Bumagsak ang puso ni Sabrina sa kanyang mga salita ngunit pinamamahalaang niyang mapanatili ang kalmado sa labas. Iniwasan niya ang pagtingin nang diretso kay Sebastian ngunit sa halip ay lumingon sa labas ng bintana. Ang kanyang ekspresyon ay walang malasakit, halos parang siya ay nakulong sa kanyang sariling mundo at wala sa labas ng mundong iyon ang makakainteres o makakaapekto sa kanya. Malamang mananatili siyang pareho kahit na may kutsilyo laban sa kanyang lalamunan.

Palaging nagustuhan ni Sebastian ang expression na iyon sa kanya at kung paano siya nakaupo nang patayo. Inabot niya ang isang braso upang hawakan siya ng malumanay mula sa likuran niya, hindi tinutulan ni Sabrina at sumandal sa kanya tulad ng isang clingy maliit na kuting. Maaaring paalalahanan lamang niya siya na huwag abalahin ang sarili sa nangyari kay Emma, ngunit nabasa niya ang mga teksto at naintindihan na ang kanyang pakikipagkaibigan sa Pamilya ng Poole ay napakahalaga lamang para sa isang babaeng si Seba