Mundo ficciónIniciar sesión
Capítulos relacionados
บทที่ 133
ตึงตัง!ทันใดนั้นกลุ่มคนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนล้อมรอบหัวหน้าผู้จัดการขณะที่เขาลูบท้องใหญ่โตของเขาตาของเขากระตุกเมื่อเห็นความวุ่นวายรตรงหน้าเขา เขาไม่คาดคิดมากขนาดนี้ว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นในช่วงเวลาที่เขากำลังโทรออก อย่างไรก็ตามท่านประธานกำลังจะมาถึงในไม่ช้า เขามีเสาที่มั่นคงให้พึ่งพิงและนั่นจะทำให้เขาสงบสติอารมณ์ได้ “เฮ้ ไอหนู ตอนแรกเราแค่ต้องส่งนายไปที่สถานีตำรวจข้อหาขโมยบัตรธนาคารนั้น อย่างมากนายจะต้องทนอยู่ในคุกเพียงไม่กี่วัน” หัวหน้าผู้จัดการพูดขึ้นในขณะที่ยิ้มด้วยความดีใจ “ตอนนี้เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วฉันกลัวว่าเรื่องต่าง ๆ จะไม่ง่ายสำหรับคุณอีกต่อไป”ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้ม “มาแล้วเหรอ คุณหัวหน้าผู้จัดการ? ผมมีคำถามสำหรับคุณ คุณไม่กลัวหรือว่าคุณจะไม่ประสบความสำเร็จในสิ่งที่คุณคิดไว้? ด้วยความเย่อหยิ่งมากขนาดนี้ผมกลัวว่าคุณจะไม่สามารถช่วยตัวเองได้ไม่ว่าคุณจะร้องขอความเมตตามากแค่ไหนในภายหลังก็ตาม!”หัวหน้าผู้จัดการหัวเราะเบา ๆ “พ่อหนุ่ม ฉันยอมรับว่านายมีความสามารถมากทีเดียว ทักษะการต่อสู้ของนายค่อนข้างน่าประทับใจ…”“อย่างไรก
บทที่ 134
นี่หมายความว่าเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้เป็นวีไอพีที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งของธนาคารบัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ดและหมายเลขบนหน้าจอโทรศัพท์ แม้ว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเขาจะดูเป็นชายที่ยากจน แต่หัวหน้าผู้จัดการก็ยังหวาดผวามีความบังเอิญเกิดขึ้นจริงในโลกนี้ บัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ดอาจปรากฏในมือของชายผู้ที่ยากจนคนนี้ ฝ่ายบริการลูกค้าส่วนตัวอาจโทรผิด อย่างไรก็ตามเมื่อความบังเอิญสองอย่างที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นพร้อมกันความจริงบางอย่างก็เริ่มปรากฏชัดขึ้นเขาเริ่มที่จะหลั่งเหงื่อออกมา หัวหน้าผู้จัดการซึ่งตอนแรกหยิ่งผยองเกินกว่าจะพูดได้ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขากำลังเปียกชุ่มอยู่บนร่างกายของเขาเขาเงยหน้าขึ้นมองฮาร์วีย์กด้วยความลำบาก ฮาร์วีย์เหวี่ยงหัวหน้าทีม รปภ. ออกไปด้านข้าง ใบหน้าของเขาดูกระวนกระวายขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้ฟุบ!หัวหน้าผู้จัดการคุกเข่าลงทันที "ท่าน ท่านครับ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่สิ มิสเตอร์ซีอีโอ ผมตาบอดสนิทและดูถูกคนเหมือนสุนัข ผมต้องขอโทษด้วย ผมขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!"เขาไม่สนใจผู้คนที่อยู่รอบตัวเขา เขายกมือขึ้นและตบสองแก้มทั้งสองข้างของตัวเองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภั
บทที่ 135
หัวหน้าผู้จัดการรีบตอบว่า "ท่านประธาน ผมไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น ผมแค่พยายามปกป้องทรัพย์สินของลูกค้าของเรา ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าวีไอพีที่สำคัญจะมาที่แผนกต้อนรับเป็นการส่วนตัวเพื่อจัดการเรื่องต่าง ๆ ด้วยตัวเอง ผมคิดว่ามีคนขโมยบัตรของเขาไป!”ดอว์สัน ร็อบบินมีสีหน้ามืดหมองลง เขาเดินไปเตะหัวหน้าผู้จัดการที่หน้าอก จากนั้นก็หันกลับมาหาฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้ม "มิสเตอร์ยอร์ก เห็นไหมครับ? ผู้ใต้บังคับบัญชาของผมเหล่านี้เพียงแค่สร้างความยุ่งเหยิงแต่มาจากความตั้งใจที่ดี คุณพอที่จะมองข้ามเรื่องนี้ได้หรือไม่”“ไม่ใช่เรื่องใหญ่” ฮาร์วีย์ยักไหล่ “มักจะมีคนพาลที่ทำตัวภูมิใจในตัวเอง อย่างไรก็ตามผมยังคงต้องการขอความยุติธรรมกับสิ่งที่เกิดขึ้น ท่านประธานช่วยผมหน่อยได้ไหม?”“เพียงแค่พูดออกมาและผมจะดำเนินการให้ทันทีหากมันอยู่ในอำนาจของผม” ใบหน้าของดอว์สันดูจริงจัง ถือเป็นข่าวดีที่ลูกค้ารายใหญ่รายนี้ยินดีที่จะร้องขอ นั่นหมายความว่าเขาเลือกที่จะไม่เอาเรื่องและปล่อยให้เป็นอดีตไปตามกาลเวลาหากฮาร์วีย์ไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือเขาคงจะกระสับกระส่ายมาก“ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยจริง ๆ ผมรู้สึกว่าในฐานะลูกค้าผมควรหาที่อื่นที่
บทที่ 136
หลังจากที่ทุกคนออกไปดอว์สัน ร็อบบินส์ ยิ้มอย่างลุแก่โทษและพูดว่า "ท่านประธานยอร์ก ถ้าจำเป็นไล่พวกเขาทั้งหมดได้ภายในเที่ยงวัน"ฮาร์วีย์ตอบอย่างแผ่วเบาว่า “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกิจการภายในของบริษัท มันเกี่ยวอะไรกับผมเหรอ?”“ใช่ ใช่ ใช่…” ดอว์สันเปลี่ยนเรื่อง “สำหรับเรื่องนี้ ผมยังหวังว่าคุณจะใจกว้างพอที่จะลืมเรื่องการโยกย้ายทรัพย์สินไปที่อื่น”ใบหน้าของดอว์สันชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ไม่มีเงินในบัญชีมากนักโดยมีเพียงแค่ไมกี่ร้อยล้านเท่านั้น อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์แตกต่างออกไป จำนวนเงินที่เขามีอยู่ในบัญชีของเขานั้นน่าประหลาดใจ หากเขาย้ายบัญชีส่วนตัวของเขาออกไป ดอว์สันจะตกอยู่ในสภาพที่เลวร้าย“ท่านประธาน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้โอกาสคุณ แต่ผมไม่ชอบที่สิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้นกับผม”“ไม่ มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว” ทันใดนั้นดอว์สันก็ลุกขึ้น “ธนาคารของเราจะปรับแต่งทีมงานมืออาชีพเพื่อจัดการธุระต่าง ๆ ที่คุณต้องการ พวกเขาจะมาหาคุณเร็ว ๆ นี้เพื่อแก้ปัญหาทุกปัญหาที่คุณมี ดีหรือไม่”ฮาร์วีย์นิ่งเงียบไม่พูดจาดอว์สันครุ่นคิดถึงสถานการณ์และพูดต่อว่า “โอ้ ใช่แล้ว คืนนี้จะมีการประมูลครั้ง
บทที่ 137
“คุณแซคคารี่บอกฉันเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ผมเพียงแค่โทรหาเขาแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น”มันยากที่จะอ่านความคิดของ เจค เซอร์เรย์ เขาสำรวจแมนดี้ ซิมเมอร์ ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วอุทานว่า “มิสซิมเมอร์ คุณช่างเป็นเป็นเทพธิดาแห่งนิอัมมี่จริง ๆ มีเพียงหนึ่งเดียวที่สวยงามเท่าคุณ ผมไม่เคยเชื่อข่าวลือเลย แต่ผมก็เข้าใจแล้วเมื่อได้พบกับคุณ โชคไม่ดีที่คุณแต่งงานแล้ว ไม่อย่างนั้นผมอยากจะจีบคุณเป็นอย่างมาก”พฤติกรรมของเจคค่อนข้างเอาแต่ใจ เมื่อเขาพูดสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ร่างของแมนดี้ด้วยสายตาข่มเหงซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ อย่างไรก็ตามเธอต้องการให้เขาแนะนำเธอกับผู้บริหารระดับสูงของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้มาก"มิสเตอร์เซอร์เรย์ คุณเข้าใจผิดแล้ว แมนดี้แต่งงานแล้วและนั่นคือความจริง อย่างไรก็ตามการแต่งงานนั้นก็เพียงแค่กระดาษหนึ่งแผ่นเท่านั้น ความเป็นจริงค่อนข้างตรงกันข้าม สามีของเธอไม่เคยจับมือกับเธอเลยในช่วงสามปีที่ผ่านมา ป้าลิเลียนต้องการไล่เขาออกไป” เซซิเลียหัวเราะคิกคัก ความตั้งใจของเธอในคืนนี้คือจับคู่เจคและแมนดี้ “ถ้ามีแฟนที่ดี ฉันแน่ใจว่าทั้งป้าลิเล
บทที่ 138
ฮาร์วีย์เดินผ่านเซซิเลีย สายตาของเขาไม่ได้ทำให้เธอละความสนใจแม้แต่น้อย“ฮาร์วีย์…ฮาร์วีย์ ยอร์คเหรอ?”ในขณะนั้นเองฮาร์วีย์ก็สบตาเธอ ร่างบอบบางของเธอสั่นเล็กน้อย เธอค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นเขาและรู้สึกอึดอัด เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คาดคิดมาก่อนที่จะได้พบกับฮาร์วีย์ในโอกาสแบบนี้“คุณนี่สุดยอดจริง ๆ ฮาร์วีย์” เซซิเลียรีบพูดโจมตีฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่แสดงความเกลียดชัง “เป็นเรื่องดีที่ที่คุณไม่ได้กลับบ้านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่ต้องบอกว่าการเข้าไปในสถานที่แบบนี้ได้นั่นหมายถึงนายเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงคนหนึ่งเลี้ยงดูซึ่งใครบางคนนั้นคงจะประทับใจจริง ๆ การเรียกคุณว่าราชาแห่งแมงดายังน้อยไปด้วยซ้ำ!”ฮาร์วีย์ตอบกลับเบา ๆ ว่า “คุณเคยพบกับอีวอนน์มาก่อน เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน แมนดี้ก็รู้”"เพื่อนร่วมชั้นเรียนเหรอ?" เซซิเลียเอ๋ยเสียงเย็นเยือกออกมา “ถ้าคุณเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นจริง ๆ ทำไมคุณถึงนั่งเบาะผู้โดยสาร บอกฉันทีว่าคุณเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ไม่มีทางที่เพื่อนร่วมชั้นจะส่งคำเชิญให้คุณหรอกใช่ไหม? คุณคิดบ้างไหมว่าสถานที่แห่งนี้เป็นแบบไหน ฮาร์วีย์? ไอ้ขยะไร้ค่า! คุณคิดว่าคุณสามารถมาที่นี่ได้แม้ว
บทที่ 139
“ไวแอตต์ จอห์นสัน?” ร่างกายของแมนดี้แข็งทื่อด้วยความประหลาดใจ การได้พบเขาในสถานที่แห่งนี้เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงมาก่อนเซซิเลียยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “มันบังเอิญอะไรกันไวแอตต์ อะไรทำให้คุณมาที่นี่?"เซซิเลียรู้บางอย่างเกี่ยวกับรายละเอียดของตระกูล ตระกูลของจอห์นสันเป็นเพียงตระกูลชั้นสาม พูดตามเหตุผลเขาไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการประมูลนี่ด้วยซ้ำเธอและแมนดี้สามารถเข้าร่วมได้เพราะเจค ดังนั้นเธอจึงรู้สึกสงสัยว่าไวแอตต์สามารถเข้าร่วมการประมูลได้อย่างไรไวแอตต์ตอบอย่างร่าเริงว่า “เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมโชคดี ผมบังเอิญได้รับคำเชิญผมจึงมาที่นี่”เมื่อพูดอย่างนั้นไวแอตต์ก็รู้สึกไม่สบายในทันที สองสามคืนที่ผ่านมาการต้องคอยรับใช้หญิงชราคนนั้นได้สร้างความเสียหายให้กับเขาเป็นอย่างมาก เขาต้องกินยามากมายเพราะมันหลังจากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หมดสติไป เธอปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดี เธอไม่เพียง แต่เปิดโอกาสให้เขาเข้าร่วมการประมูลนี้เท่านั้นเธอยังให้บัตรเครดิตแก่เขาเพื่อใช้จ่ายตามที่เขาพอใจเสื้อผ้ามอมแมมที่ฮาร์วีย์สวมใส่ดึงดูดสายตาของไวแอตต์ เขาถามด้วยความตกใจว่า “แมนดี้นี่สามีของคุณไม่ใช่เหรอ? ผมได้ยินมาว่าเ
บทที่ 140
ฮาร์วีย์ไม่ใส่ใจกับคำพูดที่น่ารังเกียจของเซซิเลีย เพียงแค่หัวเราะออกมา“ขอโทษที่ทำให้ทุกคนผิดหวัง แต่อันที่จริงผมได้รับบัตรเชิญ”“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกนาทีจริง ๆ ” เจคชี้ไปที่ฮาร์วีย์ “ผมได้ดูการแสดงมากมาย แต่คนที่ไปได้ไกลขนาดนี้หายากจริง ๆ ดูสิถ้าคุณสามารถแสดงบัตรเชิญของคุณให้เราเห็นได้ในตอนนี้ ผมจะไปจากที่นี้ทันทีและจะไม่พูดอะไรอีก แต่ถ้าคุณแพ้คุณก็ต้องออกไป คุณจะว่าไง?"ริมฝีปากของเจคโค้งเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ“ฟังนะเด็กน้อย ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะหันหลังกลับและจากไปทันทีเพื่อไม่ให้ภรรยาของคุณต้องอับอาย”ไวแอตต์ยิ้มกว้าง “มิสเตอร์เซอร์เรย์ คุณลืมไป ลูกเขยคนนี้ยังมีความเคารพในตัวเองอีกเหรอ? ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่มีอีกแล้ว!”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ อย่างประหม่าและพูดว่า “ได้สิ มาพนันกัน ผมต้องการดูว่าใครจะเป็นคนที่ต้องออกจากไป”ในขณะที่เขาพูดเขาก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง วินาทีต่อมาร่างกายของเขาแข็งทื่อ บัตรเชิญของเขาเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อสูทที่เขาทิ้งไว้ในรถฮาร์วีย์จึงไม่สามารถแสดงบัตรเชิญของเขาออกมาได้“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!” เจคระเบิดเสียงหัวเราะที่ไม่อาจสามารถควบคุมได้ เขาไม่
Último capítulo