดเนียลอย่างแรงแต่แดเนียลก็เปียกโชกไปด้วยน้ำตาของเขาเอง ชายผู้หยิ่งจองหองก่อนหน้านี้ร้องไห้น่าสมเพชราวกับลูกหมาถูกทิ้ง“หมดหวังแล้ว! เราช่วยชีวิตเธอไม่ได้หรอก!”“โทรหานักผจญเพลิง! เร็วเข้า! โทรหาพวกเขาเดี๋ยวนี้!”“เธอกำลังจะตาย! ต้องรีบแล้ว!”แดเนียลเกือบสลบเพราะความกดดัน เนื่องจากพ่อบ้านทอมป์สันพร้อมที่จะรับผิดชอบหากเขาล้มเหลว เขาจึงรู้สึกว่าเขาสามารถโยนความผิดไปที่ชายชราได้โชคไม่ดีสำหรับแดเนียล ไม่มีอะไรเป็นไปตามแผนที่วางไว้ตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่งเป็นหนึ่งในสิบตระกูลอันดับแรก ประสบความสำเร็จอย่างมากในโลกธุรกิจ และทั้งตระกูลก็เต็มไปด้วยคนที่มากความสามารถ หากพวกเขาหาผู้เชี่ยวชาญคนอื่นมาวิเคราะห์การกระทำของแดเนียล พวกเขาจะสามารถบอก
“หลีกทาง! รถอาจระเบิดอีกรอบ!”“อยู่ห่างจากรถเอาไว้! อย่าเข้ามาใกล้!”ฮาร์วีย์ใช้เวลาเพียงสิบวินาทีในการโผล่ออกมาจากฝูงชน เขายืนอยู่ต่อหน้าทุกคนในขณะที่เขาตะโกนเตือนหลายต่อหลายครั้ง“ใครก็ได้ขอยืมถุงมือหน่อย!”คนในฝูงชนขว้างถุงมือยางลงลงมาที่พื้น ฮาร์วีย์รีบคว้าพวกมันไว้อย่างรวดเร็ว เขาจับมันด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพุ่งไปที่รถแลมโบกินี่ที่กำลังระเบิดในทันทีฝูงชนมองดูเขาและถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเทียบกับแดเนียลที่เพิ่งจะโอ้อวดตัวเอง พวกเขาสามารถบอกได้ว่าฮาร์วีย์กำลังพยายามช่วยชีวิตคุณหนูทอมป์สันจริง ๆ แม้ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด เขาก็ไม่ตื่นตระหนกและมีสติอยู่เสมอ“เขาไม่กลัวการต้องเผชิญหน้ากับอันตรายเลยสักนิด เรียกได้ว่าเป็นมืออาชีพอย่างแท้จริง นี่สิผู้เชี่ยวชาญตัวจริง!“ระวังตัวด้วยนะ คุณผู้เชี่ยวชาญ!“เลิกชมเขาสักที! หาวิธีขยับรถของพวกคุณได้แล้ว! หน่วยดับเพลิงกำลังจะมาถึงแล้ว!”“...”ฮาร์วีย์เมินเฉยต่อฝูงชนโดยสิ้นเชิง ไม่สนใจว่าคนอื่น ๆ จะพูดอะไร เขาเคลื่อนที่เร็วมากและไปถึงด้านข้างของแลมโบกินีที่ลุกเป็นไฟในทันทีเมื่อเขาเห็นสีหน้าตื่นตระหนกของผู้หญิงที่ติดอยู่ภายในร
เมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของ คุณหนูทอมป์สัน ฮาร์วีย์รีบเอื้อมมือไปกดที่หน้าอกของเธอ จากนั้นเขาก็เป่าลมเข้าไปในปากของเธอสองสามครั้งโดยไม่สนใจว่าการกระทำของเขาอาจดูไม่เหมาะสมเพียงใดฟู่วววว!หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นก็ส่งเสียงร้องออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะไออย่างหยุดไม่ได้เธอไอออกมาอีกครั้ง และมีเลือดไหลออกมาจากริมฝีปากของเธอ แต่เธอก็กลับมาหายใจได้ตามปกติและพ้นขีดอันตรายในที่สุดฮาร์วีย์ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นเช่นนั้น จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและหันไปหาพ่อบ้านทอมป์สัน"เอาล่ะ! เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว“ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วคุณก็ควรพาเธอไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายในตอนที่รถพยาบาลมาถึง“อีกอย่าง ถ้าเธอหายป่วย ก็อย่าปล่อยให้เธอขับรถเร็วแบบนี้เอง ถ้าเธอไม่รู้วิธีควบคุมรถที่มีแรงม้าสูง เธอก็จะประสบอุบัติเหตุแบบนี้ได้ง่าย ๆ”“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว! ขอบคุณคุณมาก!”พ่อบ้านทอมป์สันพยักหน้าซ้ำ ๆ หัวของเขาขยับขึ้นลงไม่หยุด ความคิดที่เย่อหยิ่งและสูงส่งที่เขาแสดงต่อฮาร์วีย์เมื่อครู่หายไปนานแล้วพ่อบ้านทอมป์สันนึกถึงวิกฤตที่พึ่งผ่านพ้นมาได้อย่างหวุดหวิด แต่ยังรู้สึกหวาดกลัวอยู่ฝูงชนโห่ร
“โถ่ ก็มีพระคุณของฉัน…”เทเรซ่า ทอมป์สัน ถอนหายใจอย่างโศกเศร้า เธอนึกอยากจะตามฮาร์วีย์ให้ทันก่อนที่เขาจะหายตัวไป แต่หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เธอก็เริ่มหอบเสียงดัง อุบัติเหตุทำให้เธออ่อนแอจนแทบจะเดินไม่ไหว“คุณหนู ไม่ต้องไล่ตามเขาไปหรอก”พ่อบ้านทอมป์สันเดินเข้ามาหาเธอและโชว์รูปของฮาร์วีย์บนโทรศัพท์ของเขา“ผมพึ่งถ่ายรูปของเขามาได้ มั่นใจได้เลยครับคุณหนู ด้วยอำนาจของตระกูลทอมป์สัน การตามหาใครสักคนนับว่าไม่ใช่เรื่องยากเลย!”“อีกอย่าง เนื่องจากเขามีความสามารถมากขนาดนี้ การตามหาเขาจึงยิ่งง่ายขึ้นไปอีก”เทเรซ่าถอนหายใจโล่งอกกับคำพูดของพ่อบ้านของเธอ เนื่องจากเธอเกิดและเติบโตในตระกูลที่มีอำนาจ เธอจึงมีจิตใจที่มีเหตุผล“พ่อบ้านทอมป์สัน เราต้องดำเนินการเรื่องนี้อย่างลับ ๆ” เทเรซ่ากระซิบ และหรี่ตาอย่างมีความหมาย“ผู้มีพระคุณของฉันมีตัวตนที่ไม่ธรรมดา หรือไม่เขาก็มีความลับที่ไม่ต้องการให้ใครรู้”“ถ้าเราคิดจะพยายามตามหาเขา เราต้องไม่สร้างปัญหาให้เขา”“ไม่ต้องกังวลคุณหนู ผมรู้ว่าต้องจัดการเรื่องนี้อย่างไร” พ่อบ้านทอมป์สันตอบอย่างเงียบ ๆ"อืม ฉันจะปล่อยให้มันเป็นหน้าที่คุณ”เทเรซ่ามองตามแ
ฮาร์วีย์เข้าไปในห้องโถง ข้างในมีผู้หญิงหลายคนซึ่งกำลังสวมเครื่องประดับและผู้ชายซึ่งกำลังสวมชุดหนังราคาแพง พวกเขาทั้งหมดเป็นสัญลักษณ์ของเศรษฐีไซม่อนและซีนเธียร์ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้อง ดูเหนื่อยล้าอย่างที่สุดในทางกลับกัน ลูซี่และลูกชายของเธอกำลังโต้เถียงกับเจ้าของรถที่กำลังโกรธเคือง“จ่ายมา! คืนเงินมาให้เราเดี๋ยวนี้!”“อาศัยอยู่ในวิลล่า ในแฟรเกรินท์ ฮิลล์ วิลล่าแล้วยังไงล่ะ?! คิดจะขับรถเข้าไปในลานจอดรถของรีกัล วิลล่าแล้วชนรถของเราได้หรือไง?!”“จ่ายมาเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า!”“ฉันไม่สนหรอกว่านายเป็นใคร! แต่ถ้านายไม่ยอมจ่าย ฉันจะแจ้งตำรวจ!”หลังจากฟังความโกลาหลอยู่ครู่หนึ่ง ฮาร์วีย์ก็เข้าใจสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าวิลล่าทุกหลังในแฟรเกรินท์ ฮิลล์ วิลล่ามีโรงจอดรถส่วนตัว แต่เนื่องจากนิโคลัสไม่เคยมาที่นี่มาก่อน เขาจึงไม่รู้ข้อนี้ดังนั้น เขาจึงลงเอยด้วยการจอดรถโตโยต้า อัลฟาร์ดไว้ที่ลานจอดรถของรีกัล วิลล่าซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน ในระหว่างที่กำลังจะจอดรถเขาก็ขับมันพุ่งไปชนรถหลายสิบคันและทำให้รถมากมายเสียหายในคราวเดียวผู้ที่อาศัยอยู่ในบริเวณรีกัล วิลล่านั้นไม่เหมือน
ลูซี่ โลว์เริ่มร่างกายสั่นเทาอย่างเกรี้ยวกราด กระสับกระส่าย เธอเสียเปรียบอย่างมากในขณะที่โต้เถียงกับผู้อยู่อาศัยในรีกัล วิลล่าซึ่งกำลังโกรธเกรี้ยวจากนั้นฮาร์วีย์คนขับหน้าโง่อย่างเขาก็เข้ามาดูแคลนเธอซ้ำเข้าไปอีก!ถ้านึกอยากจะเอามือบีบคอฮาร์วีย์ให้เขาขาดใจตายไปเลย“อย่างน้อยคนก็ทำตัวให้มีเหตุผลหน่อยสิ คุณน้าโลว์!” ซีนเธียร์พูดขึ้นทันที เธอเงียบมาตลอดจนกระทั่งเธอไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไป“นั่นก็เพราะพี่นิโคลัสเป็นคนขับรถชนรถของทุกคน คุณน้าก็ควรเป็นคนขอโทษและชดใช้ค่าเสียหายสิ! ทำไมต้องคิดจะมาจำนองวิลล่าของเราด้วย! เราไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยสักหน่อย!”“อีกอย่าง วิลล่าหลังนี้ยังเป็นของพี่เขยของฉัน…!”แต่ก่อนที่ซีนเธียร์จะพูดจบประโยค ดวงตาของลูซี่ก็ฉายแววเจ้าเล่ห์ ผู้หญิงคนนั้นเคาะหัวของตัวเอง และทำราวกับว่าเธอเพิ่งจำสิ่งที่สำคัญได้"พุทโธ่! ฉันนี่มัวแต่โกรธจนลืมนึกไปเลย!“ให้ฉันแนะนำทุกคนให้รู้จักกับผู้ชายคนนี้หน่อยแล้วกัน นี่คือฮาร์วีย์ ยอร์ก สามีของลูกสาวคนโตของตระกูลซิมเมอร์”ลูซี่ โลว์ได้รู้เรื่องตัวตนของฮาร์วีย์ในตอนที่เธอเดินทางมาถึงวิลล่า“โตโยต้า อัลฟาร์ดค
ลูซี่ โลว์และลูกชายของเธอจากไป หลังจากบังคับให้ฮาร์วีย์ยอมรับว่าเขาเป็นเจ้าของรถโตโยต้า อัลฟาร์ดที่แท้จริงในขณะนั้นฮาร์วีย์ได้ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน ทุกคนต่างจ้องมองมาที่เขาเขาถูกผู้อยู่อาศัยในรีกัล วิลล่าซึ่งตั้งใจจะบังคับให้เขาจ่ายเงินและแก้ปัญหาลมร้อนในทันที พวกเขาต่างหิวกระหายเงินมากเสียจนจะไม่ให้อะไรกระเด็นไปได้แม้แต่สตางค์แดงเดียวเมื่อเทียบกับลูซี่และลูกชายของเธอ ซึ่งดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มีเงินเลยแม้แต่เหรียญเดียว พวกเขารู้สึกเหมือนกับว่าฮาร์วีย์ซึ่งเป็นเจ้าของรถหรูและสัญญาซื้อขายหุ้นจะต้องมีปัญญาจ่ายค่าเสียหายอย่างแน่นอนซีนเธียร์ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ถูกฝูงชนผลักออกไปในทันที"พอแล้ว! ผมจะจัดการเรื่องทั้งหมดนี้เอง!”เมื่อถูกรบกวนอย่างหนัก หัวของฮาร์วีย์ก็กำลังจะระเบิด การจู้จี้และต่อว่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าในสถานการณ์ที่วุ่นวายไร้สาระเช่นนี้กำลังบั่นทอนความอดทนของเขาในตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดถูกยุยงโดยลิเลียน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขายังคงต้องรับมือกับฝูงชนที่กำลังคลุ้มคลั่งถ้าเขาไม่ทำเช่นนั้น เขาก็จะต้องเผชิญกับความวุ่นวายนี้ต่อไปอย่างไม่อาจก้าวผ่านม
ซีนเธียร์ไม่สามารถระงับความโกรธของเธอได้อีกต่อไปและระเบิดออกมา“เลิกหน้าด้านได้แล้ว น้าโลว์!” เธอเดินไปข้างหน้าอย่างขุ่นเคือง กรีดร้องด้วยความโกรธ“ทั้งหมดเป็นเพราะลูกชายของคุณ พี่เขยของฉันถึงต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นจำนวนสี่สิบเจ็ดล้านดอลลาร์! คุณไม่แม้แต่จะละอายใจเลยสักนิด นี่กลับยังพยายามที่จะขายมอเตอร์ไซค์มือสองอายุสิบปีให้เขาในราคาของมือหนึ่งอยู่อีกเหรอ?!“น้าคิดว่าเงินของเขาร่วงมาจากฟ้าหรือไง?!“แม่ก็เหมือนกัน! เดิมทีรถพวกนี้เป็นของขวัญของพี่!“เธอไม่เคยอยากได้มันเลยแม้แต่น้อย แต่แม่ก็รับมันมาทั้งหมด! แม่เอามันไปเป็นของตัวเองทุกอย่างแล้วตอนนี้ก็อยากที่จะขายมันด้วยงั้นเหรอ?!“ไม่มีความละอายใจสักนิดเลยหรือไง?!“จิตสำนึกของแม่มันหายไปไหนหมด!”"หุบปาก!"ลิเลียนตวาด เธอยกมือขึ้นและตบซีนเธียร์เท่าที่แก้มอย่างแรง โดยไม่สนใจว่าเธอปฏิบัติต่อลูกสาวคนเล็กของเธอรุนแรงเพียงใด“แกกล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้ สาวน้อย!“เพราะเริ่มเข้ามหาวิทยาลัยแล้วก็เริ่มเสียสติเลยหรือไง ซีนเธียร์ ซิมเมอร์“แกลืมไปแล้วหรอว่าฉันเป็นแม่แก?!“แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉัน?!“เขาจ่ายค่าเสียหายไปสี่สิบเจ็ดล้า