ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างเย็นชาจากนั้นเขาก็หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาจากโต๊ะแล้วตีเข้าที่หัวอันธพาลนั่น

ชายคนนั้นตะลึงจนทรุดตัวลงกับพื้นไม่สามารถยืนต่อไปได้

“ไอ้นี่มัน…”

“โอ้ย! ดูเหมือนว่าไอ้ไร้ประโยชน์นี่เป็นคนที่โหดเหี้ยมจริง ๆ!”

“มันเป็นไปได้ยังไงกัน? มันไม่ใช่แค่ขยะไร้ค่าหรอกเหรอ”

“ไม่จำเป็นต้องไปกลัวมัน! มันคงจำมาจากโทรทัศน์ ก็แค่โชคดี…”

ลูกน้องของโควีย์ทุกคนเริมก่นด่า แต่ไม่มีใครกล้าที่จะก้าวต่อไปข้างหน้า พวกเขาไม่คิดว่าลูกเขยที่ไร้ประโยชน์นี้จะไม่กล้าที่จะต่อสู้กับพวกเขา สิ่งนี้แตกต่างจากที่พวกเขาเคยได้ยินมามาก

แมนดี้ก็ตะลึงเช่นกัน แม้ว่าฮาร์วีย์จะเอาชนะดอนมาก่อน แต่ในเวลานั้นเธอก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับมันมากนัก อย่างไรก็ตามพวกอันธพาลเหล่านี้ต่างออกไป พวกเขาคลุกคลีอยู่ในสังคมแก๊งอันธพาลและทุกคนมีความเชี่ยวชาญในทักษะการต่อสู้ เธอไม่คิดเลยว่าฮาร์วีย์จะสามารถเอาชนะหนึ่งในนั้นได้

แมนดี้รู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าสามีที่ไร้ประโยชน์ของเธอมีด้านที่แข็งแกร่งเช่นนี้

“ฮาร์วีย์ แกรู้หรือเปล่าว่านี่คือถิ่นของฉัน แกกำลังทำร้ายคนของฉันในถิ่นของฉัน แกอยากตายหรือไง?” โควีย์กัดฟันและคำราม ดูเห