ฮิวจ์และทริสตันรู้สึกงุนงงเหมือนกับคนอื่น ๆ แต่เมื่อเอวาพูดเช่นนั้นทั้งคู่ก็แสดงสีหน้าประหนึ่งว่ารู้ความจริงแล้ว

"ฉันเข้าใจแล้ว นายเตี๊ยมกับเพื่อนมาล่วงหน้างั้นสินะ?”

“ฉันต้องยอมรับว่านั่นเป็นวิธีที่ดีจริง ๆ!”

“น่าเสียดายที่นายดันใส่เสื้อผ้าที่ซื้อจากแผงลอย ดูไม่เหมือนมหาเศรษฐีเลยสักนิด!”

“ถ้านายกล้าพอก็บอกมาเลยว่านายคือเจ้าชายยอร์ก! ถ้าเป็นในเซาท์ไลท์ การพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้จะทำให้นายตายได้เลย!”

"ใช่! ดูสารรูปตัวเองหน่อยสิ! นายยังจะเสแสร้งเป็นเจ้านายจากตระกูลมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยอยู่อีกหรือ?”

“นายรู้หรือเปล่าว่าในพันล้านมีศูนย์อยู่กี่หลัก?”

“นายน้อยเบเกอร์และนายท่านทริสตันปฏิบัติกับนายไม่ต่างจากพวกโง่เง่าคนหนึ่งหรอก! คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ขนาดนั้นจริงเหรอ?!”

เหล่าลิ่วล้อของฮิวจ์ผุดตัวขึ้นด้วยความโกรธ พวกเขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์ขณะที่เยาะเย้ยเขาอย่างไม่ลดละ

พวกเขาเกือบจะถูกคนโง่น่าสมเพชคนนี้หลอกเข้าให้แล้ว!

ฮาร์วีย์มองดูฝูงชนที่ตื่นตระหนกด้วยความสนใจอย่างมาก

“ฉันไม่ยอมให้พวกคุณมาพูดกับพี่เขยของฉันแบบนี้!”

“เขาไม่ได้โกหกพวกคุณ! เขามีเงินสามพันล้านเหรียญในบัญชีธนาคารของเขาจริง ๆ!”

“เขา