ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น “ในเมื่อนายน้อยเบเกอร์ให้เกียรติผมขนาดนี้ ผมก็จะดื่มด้วย!”“แต่คุณรู้ไหมว่าซีนเธียร์แพ้แอลกอฮอล์? อย่าทำให้เธอลำบากเลย”“เอาอย่างนี้ดีไหม? ผมจะดื่มแทนเธอเอง”“ผมเป็นทั้งพี่เขยและคนรักของเธอ เป็นเรื่องปกติที่ผมจะดื่มแทนเธอ!”ขณะที่ฮาร์วีย์พูด เขายกแก้วไวน์ขึ้นและลุกขึ้นยืนฮิวจ์และทริสตันสบตากันและยิ้มทริสตันเดินเข้าไปหาฮาร์วีย์แล้วพูดว่า “นายท่านยอร์ก คุณเป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ! ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เราจะมองคุณผิดไป!”“มา มา มา ขอดื่มแทนคำขอโทษจากผม ไชโย!”ทริสตันรินไวน์อีกแก้วให้ฮาร์วีย์ทันทีหลังจากที่เขาพูดจบสีหน้าซีนเธียร์เปลี่ยนไปอย่างลนลาน เธอบีบขาของฮาร์วีย์จนแน่นเพื่อส่งสัญญาณไม่ให้เขาตามน้ำไปซีนเธียร์ไม่ได้โง่ เธอรู้ว่าฮิวจ์และคนอื่น ๆ มีเจตนาร้ายต่อฮาร์วีย์แต่ฮาร์วีย์ไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่อการหยิกของเธอ เขากลับหัวเราะออกมาแทน“คุณเป็นคนฉลาด นายท่านทริสตัน ไชโย!”จากนั้นฮาร์วีย์ก็ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มฮิวจ์เดินไปข้างหน้าและสรรเสริญออกมาอีกครั้ง“นายท่านยอร์กเป็นคนตรงไปตรงมา มา มา มา! ทุกคนมาดื่มอวยพรให้นายท่านยอร์ก!”ฮิวจ์หรี่ตาลง คำพูดของเขาสุ
ยิ่งฮาร์วีย์ดื่มมากเท่าไหร่ ใบหน้าของเขาก็ยิ่งแดงมากขึ้นเท่านั้นฮิวจ์มองดูภาพนี้พร้อมกับหัวเราะเบา ๆ‘โง่เง่าอะไรอย่างนี้! เขายังมีหน้ามาเพลิดเพลินเช่นนี้ได้ แม้จะถูกบังคับให้กระดกไวน์จำนวนมากอย่างนี้ลงคอ'จากประสบการณ์ในการดื่มของฮิวจ์ ฮาร์วีย์คงจะล้มพับไปหลังจากดื่มอีกไม่กี่แก้วถ้าฮาร์วีย์ไม่อายุสั้นลงครึ่งหนึ่งเพราะดื่มมากเกินไป อย่างน้อยที่สุดเขาก็ต้องไปล้างท้องที่โรงพยาบาลในขณะเดียวกันทริสตันก็จ้องมองที่ฮิวจ์ด้วยความชื่นชมหากเป็นไปตามที่นายน้อยเบเกอร์คาดไว้ เขาก็จะได้รับชัยชนะอย่างง่ายดาย!เขาคิดถูกแล้วที่หลอกคนงี่เง่าอย่างฮาร์วีย์ทริสตันคว้าไวน์อีกแก้วและเดินไปข้างหน้าทันทีหลังจากนั้นไม่นานขวดไวน์ก็หมดลงอย่างรวดเร็วซีนเธียร์ลากฮาร์วีย์และร้องออกมาว่า “พี่เขย เลิกดื่มได้แล้ว! กลับบ้านกันเถอะ ตกลงไหม?”“ผู้หญิงอย่างเธอนี่ไม่เข้าใจอะไรเลย! ผู้ชายอย่างเราจะดื่มเหล้ากัน มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอ!”ร่างกายของฮาร์วีย์เซไปมา ดวงตาของเขาพร่ามัว ดูราวกับกำลังจะล้มลงทุกนาที"ใช่ ใช่ ใช่ นายท่านยอร์กพูดถูก ถ้าเมาเราก็จะกลับบ้านกันเอง!”“มา เอาไวน์มาเพิ่มอีก!”ไวน์อีก
ปังหลังจากดื่มไปอีกหนึ่งแก้ว ฮิวจ์ก็ล้มลงไปกับพื้นคนอื่น ๆ ล้มลงเกือบจะพร้อมกัน เหลือเพียงฮาร์วีย์และซีนเธียร์เท่านั้นที่ยังยืนอยู่ฮาร์วีย์โยนแก้วไวน์ในมือทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ สีหน้าของเขากลับมาเป็นปกติ“พี่เขย พี่ไหวไหม?!”“พี่ดื่มไวน์คนเดียวไปสิบโหลจริงเหรอ?!”ซีนเธียร์ตกใจมากฮาร์วีย์ทำได้เพียงหัวเราะเบา ๆ“ฉันยังดื่มได้อีกหลายรอบเลย”“เมื่อตอนที่พี่ไปหาลูกค้ากับพี่สาวฉันครั้งล่าสุด พี่แกล้งทำเป็นเมานี่!”“ถ้าฉันไม่จุ้นจ้าน พี่คงหาวิธีนอนกับพี่สาวฉัน!”ซีนเธียร์กลอกตาเมื่อนึกถึงฉากนั้นใบหน้าของฮาร์วีย์หม่นลงและขยี้ผมด้านหน้าของซีนเธียร์“พูดอะไร?! ฉันเป็นพี่เขยของเธอ เป็นเรื่องปกติที่จะนอนกับพี่สาวของเธอไม่ใช่เหรอ?!”“ฉันไม่อนุญาต ไม่ว่ายังไงก็ไม่!”ซีนเธียร์เดือดดาลด้วยความโกรธ“เธอนี่มันตัวปัญหาหน่อย ๆ เหมือนกันนะ”ฮาร์วีย์ทำอะไรไม่ถูก น้องภรรยาของเขาเป็นคนที่คาดเดาอะไรไม่ได้อย่างแน่นอน“เอาล่ะ ออกไปรอฉันข้างนอก ฉันยังต้องจัดการกับคนพวกนี้ก่อน”ซีนเธียร์เห็นด้วย ก่อนออกจากโถงไปอย่างเชื่อฟังเมื่อซีนเธียร์จากไป สายตาของฮาร์วีย์ก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันเขาเดินไป
“พวกรัฐบาลบอกแบบนั้นเหรอ?”วอลเลซหรี่ตาลง"ใช่ครับ!"ปีเตอร์พยักหน้าอย่างรีบร้อน“คุณคงต้องรู้ว่าคู่ต่อสู้ของเราคือใคร?”“แน่นอนว่าเป็นผู้ชายที่ชื่อฮาร์วีย์ ยอร์ก!”“จากข้อมูลของตระกูลฟลินน์แห่งฮ่องกง ตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์น่าจะเป็นเจ้าชายยอร์ก ชายอันดับต้น ๆ ของเซาท์ไลท์!”“เขาเป็นคนที่ควบคุมสกาย คอร์ปอเรชั่น เขาควบรวมทรัพย์สินทั้งหมดจากตระกูลเยตส์ และสตาร์ แชโบลในเซาท์ไลท์!”“และตอนนี้บริษัทสกาย คอร์ปอเรชั่นกำลังเตรียมที่จะเข้าจดทะเบียนในตลาด!”“หมอนั่น!”สายตาของวอลเลซเปลี่ยนไป และคำรามออกมา “ฉันคิดว่าคู่ต่อสู้ของเราเป็นคนที่ไม่ธรรมดา แต่เขากลับเป็นแค่เจ้าชาย!”“ประเทศ J จะสามารถจัดการกับเขาได้อย่างแน่นอน!”“ในเมื่อรัฐบาลเต็มใจที่จะปกป้องเขา เราก็จะใช้พลังของเราเล่นงานเขากลับไปเช่นกัน!”“ผมอยากให้คุณจัดการกับเจ้าชายยอร์ก และบริษัทสกาย คอร์ปอเรชั่นอย่างนับครั้งไม่ถ้วน!”“ผมไม่ต้องการให้สกาย คอร์ปอเรชั่นเข้าจดทะเบียน และผมก็ต้องการให้เจ้าชายยอร์กล้มละลายไปซะ!”“เราจะเดินทางไปที่บัควู้ดทันที!”เมื่อได้ยินคำพูดของวอลเลซ ปีเตอร์ก็ยิ้มกว้างเนื่องจากวอลเลซได้ประกาศเช่
ทันทีที่ฮิวจ์พูดจบ ผู้ติดตามของเขาที่อยู่ข้างหลังก็ลุกขึ้นยืนและจ้องมองแมนดี้อย่างคุกคามสีหน้าของแมนดี้เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เธอก็มีประสบการณ์ขึ้นเล็กน้อยหลังจากเรื่องราวที่ผ่านมาของเธอเธอตั้งสติได้ในเวลาไม่นานและตอบอย่างใจเย็นว่า “ฉันสงสัยว่าสามีไม่เอาถ่านของฉันไปทำอะไรให้คุณเหรอคะ นายน้อยเบเกอร์?”“ไม่เอาถ่านงั้นเหรอ?”ฮิวจ์หัวเราะ“สามีคุณค่อนข้างสมชายชาตรี ทำไมคุณถึงเรียกเขาอย่างนั้น?”“เขายังกล้าหลอกผม ไม่รู้ว่าเขาเป็นพวกแข็งแกร่งหรือเป็นแค่คนโง่เง่า”“สามีของฉันทำอะไรคุณ?” แมนดี้ถามอีกครั้งอย่างสงบทริสตันซึ่งอยู่ไม่ไกลจากแมนดี้ และฮิวจ์จับบั้นท้ายของเขาโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าของเขาน่าสยดสยองอย่างที่สุดทั้งคู่เป็นนายท่านที่มีชื่อเสียง พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ต่อฮาร์วีย์เมื่อคืนก่อนสิ่งสำคัญที่สุดคือพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะแสดงความอัปยศอดสูที่พวกเขารู้สึกออกมาได้!พวกเขาทรมานใจ!สุดแสนจะทรมาน!คงจะดีถ้าแมนดี้ไม่พูดอะไร แต่ฮิวจ์ก็ระเบิดความโกรธทันทีที่เธอพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ขึ้นมาสีหน้าของฮิวจ์เปลี่ยนเป็นเย็นชา “ซีอีโอซิมเมอร์ขอสรุปสั้น ๆ”“ในเมื่อเราไ
ทริสตัน และคนอื่น ๆ หัวเราะออกมา นายน้อยเบเกอร์กำลังข่มขู่อยู่แน่ ๆ!เพี๊ยะ!แมนดี้เหวี่ยงฝ่ามือลงไปที่ใบหน้าของฮิวจ์ “นายน้อยเบเกอร์ กรุณาให้เกียรติกันด้วย!”"ให้เกียรติเหรอ?!"ฮิวจ์จับไหล่ของแมนดี้แล้วส่งยิ้มชั่วร้ายให้เธอ“ผมรู้แค่วิธีให้เกียรติคนบนเตียงเท่านั้น!”“ก็ได้ ผมจะบอกอะไรคุณให้”“ผมโทรหาพ่อบุญธรรมของผมเมื่อเช้านี้ เขาบังเอิญมาทำธุรกิจที่นี่พอดี ดังนั้นเขาก็จะมาช่วยผมอีกแรงด้วย”“ผมรู้ว่าคุณก็ไม่ธรรมดา เพราะได้รับการสนับสนุนจากเจ้าชายยอร์ก!”“น่าเสียดายที่เจ้าชายยอร์กไม่มีความหมายอะไรต่อหน้าพ่อบุญธรรมของผม!”“ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะเชื่อฟังคำสั่ง ผมอาจจะอ่อนโยนลงอีกหน่อยถ้าคุณเชื่อฟัง”ปัง!ในขณะนี้ ประตูห้องถูกเปิดออก“ฮิวจ์ เบเกอร์! ถ้าฉันเป็นแก ฉันจะคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ ถ้าแกยอมทำ แกก็จะรอด!”เสียงเยือกเย็นสะท้อนออกมาจากทางเข้าห้องฮาร์วีย์อยู่ที่นั่นพร้อมกับไทสัน เขาเข้าไปในห้องอาหาร สีหน้าของเขายังคงเรียบเฉยไม่นานมานี้ คนที่ไทสันมอบหมายให้ปกป้องแมนดี้ส่งข่าวมาว่าเธอกำลังพบกับฮิวจ์ด้วยเหตุนี้ ฮาร์วีย์จึงรีบเดินทางมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้"อย่างนี้สิ! ใ
หลังจากที่ผู้คุ้มกันของแมนดี้พาเธอออกจากห้องอาหารนั้น ฮาร์วีย์ก็หันไปพูดกับฮิวจ์และพวกพ้องของเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฮิวจ์ เบเกอร์ แกไม่กลัวว่าจะต้องตายในบัควู้ดเพราะสิ่งที่แกพูดกับฉันงั้นสิ?”“ตายในบัควู้ดเหรอ?”ฮิวจ์หัวเราะออกมา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม“นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”“แม้ว่านายจะไม่ได้ค้นหาตัวตนของฉันในฐานะนายน้อยลำดับที่สองของตระกูลเบเกอร์แห่งซานฟรานซิสโก แต่นายไม่กลัวพ่อบุญธรรมของฉันเหรอ? คุณไม่กลัวหลงเหมินรึไง?”“นายควรรู้ว่าการที่โยเอล เกรฮัมสนับสนุนนาย เทียบอะไรไม่ได้กับหลงเหมินของเรา!”หลงเหมินเป็นองค์กรใต้ดินในประเทศ Hตำนานกล่าวว่าชายผู้เป็นเจ้าของหลงเหมินนั้นเป็นบุคคลสำคัญจากโวลซิ่ง ตัวตนของเขานั้นน่ากลัว และเขาก็เป็นหนึ่งในผู้อาวุโสอีกด้วยหลังจากเกษียณแล้วเขาก็ก่อตั้งหลงเหมินขึ้นมาหลงเหมินมีสาขาในทุกหัวเมืองใหญ่ ตัวอย่างเช่น โอลิเวอร์ บาวเออร์ หัวหน้าสาขาในมอร์ดูนั่นเองด้วยมุมมองนี้ ตัวตนของฮิวจ์จึงดูน่าหวาดกลัวทีเดียว“หลงเหมิน?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“แม้แต่ผู้นำของหลงเหมินยังต้องให้ความเคารพฉัน”“แกคิดจะใช้หัวหน้าสาขามาขู่ให้ฉั
ในที่สุด ทริสตัน ควินแลนก็ตอบโต้และตะโกนออกไปได้ “ฆ่าเขาซะ!”กลุ่มลูกน้องและผู้คุ้มกันรีบเข้ามาล้อมฮาร์วีย์ ยอร์กในทันทีไทสัน วูดส์ที่ไม่เคยปริปากขยับไปด้านข้าง เขาก้าวไปข้างหน้า และในทันใดนั้นคอของทริสตันก็ถูกกระชากปัง!ทริสตันล้มลงกับพื้น จากนั้นไทสันก็เหยียบหน้าเขาแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ซีอีโอยอร์กกำลังทำธุระอยู่ ใครกล้าขวางเขา!“ใครก็ตามที่กล้าก้าวมาอีกเพียงก้าวเดียว ฉันจะกระทืบมันให้ตาย!”ไทสันเป็นราชาแห่งท้องถนน เขาเคารพฮาร์วีย์เป็นอย่างมากแต่เมื่อเขาเคลื่อนไหวขึ้นมา เขากลับมีบุคลิกเฉกเช่นชายจากท้องถนนในขณะนี้ ความดุร้ายของไทสันทำให้เหล่าลูกน้องและผู้คุ้มกันเหล่านั้นลังเลทันที ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องการก้าวไปข้างหน้าหรือไม่ยิ่งกว่านั้น ต้นกำเนิดของทริสตันก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน ถ้าเขาถูกกระทืบจนตายล่ะ?ในขณะเดียวกัน ฮาร์วีย์ก็คว้าขวดเบียร์ขวดที่สองแล้วทุบมันอย่างเงียบ ๆเพล้ง!เสียงกรีดร้องของฮิวจ์ เบเกอร์ดังขึ้นอีกครั้ง ในตอนแรกเขาพยายามจะลุกขึ้น ทว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดและกรีดร้องออกด้วยความเจ็บปวดอย่าห้ามไม่ได้สาว ๆ ของเขาต่างถอยหนีด้วยความตกใจ เขาล้มลงกับพื้