“คุณพ่อคิดว่าผมจะช่วยแมนดี้ด้วยความจริงใจจริง ๆ เหรอ?” แซ็คพูดอย่างนุ่มนวล“ลูกจะบอกว่ามันเป็นกับดักงั้นหรือ?” ฌอนถมกลับแซ็คไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรจากพ่อของเขา จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ผมจะบอกความจริงกับคุณพอ ผมเป็นคนสั่งคนเหล่านั้นให้หาช่องโหว่ของซิมเมอร์ และก่อความความวุ่นวาย”ฌอนขมวดคิ้วและจ้องไปที่แซ็ค จากนั้นเขาก็บอกว่า “ลูกจึงใช้ประโยชน์จากคนนอกเพื่อหาข้อผิดพลาดกับแมนดี้ พ่อเข้าใจเรื่องนั้นได้ แต่ลูกไม่ควรก้าวเข้าไปยุ่งใช่ไหม? ทำไมลูกถึงยังต้องการช่วยแมนดี้?”“พ่อครับเราควรใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ แมนดี้ยังคงดูแลโครงการศูนย์กลางการค้าไว้ในมือของเธอ นั่นมีประโยชน์ต่อเราอย่างไร? สิ่งที่ลูกอยากทำคือลูกต้องการทำลายผู้หญิงคนนั้นให้สิ้นซาก เมื่อนั้นเราจะไม่ต้องระแวงใด ๆ เมื่อเราขึ้นสู่อำนาจ!”แซ็คทำตัวหยิ่งพยอง เขาไม่สามารถบอกคนอื่นเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นได้ นั่นเขาจึงไม่มีทางที่จะโอ้อวดเกี่ยวกับตัวเอง แต่ตอนนี้เขาสามารถบอกพ่อของเขาได้ว่าเขาทำอะไร เขาก็รู้สึกมีความสุขมากหลังจากทำลายแมนดี้แล้ว ไม่เพียงแต่เขาจะได้รับตำแหน่งผู้จัดการโครงการของศูนย์การค้าอย่างเป็นทางการ ก็จะไม่มีใค
บ่ายวันนั้นฮาร์วีย์ขับรถปอร์เช่และไปรับแมนดี้หลังเลิกงานเหมือนที่สัญญาไว้ ในตอนแรกเขาไม่ต้องการให้เป็นจุดเด่น แต่แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถขี่มอเตอร์ไซค์ไปงานต่าง ๆ เช่น การเจรจาต่อรองนี้ได้หลังจากที่เขารับแมนดี้ฮาร์วีย์ก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังแหล่งชุมชนนั่นซึ่งตั้งอยู่ในเขตชานเมืองตามระบบ GPSแมนดี้รู้สึกกังวลเล็กน้อย ในช่วงเวลานั้นใบหน้าอันงดงามของเธอดูซีดลงเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดว่า “ฮาร์วีย์วันนี้ฉันคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว ฉันรู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลก คุณคิดว่ามันเป็นกับดักที่แซ็ควางไว้หรือเปล่า? จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราหลังจากนี้ไหม?”ฮาร์วีย์ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่ผมอยู่ที่นั่นด้วย จะไม่มีใครทำร้ายคุณได้ เว้นแต่พวกเขาจะฆ่าผมก่อน”ในขณะที่เขากำลังพูดแววตาของเขาดูเหมือนจะฆ่าคนให้ตาย เขาไม่ว่าอะไรแม้ว่าคนอื่นจะปฏิบัติต่อเขายังไง แต่ถ้าใครกล้าทำร้ายแมนดี้ล่ะก็เขาคงไม่ปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ อย่างแน่นอนเมื่อได้ยินฮาร์วีย์พูดแบบนั้นภายใต้สถานการณ์เช่นนี้แมนดี้ก็หน้าแดงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าตราบใดที่ฮาร์วีย์อยู่ที่นั่นด้วย เหตุการณ์ไม่คาดฝันเหล่าจะถูกกำจัดออกไปเช่นนั
“นี่ฮาร์วีย์ เขาเป็นสามีของฉัน” แมนดี้พูดอย่างใจเย็นหลังจากที่เธอพูดแบบนั้นทุกคนก็ส่งเสียงหัวเราะรวมทั้งฮาร์วีย์ด้วย มันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าฮาร์วีย์นั้นค่อนข้างเป็นคนน่าอับอายในอยู่ในฐานะลูกเขยที่เหมือนขยะไร้ค่า ความน่าอายของเขาเป็นที่รู้จักของทุกคนในนิอัมมี่โควีย์หัวเราะเยาะ “นายดูค่อนข้างน่าเกลียดเหมือนสุนัขรับใช้ แล้วนายยังดูเหมือนคนแมงดาที่เกาะผู้หญิงกินอีกด้วย ทำไมนายถึงทำอะไรให้เรื่องราวมันยุ่งยากและอยากเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ล่ะ? นายจะทำให้พวกเราอับอายขายหน้าด้วยวิธีนี้ได้อย่างไร? ไอ้สวะ นายก็เป็นได้ขันทีแค่นั้น” โควีย์พูดด้วยความหมายที่แฝงอยู่“บราเทอร์แชด ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจมาก ผมอยากจัดการเขาไปซะ!”“ให้ฉันจัดการ ฉันกลัวว่านายจะแข็งแกร่งเกินไปและฆ่าเขาด้วยหมัดเดียว ฉันอ่อนโยนกว่ามาก ให้ฉันทำเอง!”“จะให้ความอ่อนโยนไปเพื่ออะไร! มันไม่ใช่ผู้หญิง ทำไมคุณต้องอ่อนโยนกับมัน? ปล่อยให้ผมจัดการกับตุ๊ดนี่จะดีกว่า”เมื่อเห็นว่าลูกน้องของเขาเกิดความโกลาหล โควีย์โบกมือให้พวกเขาหยุด “พอแล้ว พวกนายจะทำอะไร? นายไม่เห็นเหรอว่าเขาเป็นแค่ผู้ชายตัวเล็ก ๆ ค่อนข้างขี้อาย จ
ยี่สิบห้าล้านดอลลาร์!สีหน้าของแมนดี้เปลี่ยนไป แม้ว่าทรัพย์สินของตระกูลซิมเมอร์จะมีมูลค่ามากกว่าสามล้านดอลลาร์ แต่หากพวกเขามีเงินทุนหมุนเวียนมากขนาดนั้นพวกเขาก็ไม่ต้องการการลงทุนจาก ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ยิ่งไปกว่านั้น ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ โอนเงินงวดแระเพียง 7.6 ล้านดอลลาร์ โควีย์จะมาเรียกร้องเงินยี่สิบห้าล้านดอลลาร์ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ซึ่งเหมือนการปล้นเลยจริง ๆ เขาไม่ต้องการแม้แต่จะเจรจา“ถ้าตระกูลซิมเมอร์มีเงินให้คุณมากขนาดนั้นเราก็คงไม่ต้องหาเงินลงทุนจากภายนอก มิสเตอร์แชดคุณต้องการอะไร? บอกเราตรง ๆ เราไม่เคยทำให้คุณขุ่นเคืองแล้วทำไมคุณถึงจงใจพุ่งเป้ามาที่เรา” แมนดี้บังคับตัวเองให้พูดอย่างใจเย็น“แล้วไง? ผมมาตามนัดเพราะผมจริงจังกับคุณ เข้าใจไหม? ทำไมผมต้องให้เหตุผลหรือข้ออ้าง? ตระกูลซิมเมอร์คือใคร? คุณต้องการให้ผมอธิบายอีกงั้นเหรอ” โควีย์ขมวดคิ้วและมองไปที่แมนดี้อย่างไม่พอใจแมนดี้หายใจเข้าลึก ๆ และบังคับตัวเองให้ตัวเองสงบสติอารมณ์แล้วพูดต่อ “มิสเตอร์แชด ฉันมาที่นี่ด้วยความตั้งใจจริงดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะทำเช่นเดียวกัน”“ก็ดี ผมชอบคนตรงไปตรงมา” โควีย์พยักหน้าช้า ๆ “เมื่อคุณบอก
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างเย็นชาจากนั้นเขาก็หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาจากโต๊ะแล้วตีเข้าที่หัวอันธพาลนั่นชายคนนั้นตะลึงจนทรุดตัวลงกับพื้นไม่สามารถยืนต่อไปได้“ไอ้นี่มัน…”“โอ้ย! ดูเหมือนว่าไอ้ไร้ประโยชน์นี่เป็นคนที่โหดเหี้ยมจริง ๆ!”“มันเป็นไปได้ยังไงกัน? มันไม่ใช่แค่ขยะไร้ค่าหรอกเหรอ”“ไม่จำเป็นต้องไปกลัวมัน! มันคงจำมาจากโทรทัศน์ ก็แค่โชคดี…”ลูกน้องของโควีย์ทุกคนเริมก่นด่า แต่ไม่มีใครกล้าที่จะก้าวต่อไปข้างหน้า พวกเขาไม่คิดว่าลูกเขยที่ไร้ประโยชน์นี้จะไม่กล้าที่จะต่อสู้กับพวกเขา สิ่งนี้แตกต่างจากที่พวกเขาเคยได้ยินมามากแมนดี้ก็ตะลึงเช่นกัน แม้ว่าฮาร์วีย์จะเอาชนะดอนมาก่อน แต่ในเวลานั้นเธอก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับมันมากนัก อย่างไรก็ตามพวกอันธพาลเหล่านี้ต่างออกไป พวกเขาคลุกคลีอยู่ในสังคมแก๊งอันธพาลและทุกคนมีความเชี่ยวชาญในทักษะการต่อสู้ เธอไม่คิดเลยว่าฮาร์วีย์จะสามารถเอาชนะหนึ่งในนั้นได้แมนดี้รู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าสามีที่ไร้ประโยชน์ของเธอมีด้านที่แข็งแกร่งเช่นนี้“ฮาร์วีย์ แกรู้หรือเปล่าว่านี่คือถิ่นของฉัน แกกำลังทำร้ายคนของฉันในถิ่นของฉัน แกอยากตายหรือไง?” โควีย์กัดฟันและคำราม ดูเห
“เพื่อนของผม ส่งมันมาให้ผม” ฮาร์วีย์อธิบายอย่างคลุมเครือจากนั้นพูดต่อว่า “ยังไงเราก็จะได้รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้แล้วเราก็จะออกไปอย่างปลอดภัย อย่างอื่นมันไม่สำคัญ โอเคไหม?”แมนดี้เม้มริมฝีปากแน่น แต่ไม่พูดอะไร แม้ว่าวิดีโอนั่นจะทำให้เธอสับสน แต่เธอก็แค่อยากจะออกไปเพราะเธอกลัวที่นี่สีหน้าของโควีย์เปลี่ยนไปและหลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันจะตกลงกับแกก็ได้ แต่ฉันต้องการยืนยันความจริงของเรื่องนี้ก่อนที่จะปล่อยแกไปฮาร์วีย์ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ ฉันจะยังอยู่ แต่แกต้องปล่อยภรรยาของฉันไปก่อน ฉันจะบอกคุณหลังจากที่เธอกลับบ้านอย่างปลอดภัย”โควีย์ดูไม่พอใจและจ้องไปที่ฮาร์วีย์แต่ไม่พูดอะไรฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน “มิสเตอร์แชด ฉันยังอยู่ที่นี่ นายจะยังกังวลว่าฉันจะไม่บอกนายอีกหรือไง? นอกจากนี้นายรอจนกว่านายสามารถยืนยันความจริงก่อนที่จะบอกฉันว่าใครอยู่เบื้องหลังก็ได้ แต่ให้ภรรยาของฉันไปก่อนเพื่อที่ฉันจะได้สบายใจ ไม่อย่างนั้นฉันไม่เชื่อนาย”โควีย์เงียบแล้วหลังจากนั้นก็หัวเราะ “ตกลง ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะให้พี่สะใภ้ออกไปก่อน!”แม้ว่าโควีย์จะเคยมืดมนจากความคิดชั่วร้ายมาก่อนและวิธ
ไทสันเดินไปหาฮาร์วีย์ด้วยความเคารพพร้อมโค้งคำนับและพูดว่า “ท่านครับ จะให้ทำอย่างไรกับผู้ชายคนนี้ดีครับ?”โควีย์หัวเราะกับภาพที่เห็น “ไทสัน นายบ้าไปแล้วเหรอ? นายเรียกไอ้ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์นี่ว่าท่านงั้นเหรอ? เราทั้งคู่มีสถานะเดียวกันในเมืองนี้ นายไม่รู้สึกอายเหรอ? นายรู้ไหมว่าผู้ชายคนนี้เป็นแค่คนไร้ประโยชน์?”ไทสันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็หัวเราะเยาะ “โควีย์ แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ดูเหมือนว่าแกจะโง่มากทีเดียว”โควีย์หรี่ตา แม้ว่าไทสันจะมาที่นี่พร้อมกับลูกน้องมากมาย แต่เขาจะกล้าทำอะไร? ถ้าเขาทำเขาคงทำไปนานแล้ว ทำไมต้องรอจนถึงตอนนี้?“ไทสัน แกอย่าทำให้ฉันตกใจ ฉันมีคนคอยหนุนหลัง แต่ก็เหมือนกับว่านายจะยังไม่รู้เรื่องนี้! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันในวันนี้ แกก็จะมีจุดจบไม่ดี แกกล้าเข้ามายุ่งเรื่องของฉันหรือไง?” โวีย์หยิ่งพยองไทสันหัวเราะและไม่อธิบายอะไร มีเหตุผลที่เมื่อก่อนเขาไม่กล้าแตะต้องโควีย์ โควีย์มีคนหนุนหลังที่ทรงอำนาจและถ้ามันทำร้ายเขา เขาจะต้องเจอกับปัญหาร้ายแรงอย่างไรก็ตามตอนนี้มันแตกต่างออกไป ฮาร์วีย์พาเขาไปกำจัดเลียมเมื่อวานนี้ ดังนั้นจึงไม่น่ามีปัญหาในการกำจัดโควีย์ด้วย
“ผู้ชายคนนี้กำลังแสดงตลกอยู่ใช่มั้ย? ช่างน่าตลกสิ้นดี!”“ฉันสามารถล้มเขาได้อย่างง่ายดายด้วยการเตะใส่เขาเพียงครั้งเดียว เขากล้าทำตัวแข็งกร้าวต่อหน้าฉันได้ยังไง!”ฮาร์วีย์พูดไม่ออกไทสันเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ดวงตาของเขาเย็นชา เขาถามอย่างจริงจังว่า “ท่านครับ ให้ผมช่วยจัดการไหมครับ…”ฮาร์วีย์ส่ายหัวและพูดว่า “มันกล้ามายุ่งกับเมียฉัน ฉันจะจัดการ ไม่งั้นฉันจะกลายเป็นผู้ชายแบบไหนกัน?”ฮาร์วีย์เดินไปหาโควีย์หลังจากที่เขาพูดจบโควีย์ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว “แกจะทำอะไร?"ลูกน้องของเขาสองสามคนถือท่อนเหล็กและยืนอยู่ตรงหน้าโควีย์พร้อมที่จะสู้ฮาร์วีย์เดินไปเรื่อย ๆ ลูกน้องของโควีย์พุ่งเข้าโจมตีเขา ฮาร์วีย์หลบท่อนเหล็กได้อย่างง่ายดายและเขาก็ปล่อยที่เขี่ยบุหรี่ในมือพลัก! พลัก! พลัก!พวกเขาทั้งหมดกุมหัวกุมมือทีเริ่มอ่อนแรง คนเหล่านี้สูงใหญ่ แต่ไม่มีใครหยุดฮาร์วีย์ได้เลยในตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเวลาเพียงแค่เสี้ยววินาทีก็ตามโควีย์ตื่นตกใจ เขาเริ่มเชื่อว่าสิ่งที่ฮาร์วีย์พูดนั้นน่าจะเป็นความจริงมากที่สุดแน่นอนเขาสามารถฆ่าเลียมได้ด้วยความสามารถและทักษะของเขาโควีย์อยากจะตบปากคนที่กล้าพูดว่าฮาร์วีย์เป