ความสามารถในการต่อสู้ระหว่างทั้งสองนั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว

จัสติน วอล์กเกอร์ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะต้านทาน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการต่อสู้กลับเลยด้วยซ้ำ

จัสตินที่แสดงสีหน้ามืดมนราวกับกลางคืน ค่อย ๆ ยืนขึ้น ความเดือดดาลในใจของเขาสลายไปจนสิ้นและถูกแทนที่ด้วยความสิ้นหวังเพียงเท่านั้น

จากนั้นจัสตินก็หยิบตราที่ดูเหมือนคริสตัลออกมาในขณะที่ตัวสั่นไม่หยุดหย่อน แล้วยื่นมันออกไปด้วยมือทั้งสองข้าง

"นี่…

“เป็นเกียรติที่ได้พบครับ หัวหน้าสาขา!”

ด้วยการโบกมือของฮาร์วีย์ ตราหัวหน้าสาขาก็ลอยกลับเข้าไปในมือของฮาร์วีย์ในทันที

เขายกตราขึ้นและแสดงให้ฝูงชนเห็น

ราเชล ฮาร์ดี ไอเดน บาวเออร์ และคนอื่น ๆ เบิกบานใจ ทุกคนคุกเข่าด้วยขาข้างหนึ่งและตะโกนออกไปว่า “เป็นเกียรติที่ได้พบครับ หัวหน้าสาขา!”

ฝูงชนกำลังท่วมท้นไปด้วยความรู้สึก ผู้คนนับไม่ถ้วนคุกเข่าลงข้างหนึ่ง

“เป็นเกียรติที่ได้พบครับ หัวหน้าสาขา!”

ไคท์ วอล์คเกอร์ก็มีกำลังใจสูงขึ้นเช่นกัน

ในทางกลับกัน แองเจลิน่า จอห์นแสดงสีหน้าสยดสยองอย่างยิ่งในขณะที่ร่างเพรียวบางของเธอสั่นสะท้าน

'เขาเข้ารับตำแหน่งแล้วงั้นเหรอ?

'ไอ้ตัวจ้อยนี่ได้ตำแหน่งจริงเหรอ?!'