Si Sebastian ang unang nagreact. Kaagad niyang hinila ang braso ni Sabrina at sumgaw, “Sabrina! Kumalma ka! Kailangan mo munang kumalma!”

Si Sabrina, na napatigil, ay seryosong sumagot, “Hindi ko kayang kumalma, Sebastian. Hindi ko kaya! Pumasok ako sa kulungan para kay Selene at kailanman at hindi na nakita ang nanay ko pagkatapos nito. Nung nakalabas na rin ako sa wakas pagkatapos ng dalawang taon, ang sabi ng Lynn family sa akin ay patay na ito. Ang sabi pa nga ni Lincoln ay nakalibing ito sa dati kong bahay.”

“Personal niyang sinabi ito!”

“Ang daming taon na ang lumipas kaya naman gusto ko talaga makabalik para makita ang nanay ko. Sapat na nga ang isang beses, iniisip ko. Pero, wala akong sapat na pera para makauwi.”

“Pagkatapos, nabuntis ako.”

“Para sa bata na nasa tiyan ko, isinuko ko ang pangarap kong makauwi someday.”

“Kasalan ko ito lahat!”

“Ngayong nawawala ang labi ng nanay ko, ano pang dahilan para mabuhay ako?”

Sabi ni Sebastian, puno ng resolve ito, “May Aino ka