“หักขาฉันเหรอ?! นายกล้าหักขาฉันเหรอ?!”บร็อกตะกุกตะกัก ใบหน้าของเขาเศร้าหมองอย่างที่สุด"นายมันชั่ว! เมื่อคืนนี้ฉันช่วยนาย แต่นายกลับมาตอบแทนฉันด้วยการทำอย่างนี้กับฉันเหรอ?!”“ไม่ใช่แค่จะไล่ฉันออก แต่นายจะหักขาฉันด้วยเหรอ?!”“รอก่อนเถอะ! ฉันไม่ปล่อยนายไปง่าย ๆ แน่!”“ฉันสนิทกับพวกรัฐบาลกับพวกอันธพาลอยู่เหมือนกัน! นายจะได้ลิ้มรสบทเรียนของนายเองในไม่ช้า!”“รอก่อนเถอะ!”บร็อกตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด หลงคิดว่าตนเหนือกว่าเขาพร้อมที่จะฟ้องเรื่องนี้กับตัวแทนของบริษัทสตาร์ แชโบล อย่างปีเตอร์ และจากนั้นก็ฆ่าฮาร์วีย์ทิ้งเสีย!ทันใดนั้น รถแลนด์โรเวอร์สีขาวสองสามคันก็จอดที่ทางเข้าอาคารเมื่อประตูรถเปิดออก อาเวล ไนส์เวลล์ซึ่งสวมผ้าพันแผลที่ศีรษะก็เดินออกมาอย่างรวดเร็วสเตซี่และเรย์ที่อยู่ในฝูงชนต่างอ้าปากค้างเมื่อเห็นเขา“นายท่านไนส์เวลล์?!”“นายท่านไนส์เวลล์ คุณมาได้จังหวะเหมาะพอดี!”บร็อกซึ่งกำลังกลิ้งอยู่บนพื้น ทำราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิตทันทีที่เห็นอาเวล เขารีบเข้าไปหาอาเวลก่อจจะร้องอุทานขึ้น “นายท่านไนส์เวลล์! ผมขอให้นายท่านลีโทรหาคุณเพื่อให้คุณไว้ชีวิตผู้ชายคนนี้!”“แต่ผมไม่ต้องการใ
หลังจากเตะบร็อกลงไปกองกับพื้น อาเวลก็รีบรุดตรงไปที่ฮาร์วีย์แล้วคุกเข่า “ซีอีโอยอร์กครับ ผมช่างตาบอดเหลือเกินที่ไปทำให้ท่านโกรธเมื่อคืนก่อน!”“ช่วยมีเมตตาให้อภัยผมด้วยเถอะครับ!”‘ให้อภัยเหรอ?!’ทั้งฝูงชนเงียบสงัดสเตซี่กับเรย์ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินอาเวล เจ้าพ่อนักเลง ลงทุนมาถึงที่นี่เพื่อมาขอร้องให้ฮาร์วีย์ให้อภัยเขาเนี่ยนะ?เป็นหลักฐานชัดเจนว่าฮาร์วีย์จริง ๆ แล้วแข็งแกร่งแค่ไหน!อาเวลมาที่นี่เพื่อตั้งใจมาขอโทษตอนเขากลับบ้านเมื่อคืนทั้งที่ยังดื้อดึงและไม่ยอมแพ้อยู่นั้นเอง เชนได้พูดถึงชื่อคนหนึ่งให้เขาฟังเจ้าชายยอร์กเชนไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มเติม อาเวลเหงื่อแตกตั้งแต่ได้ยินชื่อนั้นแล้วถึงตัวเขาจะเป็นนักเลงคนหนึ่ง เขาก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นทรงพลังมากแค่ไหนไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ข่าวที่ว่าไทสัน วูดส์ ราชาแห่งมุมถนนคนใหม่ ทำงานให้เจ้าชายยอร์ก แค่นั้นก็พอที่จะชี้ให้เห็นปัญหาได้แล้วอาเวลไม่สนใจการสืบทอดธุรกิจตระกูลมากเท่าไหร่ เขาเป็นนักเลงมาเกือบตลอดชีวิต แต่เขาไม่ใช่คนโง่ ยังไม่นับว่าตระกูลไนส์เวลล์ได้ตกลงเป็นพันธมิตรกับสกาย คอร์ปอเรชั่นแล้วด้วย พวกเขามีเหตุผลหลายป
ชายในชุดสีสว่างรีบวิ่งตรงมาทางนี้ เขามีบอดี้การ์ดส่วนตัวหลายคนคอยปกป้องเดินตามเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากชายผู้เรียกตัวเองว่าอัจฉริยะผู้มีพรสวรรค์แห่งประเทศ J สตีฟ ลี นั่นเอง“ประธานลีครับ! ประธานลี!”บร็อกที่ยังนอนกองอยู่กับพื้นแทบจะกระโดดเหยง ๆ ขึ้นมาพอเห็นอีกฝ่าย“ท่านมาจริง ๆ ด้วยครับ ท่านประธานลี!”“ท่านต้องให้ความยุติธรรมกับผมนะครับ!”“ไอ้เขยขยะแต่งเข้าบ้านคนนั้นมาสร้างความวุ่นวายที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว เขาพูดอะไรสักอย่างว่าท่านย้ายทรัพย์สินทุกอย่างในแผนกธุรกิจของเซาท์ไลท์ให้มันไปแล้ว!”“ท่านต้องบอกผมนะครับ! มันโกหกใช่ไหม?!”“สตาร์ แชโบลทรงพลังมากจะตายไป! พวกเราไม่กลัวคนจากประเทศ H หรอก!”“เร็วสิครับท่านประธานลี! บดขยี้ไอ้ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเมียคนนี้ที! หักขามันเลย!”บร็อกพ่นวาจาอย่างเกรี้ยวกราดขณะชี้นิ้วไปที่ฮาร์วีย์ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความยิ่งยโสเขายังปฏิเสธความจริงเรื่องพลังและสถานะของฮาร์วีย์อยู่เขาหวังว่าเจ้านายของเขา สตีฟ ลี ชายผู้มีสถานะสูงเป็นพิเศษจะเหยียบย่ำฮาร์วีย์ให้ตายได้แต่สตีฟกลับรีบเดินไปทางฮาร์วีย์ด้วยตัวสั่น ๆ เรียกได้ว่าสั่นมากจนสตีฟแทบจะล้ม เขาเ
ดวงตาของสตีฟกระตุก ใบหน้าของเขาถอดสีจนหมดแต่หากไม่มีคำสั่งของฮาร์วีย์ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาหลังจากคุกเข่าลงไปเมื่อคืนนั้น ความกล้าของเขาก็สูญสิ้นไปหมด เขาไม่กล้าจะต่อกรกับฮาร์วีย์อีกต่อไปเขาไม่กล้าแม้แต่จะติดต่อกับปีเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาทำได้แค่เตรียมการย้ายทรัพย์สินทุกกระบวนการให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้“พอแล้ว ถ้าผมไม่อนุญาต เขาจะไม่มีสิทธิ์พูดแม้แต่น้อย” ฮาร์วีย์กล่าวขณะยิ้มจาง ๆ “ตอนแรก คุณใช้การทำสัญญาเป็นการหลอกล่อให้ภรรยาผมดื่มเหล้า คุณเอาแต่บังคับให้เธอดื่ม พูดซ้ำไปซ้ำมา จนคนอื่นเขารู้กันหมดแล้วว่าคุณกำลังทำอะไร”“แล้ววันนี้ คุณยังเอาแต่ยั่วโมโหผมซ้ำไปซ้ำมาโดยไม่มีเหตุผลอีก ผมอยากจะไล่คุณออกเพื่อลดปัญหาของพวกเราเหลือเกิน”“ทำไมคุณถึงชอบทำตัวน่าโมโหขนาดนี้นะ?”“สตีฟ ทุกคนจากประเทศ J เขาไม่รู้เรื่องรู้ราวเหมือนหมอนี่กันหมดเลยหรือเปล่า หรือเพราะคุณไม่ได้สอนสุนัขของตัวเองให้มีมารยาท?”“ถูกเจ้าหมอนี่เห่าใส่ตลอดทำให้ผมรำคาญเป็นอย่างมากเลยล่ะ”สตีฟตัวสั่นพอได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ เขาตอบกลับขณะสั่นไปทั้งตัวที่ใส่รองเท้าบู๊ต “ซีอีโอยอร์กครับ ผมไม่ได้สั่งส
อาเวลหยิบกล่องไม้โบราณจากมือหนึ่งในลูกน้องของเขาขึ้นมา เขาเปิดมันต่อหน้าฮาร์วีย์ ข้างในกล่องมีอัญมณีสีแดงดุจเลือดอยู่เม็ดหนึ่งอัญมณีนั้นเป็นสีแดงก่ำ แต่มีริ้วเข้มข้างใน ดูมีค่าพอสมควร“ซีอีโอยอร์กครับ อัญมณีเม็ดนี้คืออัญมณีของแม่ทัพในตำนาน ว่ากันว่าแม่ทัพโบราณถูกฝังไปพร้อมกับอัญมณีเม็ดงามเม็ดนี้ครับ”“ผมได้ยินมาจากตาแก่ว่าคุณเชี่ยวชาญด้านการประเมินค่าวัตถุโบราณ ผมก็เลยเอาของขวัญชิ้นนี้มาให้คุณครับ ถือว่าเป็นคำอวยพรเล็ก ๆ จากผม”ฮาร์วีย์ไม่ได้เอื้อมมือไปหยิบอัญมณีเลย แต่กลับจ้องมันอยู่ชั่วขณะใหญ่“คุณเสียเงินให้เจ้านี่ไปมากเท่าไหร่?”อาเวลยิ้มแล้วตอบกลับมา “ก็ไม่มากครับ ราคาประมาณ 1.5 ล้าน เงินขี้ประติ๋วมาก”“1.5 ล้านเหรอ?”ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างสงบนิ่ง“ขอบคุณพระเจ้าที่ผมรู้ว่าคุณเป็นเจ้านายกลุ่มนักเลงที่ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับธุรกิจจริง ๆ ของตระกูลไนส์เวลล์”“ไม่อย่างนั้นแล้ว ผมอาจจะบีบคอคุณจนตายไปพร้อมกับทั้งครอบครัวคุณเลยก็ได้”อาเวลถึงกับช็อก“ซีอีโอยอร์ก ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะครับ?”“ผมซื้ออัญมณีนี้มาจากร้านขายวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์ที่เพิ่งเปิดใหม่นะครับ! ร้านที่หนึ่งใ
ณ เวลาสิบโมงเช้า ฮาร์วีย์และอาเวลปรากฏตัวที่เขตขายวัตถุโบราณของบัควู้ดฮาร์วีย์มาเพื่อสังเกตการณ์ความสนุกสนานและเพื่อมาดูว่าใครคือเจ้าของร้านขายวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์กันแน่ รวมถึงมาดูว่าพวกเขาไปเอาความกล้าจากไหนที่มาเล็งเขาเป็นเป้าหมายถ้าสมมุติว่าร้านขายของเก่าตระกูลฟลินน์เป็นธุรกิจของพวกคนตระกูลลีโอจากฮ่องกง เขาก็พอจะเข้าใจได้แต่เขาไม่เคยเจอใครจากตระกูลฟลินน์มาก่อนเลย เขาเลยไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงลงทุนทำอะไรแบบนี้ไม่นานนัก คนหลายคนก็มารุมล้อมหน้าทางเข้าร้านขายวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์นักเลงคนที่ยืนอยู่หน้าสุดถีบประตูพัง จากนั้นกลุ่มนักเลงคนอื่น ๆ ก็เดินดาหน้าเข้าไป ทุกคนต่างมีสายตาอาฆาตแค้นลูกค้าในร้านกลัวจนตัวสั่น พวกเขารีบถอยหลังกลับไปเพื่อหลีกทางให้“พวกคุณเป็นใคร? จะมาทำอะไรกัน?”พนักงานและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในร้านทำท่าราวกับว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูอันตราย รปภ.บางคนเริ่มหยิบกระบองไฟฟ้าออกมากวัดแกว่งไล่พวกนักเลงแล้วอาเวลเดินตึง ๆ เข้ามาในร้านแล้วเตะแจกันโบราณทิ้ง เขาคำราม “ดาร์เรน ฟลินน์! โผล่หัวออกมาที่นี่ เดี๋ยวนี้!”ฮาร์วีย์เดินตามอาเวลไปอย่าง
ถ้าไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์ค้นพบความจริงเรื่องอัญมณีปลอมแล้วล่ะก็ เหตุการณ์มันจะออกมาเลวร้ายมากทำไมดาร์เรนยังแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อไปได้อีกล่ะพวกเขาต่างก็เป็นนักเลง แกล้งทำแบบนั้นไปก็ไม่มีประโยชน์สารกัมมันตรังสีซึ่งสกัดด้วยวิธีไฮเทคที่แอบซ่อนอยู่ในอัญมณีสีเลือดราคาแพงอย่างนั้นเหรอ?ถ้าผลออกมาว่านี่ไม่ใช่ฝีมือของตระกูลฟลินน์แล้วล่ะก็ อาเวลยอมตัดหัวตัวเองเลย!อาเวลจ้องไปทางดาร์เรนด้วยสายตาเย็นชา “ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้ง ดาร์เรน ยอมรับมาว่าแกทำอะไรลงไป แล้วฉันจะปล่อยให้แกรอดชีวิต”“ถ้าแกรอให้ฉันเล่าความผิดแกให้ฟังล่ะก็ แกจะไม่มีโอกาสได้เปิดร้านอีกต่อไป คนอื่นนี่แหละที่ต้องมาเปิดฝาโลงแก!”สีหน้าหดหู่แวบขึ้นมาบนใบหน้าของดาร์เรนครู่หนึ่ง แต่เขารีบสลัดมันทิ้งไป เขาหัวเราะเบา ๆ “ผมไม่รู้จริง ๆ ครับว่าผมทำอะไรผิดไป ช่วยบอกผมที!”ก็เป็นปกติ ที่จะมีบางสิ่งที่ดาร์เรนไม่กล้ายอมรับอาเวลเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมาพลางโบกมือ ลูกน้องคนหนึ่งของเขาหยิบกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์แล้วเปิดมันออกอัญมณีสีเลือดที่แตกกระจายและสารกัมมันตรังสีก็อยู่ข้างในกระเป๋าใบนั้นลูกค้าที่ต่างสงสัยเรื่องว่าเ
ของปลอมในวงการวัตถุโบราณแทบจะไม่มีความหมายอะไร ในเมื่อทุกคนต่างก็ทำงานอยู่ในอุตสาหกรรมเดียวกัน ต่อให้พวกเขาถูกหลอก พวกเขาก็จะปล่อยเรื่องให้เลยตามเลยการเสียเงินเปล่าไปในสายงานนี้หมายความว่าคน ๆ นั้นยังเก่งไม่มากพอ แทบจะโทษคนอื่น ๆ ไม่ได้เลยแต่การซ่อนสารกัมมันตรังสีไปทำร้ายคนอื่นนี่มีค่าเท่ากับการดีดตัวเองออกนอกวงการดวงตาของดาร์เรนกระตุก รอยยิ้มฝืน ๆ ฉายขึ้นมาบนใบหน้าของเขา เป็นรอยยิ้มที่บริสุทธิ์ดั่งอัญมณีสีขาว“นายน้อยไนส์เวลล์ครับ ต้องมีข้อผิดพลาดบางอย่างแน่นอน! ผมเป็นคนที่นำเจ้าอัญมณีนี้มาที่นี่เอง ผมถึงกับประเมินอัญมณีเองด้วยซ้ำ เพราะมันมีลักษณะพื้นผิวที่ดีมาก ถ้าหากมีอะไรผิดปกติแล้วล่ะก็ ผมไม่มีทางขายมันให้คุณแน่นอน…”“เลิกพูดเรื่องไร้สาระสักที!”อาเวลพูดตัดบทดาร์เรนในทันควัน“พวกเราที่นี่ก็โตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว เข้าประเด็นเลยดีกว่า ในเมื่อแกพยายามจะพิสูจน์ว่าแกไม่ได้มีจุดประสงค์มุ่งร้าย งั้นก็ได้ กลืนเจ้านี่ลงไปให้หมดสิ นอกจากฉันจะเชื่อแกแล้ว ฉันจะยอมคุกเข่าขอโทษแกด้วย! ฉันจะยอมให้ร้านวัตถุโบราณของตระกูลฟลินน์เทคโอเวอร์ตลาดวัตถุโบราณทั้งหมดของบัควู้ดไปได้เลย!”“แต่ถ้า