Mundo de ficçãoIniciar sessão
Capítulos relacionados
บทที่ 151
แมนดี้ไม่ปฏิเสธและเธอพยักหน้าตอบรับฮาร์วีย์ยื่นมือออกไปวางบนมือเล็ก ๆ ของเธอ จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นในฐานะสามีของคุณ ผมจะมอบสิ่งนั้นให้คุณเป็นของขวัญ!”แมนดี้ตะลึงไปชั่วขณะเพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องตอบสนองต่อสิ่งนั้นอย่างไร โรซาลีมองไปที่ฮาร์วีย์และเธอก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้‘ไม่เป็นไรถ้าเขาจะเป็นคนไร้ความสามารถ แต่เขาทำตัวเสแสร้งได้แย่มาก! แหวนนั้นมันตกไปอยู่ในมือของคนตระกูลยอร์กไปแล้ว ใครสามารถไปแย่งมาได้?’‘คุณเป็นแค่ลูกเขยไร้ประโยชน์ คุณจะไปมีสิทธิ์อะไร?***“หลังจากนี้ เราจะมีการประมูลอีกหกรอบ ในรอบต่อไปนี้แม้แต่ผู้ประเมินของเราก็ไม่สามารถระบุจำแนกได้ว่าคือของจริงหรือไม่ แต่เราได้ยินมาว่าที่มาของสินค้ารอบนี้นั้นยอดเยี่ยมมาก ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีสามารถเข้ามาประเมินได้ จากนั้นคุณสามารถตัดสินใจได้ว่าคุณต้องการประมูลสินค้านี้หรือไม่…”ในขณะนั้นดวงตาขอหญิงสาวในงานก็เปล่งประกายขึ้น บรรยากาศค่อนข้างคึกคัก หลังจากนั้นเธอก็ปรบมือส่งสัญญาณ จากนั้นไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งผลักชั้นไม้สูงและใหญ่ออกจากด้านหลังเวทีประมูลอย่างช้า ๆทุกคนจับจ้องไปที่ชั้นไม้ขนาดให
บทที่ 152
“แน่นอนว่าภาพวาดนี้ไม่ได้แตกต่างจากของจริงมากนัก ผมรู้สึกว่ามันเป็นแบบจำลองที่ยอดเยี่ยมมากซึ่งสร้างขึ้นโดยคนในรุ่นหลัง ๆ เป็นไปได้ที่จะผลิตในรุ่นเรา และอาจจะเป็นสินค้าที่ขายทางออนไลน์ มันอาจจะไม่ถึงสิบห้าดอลลาร์ด้วยซ้ำ…” ไวแอตต์พูดชัด ๆ ทีละคำในเวลาเดียวกันเขามองไปที่ผู้ดำเนินการประมูลและพูดว่า “คุณผู้หญิง ผมไม่ได้พยายามทำลายความน่าเชื่อถือของงานประมูลนี้ ผมแค่พูดความจริง ผมหวังว่าคุณจะไม่ว่าอะไร”ผู้ดำเนินการประมูลคนนั้นยิ้มและพูดว่า “ผู้ประเมินของเราก็ไม่กล้ายืนยันหรือรับประกันด้วยเช่นกัน ภาพวาดของจริงถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนเมื่อนานมาแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงภาพวาดที่จำลองขึ้นมาอย่างดี ดังนั้นผู้ประเมินจึงไม่กล้ายืนยันความถูกต้อง เราไม่จำเป็นต้องประเมินคุณภาพและเราสามารถยืนยันได้ว่าไม่ใช่ของแท้”“ตอนนี้ทุกคนเข้าใจตรงกันหรือยัง? ภาพวาดนี้ไม่มีค่าแม้แต่สิบห้าดอลลาร์” ไวแอตต์พูดด้วยน้ำเสียงดูถูกหลังจากที่เขาพูดแบบนั้นเขาก็ได้รับการยกย่องจากผู้คนมากมาย‘ผู้เชี่ยวชาญ! เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแน่นอน!’‘ชายหนุ่มคนนี้ไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์ของจริงของปลอมของ “ยอดเขาแลนเดอร์ เ
บทที่ 153
ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไรไร้สาระ เขาหาเงินในกระเป๋า หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เจอเงินเพียงสิบห้าดอลลาร์ จากนั้นเขาก็ให้เงินแก่ผู้ดำเนินการประมูลซึ่งดูเหมือนจะยากเหลือเกินที่จะรวบรวมเงินช่วยไม่ได้ เขามีเงินสดเพียงสิบห้าดอลลาร์อยู่กับเขาในตอนนี้เสียงหัวเราะคำรามดังขึ้น“มันช่างตลกจริง ๆ ! มีคนซื้อ “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ด้วยเงินเพียง 15 ดอลลาร์เท่านั้น!”“ไม่แปลกใจที่คุณกลัวว่าเงินมันจะหาย ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณมีเงินติดตัวแค่สิบห้าดอลลาร์ไม่ใช่เหรอ?”“ฮาร์วีย์ คุณต้องดูแลภาพวาดนี้ให้ดี ๆ เราจะไปเยี่ยมคุณเมื่อเราว่างนั่นเพียงเพื่อประเมินภาพวาดนั่น ท้ายที่สุดแล้วมันจะเป็นภาพวาดระดับโลกที่มีชื่อเสียงในตำนานซึ่งมีมูลค่าถึงสิบห้าดอลลาร์!” คนนั้นก็หัวเราะออกมาดัง ๆทั้งเจคและไวแอตต์ ต่างส่งเสียงหัวเราะ ‘ฮาร์วีย์เป็นคนที่น่าขบขันมากทีเดียว เขาเป็นนักแสดงละครหรือเปล่า? 'ในตอนแรกฮาร์วีย์ไม่อยากยุ่งกับพวกเขา แต่หลังจากที่เขาสังเกตเห็นสีหน้าของแมนดี้แย่ลง เขาทำได้เพียงแค่ถอนหายใจและพูดอย่างใจเย็นว่า “ทุกวันนี้ใคร ๆ ก็สามารถประเมินมูลค่าของสมบัติบางชิ้นแบบสุ่มเดาได้ แค่เพียงพวกเขารู้
บทที่ 154
เจคพูดแบบนั้นดูเหมือนว่าแผนการอันชาญฉลาดของเขาจะประสบความสำเร็จ ตราบใดที่มีโอกาสทำให้ฮาร์วีย์ถูกทำให้อับอายเขาก็จะคว้ามันไว้ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดช้าๆ ไม่เร่งรีบ “ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่าน ผมมั่นใจว่าคุณรู้ว่าอัลเบิร์ต เบียร์แสต็ดท์ เป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งซึ่งรู้จักกันดีในด้านภาพวาดภูมิทัศน์ภูมิประเทศ ภาพวาดสีน้ำที่เขาวาดนั้นยอดเยี่ยมและดูเรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง นอกจากนี้สไตล์ของเขาภาพวาดจะดูโรแมนติกและเร่าร้อน นั่นคือเทคนิคในตำนาน มันทำให้ภาพวาดของเขางดงามสง่างามอย่างไร้ขอบเขต... ดูนี่สิ ภาพวาดนี้ไม่เหมือนกับที่ผมอธิบายไว้หรือไง?คนอื่น ๆ ได้ยินว่าฮาร์วีย์พูดก็ฟังดูมีเหตุผล พวกเขาเหลือบมองภาพวาดนั่นทำให้รู้สึกว่าภาพวาดนั้นเหมือนกับที่ฮาร์วีย์อธิบายไว้ไวแอตต์เป็นคนเดียวที่หัวเราะออกมา‘ผู้ชายคนนี้กล้าพูดได้ยังไง? เขาไม่รู้หรือไงว่าภาพวาดส่วนใหญ่ที่ขายทางออนไลน์นั้นพิมพ์ออกมาโดยใช้เครื่องพิมพ์ความละเอียดสูง สามารถพิมพ์ภาพวาดได้ดีเหมือนต้นฉบับ 'ไวแอตต์เพียงแค่ยิ้มอย่างเย็นชา แต่ไม่ได้พูดอะไร เขามั่นใจว่าฮาร์วีย์แค่อยากโอ้อวด เขาคิดว่าฮาร์วีย์คงอยากทำให้เงินสิบห้าดอลลาร์ที
บทที่ 155
"การหักมุมทดสอบความแท้" เป็นทักษะเฉพาะของผู้เชี่ยวชาญด้านการประเมินที่มีชื่อเสียงในช่วงปี 1900 ว่ากันว่านั่นเป็นวิธีที่ผู้ประเมินขั้นปรมาจารย์ก็สามารถระบุความถูกต้องของโบราณวัตถุและภาพวาดที่มีชื่อเสียงได้ปัจจุบันมีเพียงไม่กี่คนที่รู้เทคนิคนี้ เหตุผลที่โรซาลีรู้นั่นเป็นเพราะปู่ของเธอก็รู้เทคนิคนั้นเช่นกัน อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสไนส์เวลล์ได้สัญญากับคนที่สอนเทคนิคนั้นให้เขาว่าจะไม่ส่งต่อเทคนิคนั้นให้ใครอีก ดังนั้นเขาเป็นคนเดียวที่เชี่ยวชาญเรื่องนี้ของตระกูลไนส์เวลล์แต่ตอนนี้เทคนิคนี้กำลังถูกทดสอบด้วยลูกเขยอย่างเขา โรซาลีรู้สึกว่ามันน่าขันเกินไปและรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในฝัน"อะไร? การหักมุมทดสอบเหรอ?”หลายคนในตอนนี้ได้ยินสิ่งที่โรซาลีพูด พวกเขามึนงงเล็กน้อย หมายความว่าลูกเขยที่ไร้ค่าคนนี้มีความสามารถบางอย่างจริงหรือ?ทั้งไวแอตต์และเจคมองหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไรพวกเขาก็เคยได้ยินมาว่าผู้อาวุโสไนส์เวลล์รู้จักวิธีนี้ แต่คนอื่น ๆ จากในตระกูลไนส์เวลล์ ไม่มีใครมีทักษะดังกล่าวเป็นไปได้อย่างไรที่ลูกเขยอย่างฮาร์วีย์รู้เทคนิคดังกล่าว?ฮาร์วีย์เป็นคนเดียวที่ไม่รู้สึกอ
บทที่ 156
ในขณะนั้นสีหน้าของไวแอตต์เปลี่ยนไป เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมยังคิดว่าภาพวาดนี้เป็นของปลอมอยู่ดี มันเป็นเพียงของจำลองที่คล้ายกับภาพวาดต้นฉบับอย่างมาก คุณไนส์เวลล์คุณปู่ของคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านการประเมินไม่ใช่หรือ? เป็นเกียรติอย่งยิ่งที่ท่านจะให้ความช่วยเหลือเพื่อดูมันได้ไหม?”เมื่อได้ยินเช่นนั้นโรซาลีก็ชื่นชมไวแอตต์มากขึ้น ‘มันก็จริง ในช่วงเวลาเช่นนี้แม้ว่าเขาจะไม่สามารถยืนยัน “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ได้ วิธีเดียวคือขอความช่วยเหลือจากคุณปู่ของฉันเพื่อให้เราสามารถระบุความถูกต้องของมันได้ ไวแอตต์ยังคงสงบได้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มันเพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ! ’โรซาลีหายใจเข้าลึก ๆ ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันจะขอให้คุณปู่ของฉันดูภาพวาดนี้และตรวจสอบความถูกต้องของมัน!”เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้ววิดีโอคอลทันทีเห็นแบบนั้นทุกคนตะลึง พวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจอย่างมากคุณปู่ของโรซาลีมีชื่อว่า เชน ไนส์เวลล์ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านโบราณวัตถุ ตอนนี้เขาอายุมากแล้วดังนั้นเขาจึงไม่เคยตรวจสอบใด ๆ
บทที่ 157
“ไอ้ลูกเขยขยะ! คืนโทรศัพท์ของมิสไนส์เวลล์เดี๋ยวนี้!”“คุณจะโต้แย้งกับอาจารย์ไนส์เวลล์ได้อย่างไร คุณมีความรู้ความสามารถงั้นหรือ? คุณเป็นบ้าหรือเปล่า?”“เมื่อกี้นี้เราโง่ที่สุด เราเชื่อคุณไปได้อย่างไร?”ในขณะนั้นทุกคนต่างประณามฮาร์วีย์และด่าว่าเขาไม่หยุดหย่อนแต่ในทันใดนั้น เชน ไนส์เวลล์ ก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทันที ที่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็พูดด้วยความสับสน “มันเป็นเทคนิคการส่องสว่างหรือเปล่า? นั่นคือทักษะการวาดภาพพิเศษของ อัลเบิร์ต เบียร์สแต็ดท์ จะมีเทคนิคเช่นนี้บนภาพวาดปลอมได้อย่างไร? ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาหลายยุคหลายสมัยไม่มีใครสามารถสร้างแบบจำลองได้อย่างยอดเยี่ยมเช่นนี้ มันเป็นไปไม่ได้ เป็นไปได้ยังไง…”ในเวลานั้นเชนเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ“คุณผู้ชายคิดว่าภาพวาดนี้เป็นของจริงหรือ? ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยอธิบายได้ไหมว่าทำไมถึงมีภาพวาดอยู่สองภาพซึ่งจัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์? มันคืออะไร? ผมไปดูมันด้วยตัวเองมาก่อน แต่ภาพวาดที่นี้ก็ไม่ใช่ของปลอมเช่นกัน มันน่าแปลกเกินไป…”'อะไรนะ? ภาพวาดที่เหลืออีกสองภาพในพิพิธภัณฑ์ขนาดใหญ่สองแห่งเป็นของจริง แต่ภาพวาดที่นี่ตรงหน้าเรานี้ก็
บทที่ 158
เธอไม่เชื่อคำพูดของฮาร์วีย์ แต่เธอเชื่อมั่นในปู่ของเธอที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านการประเมิน มีไม่กี่คนหรอกที่มีสถานะอันทรงเกียรติเช่นเดียวกับปู่ของเธอในประเทศ“คุณผู้ชายครับ ถ้าคุณว่างตอนสาย ๆ เรียนเชิญมาที่ไนส์เวลล์ ผมยินดีต้อนรับคุณอย่างมาก” อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เชนยิ้มจาง ๆ ก่อนจะวางสายหลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็ส่งคืนโทรศัพท์คืนให้โรซาลี จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ และพูดว่า “มิสไนส์เวลล์คุณยังจำการเดิมพันของเราเมื่อกี้ได้ไหม?”“ฉัน…” โรซาลีพูดไม่ออก ‘ฉันต้องเรียกเขาว่าพ่อจริง ๆ เหรอ?’ไวแอตต์ยืนอยู่ข้าง ๆ พวกก็รู้สึกโกรธมาก จากนั้นเขาก็ดุด่าออกมา “ฮาร์วีย์คุณเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่า? มิสไนส์เวลล์แค่ล้อเล่นกับคุณ คุณจะจริงจังกับเรื่องนี้ทำไม? คุณจะพยายามทำให้ผู้หญิงรู้สึกลำบากใจ นั่นคือสิ่งที่คุณสมควรทำงั้นหรือ?”"หุบปาก!" โรซาลีพูดขึ้นในทันที จากนั้นเธอก็จ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ฮาร์วีย์ ฉันยอมรับว่าเมื่อกี้ฉันเองที่มองข้ามเรื่องนั้นไป เรามักจะเน้นย้ำถึงความสำคัญของชื่อเสียงและให้เกียรติในด้านการประเมิน ฉันเดิมพันกับคุณแล้ว
Último capítulo