ตูมมมม!

คำพูดนั้นราวกับสายฟ้าที่ฟาดลงบนตัวซัค มันทำให้เขาถึงกับแขนขาอ่อนแรงลง

ริชาร์ดเองก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้เขาถึงขั้นสร่างเมาเลยทีเดียว

สองพ่อลูกจ้องมองเวสลีย์ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ซัคถูกไล่ออก…

โดนไล่ออกง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ?!

ซัคทรุดตัวลงกับพื้น ใบหน้าของเขาซีดเซียว

ไม่นานริชาร์ดก็กลับมามีสติอีกครั้ง เขาคำรามอย่างเย็นชา “เวสลีย์ อย่าลืมสิว่าพวกเรามีบุคคลที่มีอำนาจคอยสนับสนุนพวกเราตระกูลบราฟฟ์อยู่!”

“คุณจะทนรับกับผลที่จะตามมาของการไล่ลูกชายฉันออกจากราชการง่าย ๆ แบบนี้ได้ไหม?”

ในทางกลับกัน เวสลีย์จ้องมองกลับไปที่ริชาร์ดด้วยสายตาอันเชือดเฉือน

“นายมีบุคคลแข็งแกร่งอยู่เบื้องหลังหลังนายเหรอ? ริชาร์ด ฉันจะเตือนให้เอาบุญก็แล้วกัน อย่าพูดชื่อพวกเขาออกมา! ไม่เช่นนั้นพวกเขาอาจจะต้องตายไปพร้อม ๆ กับนายนั่นแหละ!”

“เวสลีย์! นายก็เป็นแค่ผู้บัญชาการลำดับหนึ่งของระบบการเคหะของบัควู้ดเท่านั้น ตำแหน่งของนายเทียบเท่ากับของฉัน! กล้าดียังไงถึงมาขู่ฉัน?!”

ริชาร์ดโกรธจัดจนฟิวส์ขาด

“ขู่นาย?”

เวสลีย์หัวเราะอย่างเย็นชา

เขากดเบอร์โทรหาหมายเลขหนึ่งทันทีและพูดด้วยน้ำเสีย