Mundo ficciónIniciar sesión
Capítulos relacionados
บทที่ 1427
ดาร์เรนชะงักอีกครั้งพอได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ จากนั้นก็ระเบิดหัวเราะออกมา“อะไรกัน? วิธีจัดการพวกเราด้วยเหตุผลที่นายว่าก็คือการซื้อของในร้านเราทั้งหมดเนี่ยนะ?”“นี่จะมาระบายอารมณ์หรือแค่แจกเงินให้พวกเรากันแน่?”ก่อนหน้านี้ เฟย์ก็คาดหวังกับแผนต่อไปของฮาร์วีย์เช่นกัน พอได้ยินดังนั้นเธอก็อดขำไม่ได้ เธอหันไปมองฮาร์วีย์ด้วยแววตาเหยียดหยาม“ระบายอารมณ์ด้วยการซื้อของเนี่ยนะ? ตลกนักเหรอ?”‘ของในร้านขายวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์มีมากมายก็จริง แต่ไม่มีสักชิ้นเลยที่เป็นของโบราณมีค่าอย่างแท้จริง’‘ต่อให้ฮาร์วีย์สามารถเลือกวัตถุโบราณที่มีค่าจริง ๆ ได้สักสองสามชิ้นจากการใช้การสังเกตอันหลักแหลมของเขา ร้านก็ไม่ได้รับความเสียหายอะไรมากอยู่ดี’‘อีกอย่าง การหยิบวัตถุโบราณไปจริง ๆ จะถือเป็นการโฆษณาร้านฟรี ๆ เสียด้วยซ้ำ’‘ถ้าฮาร์วีย์หยิบของเก่าออกไป อันนั้นก็เป็นปัญหาของเขาแล้วล่ะ’‘แต่เขายังดูหนุ่มมาก ๆ อยู่เลย เขามีความสามารถด้านการประเมินวัตถุโบราณจริง ๆ เหรอ?’เฟย์ไม่อยากเชื่อ นักประเมินวัตถุโบราณต้องสั่งสมประสบการณ์มากมายหลายปี คนปกติธรรมดาแยกไม่ออกระหว่างของจำลองคุณภาพสูงกับต่ำด้วยซ้ำ อย่าว่า
บทที่ 1428
ไม่มีใครเคยเห็นคนซื้อวัตถุโบราณเหมือนผู้ชายคนนี้มากอนคนทั่วไปปกติเขาจะซื้อวัตถุโบราณหลังจากค่อย ๆ ศึกษาแล้วก็ประเมินมันไม่ใช่เหรอ?ถ้าพูดในทางปกติแล้ว ผู้ซื้อวัตถุโบราณมักจะมีความระมัดระวังสูงมากเพราะหากพวกเขาพลาด ความสูญเสียที่เกิดขึ้นจะมีมากมายเหนือจินตนาการคนที่ซื้อวัตถุโบราณด้วยท่าทางแบบฮาร์วีย์มีแค่พวกมหาเศรษฐี หรือไม่ก็ไอ้โง่สุดโต่งเฟย์มองสถานการณ์ด้วยรอยยิ้มเหยียดหยามที่มุมปาก พอเธอเห็นภาพเต็ม ๆ รอยยิ้มเหยียดหยามที่ว่าก็ยิ้มออกมาเต็มปากฮาร์วีย์ซื้อวัตถุโบราณมูลค่าหนึ่งร้อยสิบห้าล้านดอลลาร์ไปแล้ว เรียกได้ว่าวันนี้ร้านขายวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์ได้กำไรอื้อซ่ากันเลยทีเดียวถ้าพวกเขาโฆษณาให้ร้านอย่างเหมาะสมแล้วล่ะก็ ร้านขายวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์จะมีชื่อเสียงได้ด้วยซ้ำฮาร์วีย์ไม่ได้มาที่นี่เพื่อพังร้านพวกเธอด้วยซ้ำ! เขามาที่นี่เพื่อมาทำประโยชน์ให้ต่างหาก!ไม่นานนัก ฮาร์วีย์ก็หยุดซื้อของตอนนี้เองที่เขามีอัญมณีดิบราวห้าสิบเม็ดอยู่กับตัว“กะเทาะแต่ละเม็ดให้แตกเลย”พอฮาร์วีย์โบกมือ ผู้เชี่ยวชาญการกะเทาะอัญมณีแต่ละคนก็เริ่มทำงานพร้อม ๆ กันเสียงเครื่องจักรดังอื้ออึ
บทที่ 1429
ฮาร์วีย์ ยอร์กยังยืนอยู่ตรงกลางร้านอย่างไม่รู้หนาวรู้ร้อน ทำให้ผู้เชี่ยวชาญวัตถุโบราณและการประเมินสมบัติจากทั่วโลกที่อยู่ตรงนั้นต้องสั่นเทาไปตาม ๆ กันคนธรรมดาทำเรื่องอย่างนี้ได้ยังไงกัน?นักประเมินบางคนที่ออกตัวว่าเป็นคนมีความสามารถกลับรู้สึกว่าตัวเองถูกดูหมิ่นเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นเต้นมากเป็นพิเศษมีเพียงสีหน้าของเฟย์ ก็อดดาร์ดและดาร์เรน ฟลินน์ที่บิดเบี้ยวเสียจนดูไม่ได้ ราวกับว่าพวกเขาเป็นฝ่ายทำพลาดเสียเองก็พวกเขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะทำได้ขนาดนี้นี่นา!กวาดขุมทรัพย์ไปอยู่ในการครอบครองของตัวเองได้มากมายถึงพวกเขาจะได้เงินมามากพอ แต่ก็เป็นแค่ส่วนเล็ก ๆ เมื่อเทียบกับกำไรที่ฮาร์วีย์ได้ไปในการซื้อครั้งนี้ฮาร์วีย์ค่อย ๆ ยกมือขึ้น เขาทำท่าทางบอกให้ฝูงชนเงียบเสียง จากนั้นก็เอ่ยออกมาด้วยเสียงต่ำ “ทุกคนครับ ผมขอบอกอะไรสักอย่างให้ฟัง ผมคัดเลือกวัตถุโบราณทั้งหมดเหล่านี้เพื่อแสดงให้เห็นว่าร้านขายวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์มีความบกพร่องมากแค่ไหน”“ของที่ผมไม่ได้ซื้อ ถ้าไม่เป็นขยะ ก็ไม่คุ้มค่ากับราคาที่ตั้งโชว์ไว้”“ผมว่าผมไม่ต้องบอกทุกคนก็คงจะรู้นะ
บทที่ 1430
ตอนนี้อาเวล ไนส์เวลล์ถูกฮาร์วีย์ชักจูงไปเรียบร้อยเขารีบนำวัตถุโบราณที่ฮาร์วีย์เลือกไว้มาทันที อาเวลโน้มตัวไปข้างหน้า เอ่ยถามว่า “พี่ยอร์ก พี่วางแผนจะทำอะไรกันแน่ครับ?”ฮาร์วีย์มองแจกันกระเบื้องในมือ เขาชี้ไปที่ฉลากของแจกันด้วยท่าทีไม่ยินดียินร้ายพร้อมพูดว่า “แจกันกระเบื้องของราชวงศ์ฉิง มูลค่าเจ็ดสิบหกดอลลาร์ ก็เป็นของที่ดี แต่ว่า…”เพล้ง!มีเสียงของตกแตกเพราะฮาร์วีย์ปาแจกันกระเบื้องนั้นลงพื้นทันทีพอทุกคนเห็นภาพนั้นเข้าต่างก็ชะงักนิด ๆ ไปตาม ๆ กัน นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่?ฮาร์วีย์สุ่มหยิบชิ้นส่วนฐานกลมของแจกันที่แตกขึ้นมาแล้วเอ่ยเบา ๆ ว่า “ตัวแจกันกระเบื้องเองไม่ได้มีค่าอะไร สิ่งที่มีค่าคือสิ่งที่อยู่ข้างในต่างหาก”ระหว่างที่พูด ฮาร์วีย์ก็พังชิ้นส่วนฐานกลม ๆ นั้นเป็นสองซีกทันใดนั้นเอง ก็มีช่องว่างปรากฏขึ้นใต้ฐานกลมของแจกัน ในนั้นมีอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนหยกซ่อนไว้อยู่ แต่มันก็ไม่ใช่หยกเสียทีเดียว“ที่ปรึกษายอร์ก นั่นมัน…”ทุกคนต่างก็สงสัยทุกคนพอจะมองออกว่านี่เป็นของดี แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไรฮาร์วีย์พูดขึ้นมาอย่างไร้อารมณ์ “สิ่งนี้คือหยกพอร์ซเลนในตำนาน ในสมัย
บทที่ 1431
เฟย์ ก็อดดาร์ดใบหน้าเหยเก และตอนนี้สีหน้าของเธอแย่เหลือทนวัตถุโบราณของฟลินน์หมดทางไปต่อแล้ว ซึ่งหมายความว่านายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกงจะต้องสูญเงินไปมากกว่าพันล้านเหรียญขณะคิดถึงสิ่งนี้ เฟย์ตัวสั่นอย่างห้ามไม่ได้ จากนั้นเธอก็จ้องไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยแววตาขมขื่นและพูดว่า “นายยอร์กเรื่องนี้มันยังไม่จบ คุณจะต้องชดใช้”ฮาร์วีย์ซึ่งกำลังจะหันหลังกลับและจากไปถึงกับชงัก ก่อนตอบกลับไป “พูดอีกทีสิ?”“ฉันบอกว่า เรื่องนี้มันยังไม่จบ ไม่ใช่แค่คุณที่ต้องจ่าย แต่รวมไปถึงภรรยา และครอบครัวของคุณที่จะต้องอยู่ในบัญชีแค้นของเราด้วย ฉันสาบานเลยว่าต่อจากนี้ไปพวกคุณจะต้องอยูาอย่างไม่มีความสุข และไม่ได้เจอวามสงบ…”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบเธอก่อนที่เธอจะพูดจบด้วยซ้ำเฟย์มีสีหน้าขมขื่น เธอกระเด็นลอยไปกระแทกชั้นวางของโบราณ จนเป็นเหตุให้โบราณวัตถุจำนวนมากหล่นแตกเป็นเสี่ยง ๆเฟย์รู้สึกงุนงงหลังจากถูกตบ ประกอบกับรอยฝ่ามือสีแดงบนใบหน้าขซึ่งทำให้เธอรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย ด้วยฐานะของเธอแล้ว เธอไม่เคยคิดว่าจะมีใครกล้าตบเธอจริง ๆมันสำคัญที่ต้องเข้าใจว่าเธอคือแม่ม่ายดำ เจ้าหญิงเฟย์!มีนายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกงและสี
บทที่ 1432
ดาร์เรน ฟลินน์รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและค้นหารายชื่อพรรคพวกจากบัควู้ดในนั้นพนักงานแต่ละคนมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยความดูถูกเหยียดหยามแม้ว่าชายคนนี้จะตาถึงเรื่องวัตถุโบราณและทำให้ของโบราณของตระกูลฟลินน์ต้องเสียเปล่าไปมากมาย...แต่ในอุตสาหกรรมการประเมินวัตถุโบราณ ความสามารถนี้มีประโยชน์เสียที่ไหนสิ่งนี้ไม่มีค่าอะไรเมื่อเผชิญหน้ากับความทรงพลังนี้เดิมทีพวกเขาคิดว่าลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้จะจากไปหลังจากหาทางเอาตัวรอดไปได้อย่างง่าย ๆ ไม่มีใครรู้ว่าจะจัดการกับเขาอย่างไรแต่จนถึงตอนนี้เขาก็ยังเสแสร้งอยู่อย่างเดิมช่างโง่เขลาและไร้สาระอย่างแท้จริง เขามันรนหาที่ตาย"รอหน่อยแล้วกัน ฉันกำลังเรียกให้คนมาที่นี่โดยเร็วที่สุด!”“รอจนกว่าใครคนนั้นจะมาแล้วกัน พวกนายทุกคนจะต้องคุกเข่าลงบนพื้นให้ฉัน!”ดาร์เรน จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าชั่วร้ายและพูดลอดไรฟันในวันนี้เฟย์ ก็อดดาร์ดต้องรับผิดชอบในเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้ แต่ความรับผิดชอบของดาร์เรนก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากันฮาร์วีย์จะต้องถูกกำจัด มิฉะนั้นหากเขากลับไปฮ่องกง เขาอาจถูกโยนลงอ่าววิคตอเรียฮาร์วีย์ดูไม่รู้สึกรู้สา “พามาอีกสักสองสามคนสิ ผมห
บทที่ 1433
แม้ว่าจะเป็นเพียงผู้อำนวยการฝ่ายจัดการวัตถุโบราณ แต่เขาก็มีอำนาจมากมาย ด้วยขุมพลังของเขา การทำลายร้านขายวัตถุโบราณหรือนักสะสมวุตถุโบราณสักคนจึงไม่ใช่เรื่องยากเคยมีร้านขายงานอักษรวิจิตรและงานจิตรกรรม เพราะแค่อีกฝ่ายปฏิเสธที่จะส่งของขวัญให้เขา เขาจึงใส่ความว่าอีกฝ่ายมีสินค้าปลอมอยู่ในงานอักษรวิจิตรและงานจิตรกรรมของพวกนั้น จากนั้นร้านก็ปิดตัวลงและสินค้าก็ถูกกักไว้เจ้าของร้านไม่มีทางออก ดังนั้นเขาจึงกระโดดลงแม่น้ำเพื่อฆ่าตัวตายถึงอบ่างนั้น แต่เฮนรี่ไม่รู้สึกสำนึกผิดเลยแม้แต่น้อย เขาปลอมแปลงหลักฐานมากมายเพื่อเป็นการยืนยันว่าเจ้าของร้านที่ตายไปแล้วขายของเถื่อนจริง ๆต่อมาเขาได้ยักยอกนำงานอักษรวิจิตรและงานจิตรกรรมบางส่วนไปขายที่ฮ่องกง ซึ่งกระบวนการนี้ทำเงินได้อย่างมากมายดังนั้นสีหน้าของนักสะสมโบราณเหล่านั้นจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อเห็นการมาถึงของเฮนรี่ ฟลินน์ซึ่งเป็นที่รู้จักในชื่อนักถลกหนัง“ผู้อำนวยการฟลินน์ ในที่สุดคุณก็มาทวงความยุติธรรมให้เราแล้ว!”“หมอนี่ และก็หมอนี่ด้วย พวกมันมาพังร้านของเรา!”“ผมไม่รู้ว่าพวกเขาใช้วิธีไหน พวกเขาขุดคุ้ยจนเจอหยกในร้านของเราถึงห้าสิบชิ้น และพว
บทที่ 1434
เฟย์ ก็อดดาร์ดยังเอ่ยปากพูดว่า "นายยอร์ก นายเกาะผู้หญิงกินมานาน ก็เลยเผลอคิดไปว่าตัวเองยิ่งใหญ่อย่างนั้นสิ?”“นายคิดว่าตำแหน่งในฐานะที่ปรึกษาของนายยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ฉันเคยบอกนายมานานแล้ว ว่าต่อหน้าผู้ยิ่งใหญ่ตัวตนของนายก็ไม่มีค่าอะไร!”ฮาร์วีย์ ยอร์กตอบอย่างไม่แยแสว่า “อีกไม่นานคุณจะรู้ว่าสถานะของผมมันมีค่าหรือไม่”"โอ้อวด! โอ้อวดต่อไปเถอะ!” เฟย์เย้ยหยัน “ลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่ทำตัวเหมือนราชา!”เฮนรี่ ฟลินน์พูดอย่างดุเดือดว่า “นายยอร์กมันไม่มีประโยชน์หรอก ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายที่ตลาดค้าวัตถุโบราณแห่งนี้!“ต่อให้คุณ มีโยเอล เกรฮัม เป็นผู้บังคับบัญชา ผมก็ยังจะฆ่าคุณอยู่ดี!”“โยเอล เกรฮัม คุณคู่ควรกับเขาเหรอ?” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างเฉยเมยเป็นภาพที่ค่อนข้างแปลกตาเพราะโดยปกติแล้วจะไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยอ้างชื่อผู้บัญชาการสูงสุดของบัควู้ดทันใดนั้นเอง รถหลายคันหยุดอยู่ที่ประตูของร้านวัตถุโบราณตระกูลฟลินน์อีกครั้งจากนั้นคนในเครื่องแบบสองสามคนก็ลงมาจากรถ ผู้นำคือชายสวมแว่นตากรอบสีทอง และเขายังมีรังสีที่ดูแข็งแกร่งอีกด้วย“คุณเกรฮัม ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”เมื่อเห็นชายสวมแว่น
Último capítulo