"หมดกัน! หมดกัน! ฉันแค่อยากจะบอกว่าพี่เขยไม่เหมาะกับพี่เลยสักนิด! พี่ออกจะเจิดจรัสขนาดนี้! “รีบหย่ากับเขาเดี๋ยวนี้เลย!” ซีนเธียร์ ซิมเมอร์พูดอย่างอาย ๆ แมนดี้ ซิมเมอร์เขกศีรษะของซีนเธียร์และตอบ “เธอก็ไม่ได้ดีเลิศอะไรนี่!”“ไม่ต้องสนใจเรื่องของพี่กับพี่เขยของเธอหรอกน่า เข้าใจไหม?” “เราไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ เธอเอาเวลาไปตั้งใจเรียนดีกว่า!” ซีนเธียร์เดาะลิ้นแล้วตอบ “ก่อนจะเรียนก็ต้องมีตำราให้ศึกษาก่อนสิ! ถ้าพี่เขยไม่มีวิธีดี ๆ ล่ะก็ พี่ต้องยกเขามาให้ฉันเป็นการตอบแทน!” "อะไรนะ?!" แมนดี้คิดว่าเธอได้ยินผิด “ซินเธียร์ เธอเข้าใจสิ่งที่ตัวเองพูดออกหรือเปล่า?”แมนดี้ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน น้องสาวของเธอมักจะทำตัวไม่ดีเสมอ! เธอพูดอะไรแบบนี้ได้ยังไง? ซินเธียร์ยืดอกและเอียงศีรษะ“แน่นอน ฉันรู้น่าว่าตัวเองพูดอะไร! เขาต้องรับผิดชอบฉันสิ ถ้าฉันเรียนไม่ได้เพราะเขา!” หัวใจของซีนเธียร์เต็มไปด้วยความยินดีเมื่อเธอพูดคำเหล่านั้น แมนดี้คิดว่าเธอคงแค่ล้อเล่นตามประสาผู้หญิงเท่านั้นแมนดี้ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก จากนั้นเธอก็ถอนหายใจและตอบว่า “เอาล่ะ พี่เขยของเธอเมาแล้ว คืนนี้พี่ต้องดูแลเข
ที่บ้านของตระกูลเยตส์จากบัควู้ด เกือบจะกลายเป็นบ้านร้างไปโดยปริยายแล้วในตอนนี้ เมื่อเสาหลักของตระกูลล้มลง ในตระกูลเองก็พลอยซบเซาไปด้วย และบริษัท ซิลเวอร์ นิมบัส เอ็นเตอร์ไพรส์ก็ถูกขโมยไปจากแมนดี้ ซิมเมอร์ และล้มละลายไปในที่สุด ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วัน ผมของคุณย่าเยตส์ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับหิมะ ราวกับว่าเธอแก่ขึ้นยี่สิบปีในเวลาอันสั้น ตระกูลเยตส์ที่เคยยิ่งใหญ่และรุ่งโรจน์จากบัควู้ด กลับกลายเป็นตระกูลที่ตกอับในตอนนั้น ทว่าปัจจุบันคนในตระกูลก็ยังอยู่ร่วมกัน“เป็นยังไง? ตระกูลเยตส์จากอเมริกาว่าอย่างไรบ้าง” คุณย่าเยตส์รีบถามฟีบี เยตส์ที่เพิ่งวางสายไป ฟีบีตัวสั่น “พวกเขาตกลงที่จะช่วยเรา แต่มีเงื่อนไขข้อเดียว จากวันนี้ไป เราคงต้องเป็นทาสของตระกูลมัน” “จากนี้ไป เราจะเป็นทาสของตระกูลเยตส์ในอเมริกาแบบเต็มตัว” ท่าทางของคนในตระกูลแปรเปลี่ยนไป “คุณย่าเยตส์ เรารับข้อเสนอนี้ไม่ได้! ตระกูลเยตส์จากบัควู้ดยังมีศักดิ์ศรีเหลืออยู่ เราจะยอมเป็นเบี้ยล่างตระกูลอื่นเช่นนี้ได้อย่างไร?”"ถูกต้อง! เราเป็นตระกูลข้าราชการ! ถ้าโดนหาว่าทำแบบนี้ ชาติหน้าเราจะอยู่ในรัฐบาลได้ยังไง!” “คุณย่าเยตส์โปรดไตร่ตรอง
ดวงตาของท็อดด์ฉายแววเย็นชา เขากัดฟัน “นายท่านรัสเซล โปรดให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะครับ ครั้งนี้ผมไม่พลาดแน่!”บ่ายวันนั้น ท็อดด์มาถึงรีเจนซี่เอ็นเตอร์ไพรซ์พร้อมกับสัญญาจากครั้งก่อน แมนดี้ต้องไปพบพวกเขา เนื่องจากพวกเขาเป็นผู้ถือหุ้นของรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ด้วย “คุณคือแมนดี้ ซิมเมอร์ใช่ไหม เรามาที่นี่ด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียว คือเราต้องการหุ้นทั้งหมดของรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์!” ทอดด์พูดด้วยน้ำเสียงไม่ยอมใคร แมนดี้ได้ฟังแล้วขมวดคิ้ว“นั่นเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ฉันเพิ่งเข้ารับตำแหน่งในบริษัทนี้ ยิ่งกว่านั้นปัญหาเกี่ยวกับกระแสเงินสดก็กำลังได้รับการจัดการใแล้วในตอนนี้ และในอนาคตอันใกล้นี้ก็จะพัฒนาไปได้อีกมากด้วย แล้วทำไมฉันถึงขายหุ้นให้คุณล่ะคะ?” “ใช่ค้ะ คุณฌอง เมื่อสองสามวันก่อนเราเคยต้องการขายหุ้น แต่ตอนนี้เรามีทางเลือกอื่นแล้ว”“บางทีคุณอาจจำเป็นต้องรู้ทันเหตุการณ์ล่าสุด และเนื่องจากคุณเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของเรา คุณจะเอนหลังและเพลิดเพลินไปกับเงินปันผลที่จะได้รับในอนาคตได้นะคะ” แม้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะนอบน้อมถ่อมตน แต่แท้จริงแล้วพวกเขากำลังทำตัวเป็นปฏิปักษ์กับเขาอย่างอ้อม ๆ ท็อดด์นั่งไขว่ห้
พนักงานส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นั่นตกใจมากทันทีที่ได้ยินคำว่า "ตระกูลตระกูลตระกูลฌองแห่งมอร์ดู" พวกเขาหันไปหาแมนดี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความวิตก “ซีอีโอซิมเมอร์! เมื่อเทียบกับปัญหาของเราในครั้งนี้ ทุกสิ่งที่เราเผชิญมาก่อนหน้านี้กลายเป็นเรื่องเล็กไปจนหมด! แต่นี่เรากำลังเผชิญหน้ากับตระกูลตระกูลตระกูลฌองแห่งมอร์ดูเชียวนะ!”“ความน่ากลัวของตระกูลนั้นเหนือกว่าที่ใครจะจินตนาการ! เมื่อพวกเขาเล็งมาที่รีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ คุณไม่คิดว่าเราควรจะขายบริษัททิ้งหรือ?”"ถูกต้อง! ตระกูลตระกูลตระกูลฌองแห่งมอร์ดูซื้อหลายบริษัทในบัควู้ดไป วันนี้เจ้าของบริษัทพถวกนั้นเสียชีวิตจากแรงกดดันเพราะพวกเขาดื้อดึง!”“พวกเขาเป็นหนึ่งในสิบตระกูลชั้นนำของประเทศ H! เราไม่อาจโกรธแค้นพวกเขาได้! และไม่สามารถแบกรับผลที่ตามมาได้แน่!” พนักงานคนหนึ่งเสริมด้วยเสียงต่ำ“ซีอีโอซิมเมอร์ ฉันคิดว่าโชคดีที่คุณท็อดจับตามองคุณนะ” “การได้แต่งงานกับตระกูลฌองถือเป็นโชคที่ไม่เหมือนใครดีนะ แม้ว่าคุณจะจบลงด้วยการเป็นภรรยาไร้นามก็ตาม แถมไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับแม้จะอุทิศตนทำความดีมาหลายปีด้วยซ้ำ!” แมนดี้ทั้งสงบและสุขุม แต่ลึก ๆ แล้วหัวใจของเธอเต็
วันถัดมา แมนดี้ ซิมเมอร์ เข้าบริษัทด้วยใบหน้าที่กอปรไปด้วยรอยคล้ำรอบดวงตา ก่อนที่เธอจะถึงที่ทำงาน ท็อดด์ ฌองก็เข้ามาพร้อมกลุ่มบอดี้การ์ดของเขาก่อนแล้วไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนใดในองค์กรกล้าเข้าใกล้เขาเมื่อเห็นบอดี้การ์ดเหล่านั้นมีปืนเหน็บเอว เมื่อมีปืนอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย พวกเขาอาจตายได้ทุกวินาที จริงไหม…? ใครจะกล้าต่อกรกับคนเช่นนี้กัน? พนักงานของรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์พร้อมที่จะคุกเข่าต่อหน้าท็อดด์และตระกูลของเขาสันนิษฐานว่าพวกเขาสื่อสารกันเมื่อคืนนี้และตงตกลงกันได้ “ผมสงสัยว่าคุณได้เก็บเอาข้อเสนอของผมไปคิดหรือเปล่าซีอีโอซิมเมอร์” ท็อดด์นั่งลงบนโซฟา เขานั่งไขว่ห้างขณะพินิจพิเคราะห์แมนดี้ใบหน้าของแมนดี้แข็งทื่อ"เอาล่ะ แม้ว่าฉันจะเตรียมขายรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ให้คุณ แต่คุณไม่คิดว่าคุณควรจะมีมารยาทสักหน่อยเหรอคะ?” ท็อดด์ผงะเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดคิดว่าแมนดี้จะเห็นด้วย เขาหัวเราะขึ้น"ยอดเลย! ดูสิว่าคุณพร้อมแค่ไหนซีอีโอ ซิมเมอร์ ผมจะให้ราคากับคุณอย่างงามทีเดียว” “สิบห้าเซ็นต์!” ท็อดด์ควักเหรียญออกมาจากกระเป๋าของเขาและโยนมันลงบนพื้น และมันก็ส่งเสียงดังกึกก้อง เหรียญนั้น
จองหอง! ทรงอิทธิพล! ชั่วช้า! นี่เป็นความคิดของทุกคนเกี่ยวกับตระกูลฌองแห่งมอร์ดูผู้มีร่วมเหตุการทุกคนในที่เกิดเหตุตัวสั่นด้วยความกลัว พวกเขาเคยได้ยินข่าวซุบซิบมาว่าพวกที่ต่อต้านตระกูลฌองแห่งมอร์ดูนั้นหายสาบสูญไปพร้อมกับตระกูลของพวกเขากันหมด พนักงานเหล่านี้ไม่อยากให้เรื่องจบลงแบบนั้นเลย ปึก! เลขาของท็อดด์ยื่นเอกสารสัญญากับแมนดี้และพูดอย่างเป็นกันเองว่า “ได้ยินที่นายน้อยของผมพูดไหม? หยิบเหรียญไป เซ็นข้อตกลง แล้วรีบกลับบ้านไปจัดการตัวเอง ก่อนจะมาพบนายน้อย เข้าใจไหม?”“ถ้าซีอีโอซิมเมอร์ยังไม่เต็มใจเซ็น งั้นคืนนี้นายน้อยของผมจะเชิญคุณไซมอน คุณลิเลียน และคุณซินเธียร์มาทานอาหารเย็นด้วยกัน…”เลขาฯ ของเขาดูสุภาพและให้เกียรติในขณะพูด แต่คำพูดที่ออกมาจากปากของเขา ทำให้ทุกคนขนหัวลุก ตระกูลของแมนดี้จะลงเอยอย่างไรเมื่อเผชิญหน้ากับคนชั่วช้าเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งซีนเธียร์ที่ยังเด็กและไร้เดียงสา… เมื่อคิดเช่นนั้น แมนดี้ก็นึกหวาดกลัว"คุณ…!" แมนดี้หันไปหาทอดด์ แต่เธอไม่มีความกล้าที่จะต่อว่าเขา เธอกลัวว่าทอดด์จะแก้แค้นตระกูลของเธอขึ้นมาจริง ๆ เมื่อเผชิญกับคนที่โหดเหี้ยมเช่นเขา แมนดี้ทำอะไรไม่
ฮาร์วีย์เหลือบมองท็อดด์และขมวดคิ้ว "นายคิดว่านายเป็นใคร? ไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังคุยกับภรรยาของฉัน ไสหัวไปไหนก็ไป!”“แก...” ท็อดด์โกรธจัด เขากัดฟันแน่นจากนั้นยืนขึ้นและเย้ยหยัน “อยากจะพล่ามอะไรก็เรื่องของแก! พอพูดจบ ฉันจะส่งแกสองคนลงนรก!”“ไม่ดีกว่า ฉันจะไว้ชีวิตแกก่อน เพื่อที่แกจะได้เห็นว่าฉันทรมานภรรยาแกยังไง หลังจากนั้นฉันจะจัดการแก!” ท็อดด์หัวเราะ เขาจะไม่ปล่อยฮาร์วีย์ไปง่าย ๆเพี้ยะ!ฮาร์วีย์ตบหน้าท็อดด์อย่างรุนแรง ภายใต้การสายตาที่ไม่เชื่อของทุกคน เขาคำรามอย่างเย็นชา “ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร” “แต่จำไว้!” “นี่คือบัควู๊ด ไม่ว่านายจะใหญ่โตมาจากไหน อยู่ที่นี่นายต้องมีมารยาท!” “ฉันให้เวลานายสามวินาที คุกเข่าขอโทษที่ทำให้ภรรยาฉันตกใจซะ!” “ไม่อย่างนั้น นายจะต้องตายที่นี่!”“ขอโทษเธอซะ!” ขณะนั้นบอดี้การ์ดทุกคนของท็อดด์โกรธจัดและเล็งปืนไปที่ฮาร์วีย์ถ้าท็อดด์เอ่ยปากพวกเขาจะยิงทันที “เขาแย่แน่!” พนักงานทั้งหมดของรีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ตกใจมาก พวกเขาเกือบฉี่ราดกางเกง และไม่เคยคิดเลยว่าฮาร์วีย์ ยอร์ก สามีที่ยังมีชีวิตอยู่คนนี้จะใจกล้าถึงขนาดตบท็อดด์ ฌองทันทีหลังจากที่เขามาถึง!เ
ด้านนอกของบริษัท รีเจนซี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ท็อดด์ ฌองหน้าบึ้ง เขากุมใบหน้าที่บวมเล็กน้อยสีหน้าน่ากลัวเขาส่งสายตาแห่งความกระหายเลือดไปยังเลขาของตัวเอง“ทำไมนายถึงห้ามไม่ให้ฉันฆ่ามันซะ!”“ถ้านายไม่มีคำอธิบายที่ดีพอ ฉันจะฆ่านายแทน!”เลขาของเขาเอ่ยตอบ “นายน้อยครับ ก่อนที่เราจะมาที่บัควู้ด นายใหญ่ได้เตือนเราว่า ไม่ใช่แค่ห้ามไม่ให้นายน้อยฆ่าใคร แต่เราไม่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าใครต่อหน้านายน้อยด้วย”“ยิ่งกว่านั้นที่นี่คือเมืองบัควู้ดไม่ใช่มอร์ดู ตระกูลฌองของเราไม่ได้มีอำนาจอะไรที่นี่”“นอกจากนี้ ผู้คนจากตระกูลสิบอันดับแรกตระกูลอื่น ๆ ก็มาที่บัควู้ดแล้ว ทำไมนายน้อยถึงปล่อยให้หมอนั่นทำให้คุณต้องชะงักไปล่ะครับ?”“อีกอย่าง ผมตรวจสอบประวัติฮาร์วีย์คนนั้นแล้ว เขาน่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าชายยอร์กด้วยนะครับ หากเราบุ่มบ่ามทำอะไรไป เราอาจจะมีปัญหาอย่างหนักทีเดียว”“ฉันเดาว่าไอ้สารเลวนั่นต้องทำได้แน่ ไม่อย่างนั้นเขาจะกล้าทำคุณได้อย่างไร?”ทอดด์สงบลงหลังจากได้ยินคำพูดของเลขา “ฟังดูเข้าที หมอนั่นกล้าตบหน้าฉัน มันคงฉลาดพอที่จะเตรียมพร้อมไว้แต่แรก ถ้าเราถูกหมอนั่นใส่ร้าย เราคงลำบาก”“สำหรับความสั