Agad na umurong si Joy, umaasang ililigtas siya ni Delmont. Subalit, walang bakas sa mukha nito ng pag-aalala o pagsisisi para sa kanya, mas lalong hindi siya iniligtas. Hindi man lamang ito tumingin muli sa kanya. Isinara lamang ni Delmont ang kanyang mga mata habang patuloy na tumutulo ang kanyang mga luha.

Nawalan ng pag-asa ni Joy. Sa kalunos-lunos niyang kalagayan, lalo siyang inapi ni Malvolio hanggang sa hubaran siya ng kahit na anong kasuotan at malagay sa malamig at matigas na sahig. Lahat ng kanyang nagawang masama ay nahayag sa harap ng maraming tao. Akala niya iyon na ang wakas at wala nang mas masahol pa roon. Ngunit hindi inaasahan ni Joy na ang kanyang oras ay magwawakas sa mga susunod na sandali. Pagkatapos siyang paglaruan ni Malvolio, walang alinlangan niyang itinapon ito sa impyerno.

Ang pagkamatay ni Joy ay hindi lubos na ikinaguluhan ni Delmont. Tila siya'y naging mapayapa na. Bago siya mamatay, naisip niya, ano ba talaga ang tunay na kaligayahan? Bagamat ang dat