ฮาร์วีย์จ้องไปที่ชื่อบนโทรศัพท์ ลิเลียน เยตส์เขาถึงกับพูดไม่ออก เขาได้รับข้อความจากแมนดี้เมื่อไม่กี่วันก่อน เธอบอกว่าทั้งไซม่อนและลิเลียนจะมาถึงมอร์ดูก่อนกำหนด แต่ตอนนั้นเขามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องอื่นจึงไม่ได้เก็บเรื่องนี้ไว้ในหัวฮาร์วีย์บอกลาจาเดนอย่างสุภาพ เขารับข้อตกลงและจากไปโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้จาเดนเฝ้าดูฮาร์วีย์ห่างออกไปด้วยสีหน้าครุ่นคิดหลังจากนั้นไม่นานพ่อบ้านก็ปรากฏตัวขึ้น เขายังจ้องตามฮาร์วีย์ขณะที่ฮาร์วีย์จากไป “นายท่าน ผู้ชายคนนี้คุ้มค่าแก่การลงทุนจริง ๆ เหรอ?”“สิ่งที่นายท่านให้เขาไปคือหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของที่ดินตระกูลสมิธ ซึ่งมีรายได้หลายพันล้านดอลลาร์ต่อปี…”จาเดนยิ้มอย่างมีความหมายและตอบว่า “นายลืมไปแล้วเหรอ? ตระกูลสมิธเก่งเรื่องการลงทุนจะตาย”“ฉันคิดว่าการลงทุนครั้งนี้แสนจะคุ้มค่า”***ครึ่งชั่วโมงต่อมา ที่ทางเดินวีไอพีของสนามบินนานาชาติมอร์ดู...หญิงวัยกลางคนสวมชุดขนมิงค์แม้อากาศจะร้อนยืนอยู่ เธอแสดงอารมณ์ที่เย่อหยิ่งของเศรษฐีผู้มั่งคั่งและใบหน้าของเธอก็เรียกได้ว่าภาคภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างมากมีกระเป๋าถือใบใหญ่และใบเล็กอยู่ข้างเธอหลายใบ ช
ซีนเธียร์มองดูท่าทีที่เย่อหยิ่งและเผด็จการของแม่ผู้ให้กำเนิด และรู้สึกปวดหัวขึ้นมาเสียอย่างนั้นตั้งแต่พี่สาวของเธอมีอำนาจมากขึ้น แม่ของเธอก็หยิ่งผยองมากขึ้นเรื่อย ๆในบัควู้ด ลิเลียนค่อนข้างเก็บงำกิริยาแต่ตอนนี้ เธอกลับไปเป็นคนที่ไม่เคยพอใจกับอะไรเหมือนตอนที่อยู่ในนิอัมมี่อีกครั้งไซม่อนเองค่อนข้างหวั่นเกรงกับความคิดที่เอาแต่ใจของลิเลียน เขาต้องการเกลี้ยกล่อมเธอและพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ขี้ขลาดเกินกว่าจะเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาขณะที่ลิเลียนกำลังง่วนอยู่กับการสาปแช่งลูกเขย รถโตโยต้า อัลฟาร์ดก็จอดอยู่ข้างหน้าพวกเขา ฮาร์วีย์ก้าวลงจากรถเขายืมรถคันนี้มาจากอีวอนน์ เนื่องจากเขาไม่สามารถหารถที่เหมาะสมได้ยังทันท่วงทีลิเลียนพิจารณาฮาร์วีย์ด้วยสายตาวิพากษ์ เมื่อเห็นเขาสวมชุดวอร์มธรรมดาๆ เธอไม่สามารถปกปิดความรังเกียจในสายตาของเธอได้เธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยดวงตาที่หรี่ลงและตะคอกเสียงดังสนั่นว่า “ฮาร์วีย์! นายคิดว่าตัวเองสามารถจะทำอะไรได้ตามต้องการทุกอย่างหลังจากบินมาถึงมอร์ดูแค่ไม่กี่วันหรือไง“นายกล้าปล่อยให้ฉันรอนายอยู่ที่นี่เป็นชั่วโมง!“แถมยังขับรถโตโยต้าเก่า ๆ นี่มารับฉันด้วย?“นายนี่อ
“ข้อตกลงการโอนหุ้นของที่ดินตระกูลสมิธ? เป็นบริษัทลูกตระกูลสมิธแห่งมอร์ดู ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบโกนชั้นนำของประเทศ H ใช่หรือเปล่า?” ลิเลียนรู้สึกยินดี“ลูกเขยที่รักของฉัน! เตรียมของขวัญนี้ให้ฉันงั้นเหรอ? ไม่เลวเลย”ลิเลียนเย้ยหยันฮาร์วีย์อย่างโจ่งแจ้ง แต่เธอก็ยิ้มกว้างจนสุดหูเอกสารการโอนหุ้นซึ่งมีมูลค่าอย่างน้อยสามหมื่นล้านดอลลาร์ มีชื่อของฮาร์วีย์เขียนไว้ในสัญญาแล้ว แต่เอกสารนี้ยังไม่ได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการลิเลียนกำลังคิดว่าหากเธอลบชื่อของฮาร์วีย์ออกจากเอกสารและแทนที่มันด้วยชื่อของเธอ หุ้นทั้งหมดจะตกไปอยู่ในมือของเธอหัวของฮาร์วีย์เริ่มปวดตุบ เขาเข้าใจดีว่าลิเลียนเป็นคนแบบไหน หากเธอได้ครอบครองหุ้น จะต้องเกิดเรื่องเลวร้ายเป็นอย่างแน่นอนก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้ตอบโต้ ลิเลียนก็ผลักประตูรถออกไปในทันที เธอเห็นวิลล่าหมายเลขหนึ่งที่ได้รับการปรับปรุงใหม่อยู่ตรงหน้าเธอ และดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นทันที“ลูกเขยที่รักของฉัน! นี่ใช่วิลล่าที่ดีที่สุดของมอร์ดูใช่หรือเปล่า?!“พวกเราได้อยู่ในวิลล่าหลังที่ 1 กับเขาเหมือนกันเหรอ?!”ความสุขของลิเลียนแปรเปลี่ยนเป็นความเย้ยหยัน เธอหรี่ตาแล
“ตอนนี้ฉันยังไปที่นั่นไม่ได้ เพราะยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย ฉันจะไปที่มอร์ดูได้เร็วที่สุดคือมะรืนนี้“ฉันขอโทษจริง ๆ แต่ฉันคงต้องปล่อยให้คุณดูแลพ่อแม่ของฉันไปก่อน”“ไม่มีอะไรที่คุณต้องขอโทษหรอก ผมจะเป็นคนขับรถพาพวกเขาไปรอบ ๆ มอร์ดูสักสองสามวันโดยที่คุณไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย” ฮาร์วีย์กล่าวพร้อมยิ้มอย่างอบอุ่น"ไม่ ไม่ใช่แค่นั้น…”แมนดี้ดูเหนื่อยล้ายิ่งกว่าเดิม“คุณไม่ได้อยู่ในกลุ่มเพื่อนของแม่ฉัน คุณจึงยังไม่เห็น“เธอดันไปนัดแนะกับเพื่อนที่อยู่ในมอร์ดูที่เธอไม่เคยเจอด้วยซ้ำ“เท่าที่ฉันรู้ พวกเขาเป็นญาติห่าง ๆ จากตระกูลฌอง ซึ่งแต่ละคนหัวสูงด้วยกันทั้งนั้น แม่ของฉันได้ออกปากเชิญชวนใครสักคนหนึ่งมาที่วิลล่าแฟรเกรินท์ ฮิลล์ วิลล่า!“เธอยังบอกอีกว่าคุณจะเป็นคนไปรับแขกให้เธอ…”คำพูดของแมนดี้ทำให้ฮาร์วีย์ปวดหัวยิ่งกว่าเดิมการจัดการกับศัตรูทั่วมอร์ดู ไม่เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาขึ้นมาทันทีที่ลิเลียนปรากฏตัว...“ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ได้โปรดอย่าโกรธแม่ฉันเลยนะ” แมนดี้ขอร้อง“ถ้าฉันเดาไม่ผิด เธอคงอยากไปที่มอร์ดูล่วงหน้าเพื่อเป้าหมายสำคัญอย่างการพยายามทำให้คุณหย่ากับฉั
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฮาร์วีย์มาถึงเมืองปริมณฑลด้วยรถโตโยต้า อัลฟาร์ดของเขาในตอนแรกเขาไม่ยอมทำตามที่ลิเลียนสั่ง แต่หลังจากนึกถึงคำขอร้องของแมนดี้ เขาก็ไม่มีทางเลือกและต้องขับรถออกไปรับแขกของลิเลียนด้วยความไม่เต็มใจอย่างที่สุดเรื่องบางเรื่องให้แมนดี้เป็นคนจัดการจะดีกว่า ถ้าฮาร์วีย์มีปัญหากับลิเลียน แม้แต่แมนดี้ก็อาจจะแก้ปัญหานี้ไม่ได้เมื่อนึกถึงวิธีที่ลิเลียนยังคงพยายามทำให้เขาหย่ากับแมนดี้ งั้นก็ทำให้เขาได้แต่พูดไม่ออกอย่างเหลือเชื่อขณะที่ฮาร์วีย์ยังคงคร่ำครวญเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขา แม่ลูกคู่หนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนคนจากมอร์ดูมาก ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นผู้เป็นแม่ดูเหมือนจะอายุใกล้ห้าสิบแล้ว เธอสวมเสื้อผ้าไม่มียี่ห้อใบหน้าสูงวัยของเธอถูกโบกทับด้วยเครื่องสำอางหนาเตอะ เธอมีกริยาเย่อหยิ่งไม่เหมือนใครตามแบบฉบับของชาวเมืองมอร์ดูเธอเป็นคนประเภทชอบดูถูกใครก็ตามที่ไม่ได้มาจากมอร์ดู เมื่อเทียบกับชาวเมืองมอร์ดูแล้ว คนอื่นๆก็เป็นแค่คนต่างเมืองที่ไม่ควรค่าในการชายตามองในทางกลับกัน ลูกชายของเธอดูเหมือนจะมีอายุเพียงอายุยี่สิบ เขาดูเหมือนเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยเขามีทรงผมที่ทันสมัยที่สุดของฤดูก
ฮาร์วีย์ชำเลืองมองที่ข้อมือของลูซี่ โลว์อย่างสงบและเงียบงัน“คุณน้าโลว์ ถ้าผมจำไม่ผิด ปาเต็ก ฟิลีปป์ไม่เคยเปิดตัวนาฬิกาควอทซ์เลยสักเรือน“ผมสงสัยจังเลยว่า… คุณซื้อนาฬิกา ปาเต็ก ฟิลีปป์ ราคาแสนห้าหมื่นดอลลาร์เรือนนี้มาจากร้านไหน ผมขอถามหน่อยได้หรือเปล่า ผมควรโทรแจ้งตำรวจให้คุณด้วยไหม?“หากทางร้านทางขายนาฬิกาปลอมให้คุณ พวกเขาจะต้องจ่ายค่าชดเชยให้คุณเป็นจำนวนเป็นสิบเท่า“คุณจะได้เงินหนึ่งล้านห้าแสนดอลล่าห์เป็นการชดเชย”ฮาร์วีย์เริ่มกดหมายเลขสามหมายเลขบนหน้าจอโทรศัพท์ ทั้งยังยิ้มอย่างอบอุ่นให้ลูซี่ โลว์ขณะที่เขาทำเช่นนั้นลูซี่เอามือขวาปิดนาฬิกาของตัวเองโดยไม่รู้ตัว แต่ในการทำเช่นนั้น เธอตระหนักว่าเธอกำลังเผยไต๋ให้อีกฝ่ายได้รู้ เธอเริ่มกรีดร้องด้วยความโกรธใส่ฮาร์วีย์ด้วยความขุ่นเคืองและอับอาย“คนขับรถน่าสมเพชอย่างนายจะไปรู้อะไร“ฉันซื้อมันมาจากสวิสเซอร์แลนด์!“นายเคยไปที่นั่นเหรอ“นายเคยมีปาเต็ก ฟิลีปป์ใช้กับเขาด้วยหรือไง? แค่เพราะนายพูดว่าพวกเขาไม่ขายนาฬิกาควอทซ์ก็ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่นายพูดเป็นเรื่องจริงนิ!“ทำไมคนขับรถอย่างนายถึงได้ทำตัวอวดดีแบบนี้“ขอบคุณพระเจ้าที่นายเป็
ฮาร์วีย์เม้มริมฝีปากอย่างหงุดหงิด น่าเสียดายที่เขาทำได้เพียงกลืนความหงุดหงิดและเปิดประตูรถให้ทั้งสอง“คนน้าโลว์ เชิญขึ้นรถ”ประตูที่เปิดออกเผยให้เห็นการตกแต่งภายในที่หรูหราดวงตาของ ลูซี่ โลว์และนิโคลัสเป็นประกายเมื่อเห็นเช่นนั้น ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูสวนที่ถูกตกแต่งหรูหราทันทีที่พวกเขาเข้าไปในรถ พวกเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเริ่มรัวชัตเตอร์ พวกเขาถ่ายภาพรวมหลายสิบภาพไปอวดในกลุ่มเพื่อนของตัวเอง แต่คนทั้งคู่เจ้าเล่ห์พอที่จะบล็อกลิเลียนและสมาชิกในครอบครัวของเธอไม่ให้เห็นโพสต์ของพวกเขาฮาร์วีย์เห็นข้อความของนิโคลัสผ่านหางตา ข้อความเหล่านั้นทำให้เขาพูดไม่ออก“ยิ่งทุ่มเทมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งได้ผลตอบแทนมากขึ้นเท่านั้น โตโยต้า อัลฟาร์ด คันแรกของฉัน ใช้เงินไปตั้งสองแสนสามหมื่นดอลลาร์”ทันทีที่นิโคลัสอัปโหลดรูปภาพไปยังกลุ่มเพื่อนของเขา ยอดไลค์ก็เข้ามารัวเข้ามาในทันทีหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้รับข้อความเสียงจากหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามา ซึ่งเสียงอันไพเราะนั้นเป็นผลมาจากการทำศัลยกรรมพลาสติกอย่างหนัก“นี่นิโคลัส คืนนี้คุณมีเวลาว่างหรือเปล่า ถ้าฉันนั่งไปรอบ ๆ ชายหาดได้ไหม คืนนี้เรามาทำอะไรสนุก
ลูซี่ โลว์ผสมโรงและตะโกนใส่ฮาร์วีย์พร้อมกับลูกชายของเธอ"ใช่แล้ว! คนขับรถอย่างนายมาจู้จี้ใส่ลูกชายฉันทำไม!“นายเป็นคนรับผิดชอบรถคันนี้ใช่หรือเปล่า?“แต่ก็ไม่ได้ซื้อด้วยเงินของนายนี่! ปล่อยให้ลูกชายฉันสนุกกับมันสักหน่อยจะผิดตรงไหน!“อีกอย่าง นายได้รับอนุญาตให้ขับรถแบบนี้ก็เพราะเรา!“ถ้าไม่มีเรา คนอย่างนายก็คงได้แต่ขี่จักรยานไปตลอดชีวิต!“เลิกพูดมาก! แล้วจอดรถซะ!"ลูซี่ โลว์และนิโคลัสมั่นใจในการฝีปากของพวกเขามาก โดยไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดฟังดูไร้สาระเพียงใด สำหรับพวกเขาเหตุผลของพวกเขาล้วนแล้วแต่สมบูรณ์แบบฮาร์วีย์หมดความอดทน เขาพร้อมที่จะโยนคนโง่ทั้งสองออกจากรถในตอนที่มีเสียงระเบิดดังอยู่ข้างหน้าไม่ไกลดึงความสนใจของเขาเอาไว้ หันกลับไปดู ก่อนจะเห็นว่าผู้คนรอบตัวเขาตื่นตระหนกเพียงใดฮาร์วีย์เลื่อนกระจกรถลงและโยกศีรษะออกไปดู เขาเห็นรถแลมโบกินี่ติดอยู่บนราวสะพานและห้อยลงมาอย่างล่อแหลม มันสามารถตกลงสู่แม่น้ำได้ตลอดเวลา"สาวน้อย! สาวน้อย! เธอไหวหรือเปล่า?!""มาช่วยเธอที! เรียกรถดับเพลิงเร็วเข้า!”"ไป! ทุกคนไป!”รถโรลส์รอยซ์จากด้านหลังหยุดลงอย่างรวดเร็ว ชายชราตัวเล็ก ๆ ที่ดูคล้ายจะเ