Napalunok si Sabrina at saglit na nag-isip kung paanong hindi mabubusog si Sebastian. Kanina pa lang nila ito nagawa at mas sabik na siyang gawin ulit kinabukasan? Madaling araw na at pinapakain ni Tita Lewis si Aino ng kanyang almusal. Kung talagang sinadya niyang dalhin siya doon at pagkatapos ay sa walk-in closet, baka tumalon siya mula sa bintana at mamatay bago harapin ang kahihiyan pagkatapos.

‘Sebastian, please. Ako ang ina ng anak mo. Wala ka mang pakealam sa akin pero isipin mo naman ang anak mo sa pagkakataong ito, wala ka bang pakealam sa kanya?’ Nasa bingit ng pag-iyak si Sabrina at nagmakaawa, ‘Paano kung marinig niya tayo? O makita niya tayo? Ano kaya ang iisipin niya? Isipin mo man lang kung paano iyon makakaapekto sa impression niya sa iyo, okay? Bukas ang mga bintana at ang mga tao mula sa makikita tayo sa labas…’

Biglang huminto ang mga kamay ni Sebastian. ‘Wala akong pakialam kung bukas ang mga bintana.’ Ang kanyang boses ay paos at puno ng pagnanasa, ‘Walang tao sa