ฮาร์วีย์ไม่สนใจการแสดงออกที่น่ากลัวของซากุระเลยแม้แต่น้อย และหันไปยิ้มให้อายะแทน

“เธอทอยลูกเต๋าเก่ง แต่ฉันก็เดาใจเธอเก่งเหมือนกัน

"ดูสิ สุดท้ายแล้ว การพนันก็เป็นเพียงการต่อสู้ทางจิตวิทยาเท่านั้น

“เพราะฉันสามารถเดาความคิดของเธอได้ นั่นก็หมายความว่าถ้าเทียบอะไรฉันไม่ได้

“ถ้าเธอไม่โกง เธอไม่มีทางชนะอย่างแน่นอน

“เอาแบบนี้ดีไหม? คุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าฉันและเรียกฉันว่าพ่อสิ ฉันจะหยุดเล่นและปล่อยให้เธอเป็นอิสระ”

"นาย…!"

อายะตัวสั่นด้วยความโกรธ เธอคว้าถ้วยลูกเต๋าขึ้นมาในทันทีและเขย่ามันอย่างฉุนเฉียวโดยไม่ต่อความกับอีกฝ่ายอีก

คราวนี้ความเร็วของเธอเร็วกว่าทุกครั้งก่อนหน้านี้มาก เกิดเสียงดังโครมครามและถ้วยก็ตกลงบนโต๊ะอีกครั้ง

เสียงของลูกเต๋ากระจายไปในทันที

อายะจ้องไปที่ฮาร์วีย์

“วางเดิมพันของนายซะ!” อายะเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ และแตะชิปของเขาบนโต๊ะ

“ไม่มีประโยชน์ที่จะมานั่งเล่นอะไรสนุก ๆ แล้ว” ฮาร์วีย์พูดพร้อมยิ้มอย่างพอใจ

“ฉันจะทุ่มทุกอย่างที่ฉันมี”

“ฉันมีเงินประมาณสามหมื่นห้าพันล้านเยน รอบหน้าเธอจะยอมรามือหรือเปล่า”

“ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณมิยาโมโตะ… เธอเพิ่งจ่ายค่าช