“นายทำร้ายหลานชายห่าง ๆ ของหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ และคนของเบรย์ เทมเปิลมากมาย!

“ถ้านายน้อยดันแคนไม่ออกตัวช่วย นายคิดว่านายจะยังสามารถยืนอยู่โดยไม่ได้รับบาดเจ็บได้เหรอ?”

เฮเซลหงุดหงิดใส่ฮาร์วีย์

“ฮาร์วีย์ นายควรรู้จุดยืนของนาย!

“นายคิดว่านายจะรับมือได้ไหมถ้าหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ลงมือ?

“ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ แต่ถ้าชายชราคนนั้นลงมือ เขาจะสามารถตบนายกระเด็นได้ง่าย ๆ!”

ฮาร์วีย์ไม่แยแส “คุณลองถามนายน้อยดันแคนดูก่อนไหมว่าเขาแน่ใจหรือเปล่าว่าเขาเป็นคนที่ทำให้หัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ยอมจำนน?

“ทำไมเขาถึงได้หน้าด้านขนาดนั้น?”

เฮเซลสั่นด้วยความโกรธทันทีหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ “นายหมายความว่ายังไงฮาร์วีย์?

“นายกำลังจะบอกฉันว่านายน้อยดันแคนไม่ใช่คนที่ทำให้หัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์เกรงกลัวอย่างนั้นเหรอ? นายกำลังจะบอกว่าเป็นนายอย่างนั้นเหรอ?

“นายไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไง?!”

แกรี่โบกมือและพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณมาโลน คุณไม่ต้องจริงจังกับคนประเภทนี้มากหรอก

“อย่าเสียเวลากับคนงี่เง่าเลย

“คนอย่างเขาไม่มีวันเข้าใจหรอกว่าเขาสร้างปัญหามากแค่ไหน!

“การเถียงกับเขาจะทำลายชื่อเสียงของพวกเราเท่าน