Mundo ficciónIniciar sesión
Capítulos relacionados
บทที่ 146
แม้ว่าโรซาลีจะเป็นคนที่เย็นชาและเย่อหยิ่ง แต่แมนดี้ก็มีความงามที่เป็นธรรมชาติที่มีเสน่ห์ ผู้หญิงสองคนนั้นนั่งอยู่ที่นั่นด้วยกันเหมือนดอกไม้ที่สวยงาม ช่างเป็นภาพที่น่าพึงพอใจเช่นเดียวกับภาพวาดที่มีชื่อเสียงระดับโลกแต่ฮาร์วีย์ที่นั่งอยู่ที่นั่นกลับทำลายภาพที่หายากและงดงามจนหมดสิ้นในขณะนั้นทั้งเจคและไวแอตต์มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก“คุณเป็นแค่ลูกเขยขยะ คุณเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร? พนักงาน! เกิดอะไรขึ้นกับการประมูลของคุณที่นี่กัน คุณจะปล่อยให้คนที่ไม่มีบัตรเชิญเข้ามาในการประมูลนี้ได้อย่างไร? คุณกำลังทำผิดกฎระเบียบงั้นเหรอ?” เจคตะโกนถาม“ใช่! บางคนคิดว่าเขาจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับเราหลังจากที่เขากลายเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ แต่สุดท้ายแล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าก็เป็นแค่คนทั่ว ๆ ไป!” ไวแอตต์พูดอย่างเย็นชา"ใช่! เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”“บริษัทที่จัดงานนี้ต้องให้คำอธิบายแก่เรา”“หากมีคนนอกเข้ามาและเข้าร่วมการประมูลนี้ แล้วความพิเศษของการประมุลมันคืออะไร?”มีคนแสดงความคิดเห็นจำนวนมาก อันที่จริงเป็นเพราะฮาร์วีย์ดูน่ารังเกียจ คนอื่น ๆ จะไม่วุ่นวายกับเขาด้วยซ้ำถ้าเขาไปนั่งที่อื่น แต่ป
บทที่ 147
ทันใดนั้นเจคก็ส่งข้อความหาเซซิเลียเซซิเลียเหลือบมองโทรศัพท์ของเธอ แม้ว่าตอนนี้เธอจะทำอะไรไม่ถูก แต่เธอก็ยืนขึ้น จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “แมนดี้อย่านั่งกับขยะไร้ค่านี้เลย เกรงว่าเธอจะติดเสนียดความจนและโชคร้ายจากเขา วันนี้เธอต้องโชคดี มาเปลี่ยนที่นั่งกับฉันสิ หลังจากนี้มิสเตอร์เซอร์เรย์จะพาเธอไปทำความรู้จักกับผู้บริหารระดับสูงของยอร์ก เอ็นเทอรไพรส์”แมนดี้ตอบกลับโดยไม่ลังเลเลยว่า “ลืมมันไปเถอะ ฉันจะนั่งตรงนี่”ในขณะนั้นแมนดี้อยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ แต่น่าแปลกที่เธอพบว่าตัวเองรู้สึกสบายใจและสงบขึ้นเมื่อนั่งอยู่ที่นั่นกับฮาร์วีย์มากกว่าเมื่อเทียบกับตอนที่เธอนั่งข้างเจคความรู้สึกสบายใจแบบนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความร่ำรวยเลย มันเป็นความรู้สึกเหมือนได้กลับไปบ้านของตัวเองและตอนนี้เธอเหมือนได้นอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ ของตัวเองแมนดี้ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนั้นได้ว่ามันมาจากไหนหรือเกิดขึ้นได้ แต่ในขณะนั้นเธอยังคงปฏิเสธเซซิเลียออกไปเซซิเลียโกรธมากจึงระบายลงด้วยการกระทืบเท้าแรง ๆ อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถทำอะไรได้มากนักและพยายามที่จะไม่แสดงอาการเคืองโกรธของเธอ เธอจึงนั่งลงและจ้องมองไ
บทที่ 148
"ที่รัก ดูเหมือนว่าคืนนี้คุณคงคงจะไม่ต้องจากคนโกหกหลอกลวงคนนี้อีกต่อไปแล้ว ล่ะ เนื่องจากเขาไม่รู้จักท่านประธานของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เขาจึงไม่มีประโยชน์อะไร พรุ่งนี้ให้ผมพาคุณไปพบอีวอนน์เพื่อนร่วมชั้นของผมไหม? อาจจะได้ผลมากกว่า” ฮาร์วีย์ ยอร์ก กล่าวกับ แมนดี้"จริงเหรอ? มันดีจริง ๆ!" แมนดี้ดูมีความสุขมาก อีวอนน์เป็นเลขาของท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ หากพวกเขาสามารถติดต่อกับเธอได้ มันคงจะง่ายกว่าในการเข้าถึงผู้บริหารระดับสูงของที่นั่นสีหน้าของเจคย่ำแย่ลง เซซิเลียส่ายหัวบ่งบอกว่าเขาพลาดไปเสียแล้วกับการพลั้งปากพูดออกไป เขาไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้อีกไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกมาในช่วงเวลานั้นคนนับพันเริ่มทะยอยเข้าร่วมการประมูลเมาน์เทนท็อป ซึ่งนั่นบ่งบอกว่างานประมูลนี้เป็นที่ได้รับความสนใจอย่างมากหลังจากนั้นไม่นานการประมูลก็เริ่มขึ้นสินค้ารอบแรกเป็นนาฬิกาและเครื่องประดับแบบคลาสสิก แม้ว่าพวกมันจะค่อนข้างหายาก แต่ผู้คนที่นั่นก็ไม่ได้หลงไหลไปกับมันสิ่งเหล่านั้นมีตั้งแต่พันดอลลาร์ไปจนถึงแสนดอลลาร์ แม้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะมีราคาค่อนข้างสูง แต่ก็ยังไม่สามารถดึงดูดผู้คนในงานแต่เมื่อมี
บทที่ 149
สีหน้าของเซซิเลียเปลี่ยนไป เธอก็สนใจเจคอยู่บ้าง แต่เจคกลับสนใจแมนดี้เท่านั้นและเขาก็ไม่ได้เป็นมิตรกับเธอเท่าไหร่ นั่นทำให้เธอเจ็บปวดมาโดยตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนั้นเธอคงถีบส่งตัวเองให้กับผู้ชายที่ร่ำรวยและหล่อเหลาอย่างเขาไปตั้งนานแล้ว ทำไมเธอถึงต้องแนะนำเขาให้รู้จักกับแมนดี้ด้วยล่ะ?“ฮาร์วีย์ คุณไม่สามารถให้สิ่งที่ภรรยาของคุณต้องการได้ คุณช่วยหยุดแสร้งทำตัวอวดรวยได้ไหม คุณน่ารำคาญซะมัด!” เซซิเลียยิ้มเยาะและสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที“ฮาร์วีย์ เซซิเลีย หยุดพูดได้แล้ว” เมื่อเห็นว่าฉากตรงนี้มันทำให้แมนดี้ก็ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เซซิเลียรังเกียจฮาร์วีย์ ฮาร์วีย์ไม่ได้โต้กลับเธอมาก่อนเลย เธอจะพูดประณามเขาไปเรื่อย จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ฮาร์วีย์ทำตัวแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างชัดเจนและเซซิเลียต้องทะเลาะกับเขาหลายครั้งเจคที่นั่งข้าง ๆ พวกเขายิ้มจาง ๆ ในขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างในตอนนั้นเอง“9.1 ล้าน!”“10.6 ล้าน!”“12.1 ล้าน!”เจครู้สึกไม่พอใจ แต่ในเวลานั้น มูลค่าของ แหวนเพชรรักนิรันดร์ เพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า"เกิดอะไรขึ้น?" เจครู้สึกประหลาดใจ ‘ผู้หญิงพวกนี้ขาดสติไป
บทที่ 150
สีหน้าของแมนดี้บ่งบอกถึงความเบื่อหน่าย ในตอนแรกเธอรู้สึประทับใจที่เจคมีเงินมากมายและสามารถทำเพื่อเธอได้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกไม่พอใจและรู้สึกรำคาญใจอย่างมากเพราะ เจคล้อเลียนฮาร์วีย์ตลอดเวลาแม้ว่าฮาร์วีย์จะยากจนและเขาก็เป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ แต่เขาก็ทำงานบ้านทุกอย่างในช่วงสามปีที่ผ่าน เขาสละตัวเองให้กับความยากลำบากนั้นมาตลอด แม้ว่าแมนดี้จะไม่สามารถยอมรับเขาได้ในตอนแรก แต่ตอนนี้เธอก็เริ่มรับรู้ถึงสิ่งที่ดีในตัวเขานอกจากนี้เธอจะรู้สึกอับอายมากถ้าสามีของเธอถูกประณามในที่สาธารณะไม่ว่าสามีของเธอจะเป็นคนที่แย่แค่ไหนก็ตามในขณะนั้นแมนดี้ขมวดคิ้วมุ่นและพูดว่า “มิสเตอร์เซอร์เรย์ ฉันหวังว่าคุณไม่ตั้งใจที่จะพูดแบบนั้น ขอโทษฮาร์วีย์ด้วยนะคะ”“คุณต้องการให้ผมขอโทษเขางั้นหรือ?” เจคระเบิดเสียงหัวเราะ “ที่จริงผมทำเพื่อประโยชน์ของคุณเอง แมนดี้ ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนมุมานะ เขาอาจจะนำพาปัญหามาให้คุณไม่ช้าก็เร็ว ผมเป็นคนใจกว้างพอดังนั้นผมจะไม่คิดโกรธแค้นเขาเพราะเรื่องนี้ ผมเพียงแค่จะให้คำแนะนำแก่เขาเท่านั้น ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาอาจจะจัดการเขาไปแล้วก็ได้!”ไวแอตต์สนับสนุนในสิ่งที่เจคพูด “ใช่ แมนดี้ คุณไร้เ
บทที่ 151
แมนดี้ไม่ปฏิเสธและเธอพยักหน้าตอบรับฮาร์วีย์ยื่นมือออกไปวางบนมือเล็ก ๆ ของเธอ จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นในฐานะสามีของคุณ ผมจะมอบสิ่งนั้นให้คุณเป็นของขวัญ!”แมนดี้ตะลึงไปชั่วขณะเพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องตอบสนองต่อสิ่งนั้นอย่างไร โรซาลีมองไปที่ฮาร์วีย์และเธอก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้‘ไม่เป็นไรถ้าเขาจะเป็นคนไร้ความสามารถ แต่เขาทำตัวเสแสร้งได้แย่มาก! แหวนนั้นมันตกไปอยู่ในมือของคนตระกูลยอร์กไปแล้ว ใครสามารถไปแย่งมาได้?’‘คุณเป็นแค่ลูกเขยไร้ประโยชน์ คุณจะไปมีสิทธิ์อะไร?***“หลังจากนี้ เราจะมีการประมูลอีกหกรอบ ในรอบต่อไปนี้แม้แต่ผู้ประเมินของเราก็ไม่สามารถระบุจำแนกได้ว่าคือของจริงหรือไม่ แต่เราได้ยินมาว่าที่มาของสินค้ารอบนี้นั้นยอดเยี่ยมมาก ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีสามารถเข้ามาประเมินได้ จากนั้นคุณสามารถตัดสินใจได้ว่าคุณต้องการประมูลสินค้านี้หรือไม่…”ในขณะนั้นดวงตาขอหญิงสาวในงานก็เปล่งประกายขึ้น บรรยากาศค่อนข้างคึกคัก หลังจากนั้นเธอก็ปรบมือส่งสัญญาณ จากนั้นไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งผลักชั้นไม้สูงและใหญ่ออกจากด้านหลังเวทีประมูลอย่างช้า ๆทุกคนจับจ้องไปที่ชั้นไม้ขนาดให
บทที่ 152
“แน่นอนว่าภาพวาดนี้ไม่ได้แตกต่างจากของจริงมากนัก ผมรู้สึกว่ามันเป็นแบบจำลองที่ยอดเยี่ยมมากซึ่งสร้างขึ้นโดยคนในรุ่นหลัง ๆ เป็นไปได้ที่จะผลิตในรุ่นเรา และอาจจะเป็นสินค้าที่ขายทางออนไลน์ มันอาจจะไม่ถึงสิบห้าดอลลาร์ด้วยซ้ำ…” ไวแอตต์พูดชัด ๆ ทีละคำในเวลาเดียวกันเขามองไปที่ผู้ดำเนินการประมูลและพูดว่า “คุณผู้หญิง ผมไม่ได้พยายามทำลายความน่าเชื่อถือของงานประมูลนี้ ผมแค่พูดความจริง ผมหวังว่าคุณจะไม่ว่าอะไร”ผู้ดำเนินการประมูลคนนั้นยิ้มและพูดว่า “ผู้ประเมินของเราก็ไม่กล้ายืนยันหรือรับประกันด้วยเช่นกัน ภาพวาดของจริงถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนเมื่อนานมาแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงภาพวาดที่จำลองขึ้นมาอย่างดี ดังนั้นผู้ประเมินจึงไม่กล้ายืนยันความถูกต้อง เราไม่จำเป็นต้องประเมินคุณภาพและเราสามารถยืนยันได้ว่าไม่ใช่ของแท้”“ตอนนี้ทุกคนเข้าใจตรงกันหรือยัง? ภาพวาดนี้ไม่มีค่าแม้แต่สิบห้าดอลลาร์” ไวแอตต์พูดด้วยน้ำเสียงดูถูกหลังจากที่เขาพูดแบบนั้นเขาก็ได้รับการยกย่องจากผู้คนมากมาย‘ผู้เชี่ยวชาญ! เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแน่นอน!’‘ชายหนุ่มคนนี้ไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์ของจริงของปลอมของ “ยอดเขาแลนเดอร์ เ
บทที่ 153
ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไรไร้สาระ เขาหาเงินในกระเป๋า หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เจอเงินเพียงสิบห้าดอลลาร์ จากนั้นเขาก็ให้เงินแก่ผู้ดำเนินการประมูลซึ่งดูเหมือนจะยากเหลือเกินที่จะรวบรวมเงินช่วยไม่ได้ เขามีเงินสดเพียงสิบห้าดอลลาร์อยู่กับเขาในตอนนี้เสียงหัวเราะคำรามดังขึ้น“มันช่างตลกจริง ๆ ! มีคนซื้อ “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ด้วยเงินเพียง 15 ดอลลาร์เท่านั้น!”“ไม่แปลกใจที่คุณกลัวว่าเงินมันจะหาย ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณมีเงินติดตัวแค่สิบห้าดอลลาร์ไม่ใช่เหรอ?”“ฮาร์วีย์ คุณต้องดูแลภาพวาดนี้ให้ดี ๆ เราจะไปเยี่ยมคุณเมื่อเราว่างนั่นเพียงเพื่อประเมินภาพวาดนั่น ท้ายที่สุดแล้วมันจะเป็นภาพวาดระดับโลกที่มีชื่อเสียงในตำนานซึ่งมีมูลค่าถึงสิบห้าดอลลาร์!” คนนั้นก็หัวเราะออกมาดัง ๆทั้งเจคและไวแอตต์ ต่างส่งเสียงหัวเราะ ‘ฮาร์วีย์เป็นคนที่น่าขบขันมากทีเดียว เขาเป็นนักแสดงละครหรือเปล่า? 'ในตอนแรกฮาร์วีย์ไม่อยากยุ่งกับพวกเขา แต่หลังจากที่เขาสังเกตเห็นสีหน้าของแมนดี้แย่ลง เขาทำได้เพียงแค่ถอนหายใจและพูดอย่างใจเย็นว่า “ทุกวันนี้ใคร ๆ ก็สามารถประเมินมูลค่าของสมบัติบางชิ้นแบบสุ่มเดาได้ แค่เพียงพวกเขารู้
Último capítulo