Hindi man lamang nalungkot si Sabrina. Pagkatapos noon, natanggap ng mag-asawang iyon at ng kanilang anak ang nararapat na kaparusahan, at matagal nang nakabangon si Sabrina mula sa trauma. Gayunpaman, nang marinig ito ni Isadora, siya'y na-shock. Bagaman namuhay sa kahirapan si Isadora noong siya'y bata pa, walang bagong damit na maisuot at madalas na nagugutom, mayroon siyang ina na nagmahal sa kanya, kapatid na nagtanggol sa kanya, at may isang libong dolyar kada buwan mula sa kanyang ama. Hindi niya inaasahang mas malungkot pa pala ang kabataan ni Sabrina kaysa sa kanya.Tiningnan ni Sabrina si Isadora at buntong-hininga. "Maliit na bagay 'yon. Mas mahirap alalahanin ay nang pinagtulungan ako ng anak ng mag-asawa sa school. Itinapon nila sa akin ang tae sa aking ulo at katawan hanggang sa sumuka ako ng ilang beses."Walang masabi si Isadora. Pagkatapos ng sandali, hinaplos niya si Sabrina. "Sabrina...""Noong panahong iyon, hindi ako naglakas-loob na umuwi at sabihin sa aking ma
Pareho hindi naka imik sina Sabrina at Isadora. Bumuntong-hininga si Holden. "Sabrina... dati ako'y parang si Isadora. Alam kong malungkot ka, pero hindi ko alam na ganoon ka kalungkot. Buong panahon, iniisip ko na baka ako ang pinakamalungkot na tao sa mundo. Iniwan ako ng aking ina noong ipinanganak ako, hindi ko kilala ang aking ama, at ang aking amang-ampon at inang-ampon ay laging malamig ang trato sa akin. Iniisip ko, bakit ba napakahirap ng buhay ko? Ngunit narealize ko na hindi pala ako malungkot. Totoo nga't hindi gaanong malasakit ang aking mga amang-ampon, pero hindi nila ako inabuso. Binigay nila ang lahat ng aking pangangailangan at mahal rin ako ng aking mga kapatid. Pero ako..."Biglang tumigil si Holden at tumawa. Marahil ay bigla niyang naintindihan. Kanino siya maghahanap ng ganti? Sino sa mundo ang isinilang para sa kalungkutan? Talagang konti lang ang mga taong masuwerte at may magandang kapalaran. Maging si Holden, Malvolio, Isadora, Sebastian, o Sabrina, pare-p
Gayunpaman, hindi nagsalita si Sabrina.Sa oras na iyon, hindi ito panahon upang magkaroon ng hindi pagkakaunawaan kay Holden, kundi manatiling kalmado at mahinahon. Kung maaari siyang magkaroon ng kontrol sa sitwasyon, makakaligtas siya. Bukod pa rito, si Holden ay anak ni Grace at kambal din ni Sebastian, kaya paalala pa rin ni Sabrina na pamilya si Holden. Lalo na nang mabait si Holden kay Aino.Naramdaman ni Sabrina ang ginhawa. "Ayos lang, Holden.""Sabrina…" sabi ni Holden.Pinausog siya ni Sabrina. "Huwag kang maging padalos-dalos. Magpagaling ka ng maayos. Sa huli, si Sebastian ang may hidwaan kay Malvolio at hindi ikaw. Sa tingin ko hindi ka papatayin ni Malvolio, kaya mabuting mabuhay sa hinaharap."Hindi hinintay ni Sabrina ang sagot ni Holden at lumingon siya kay Isadora. "Aalis na ako."Ito ang lugar kung saan nagbabantay si Isadora kay Holden. Para naman sa lugar kung saan mananatili si Sabrina, may iba nang plano si Malvolio para sa kanya."Sige," sabi ni Isadora.
Narinig ito, bumalot sa katawan ni Sabrina ang mga balahibo. Gayunpaman, pilit na inalpasan ni Sabrina ang kasuklam-suklam na pakiramdam, at sa halip, siya'y tumuya ng walang pakialam. "Walang anuman. May taong nagmamahal pa rin sa akin kahit buntis ako, ibig sabihin lang, ako ay talagang kaakit-akit!"Nawalan ng masabi si Malvolio. Gusto niya ang pasaway na ugali ni Sabrina na mas pipiliing mamatay kesa matakot."Magaling." Ang tono ni Malvolio ay napaka-gentle pa rin. "Magaling ako sa pagpapalambot sa mga babae, at maraming paraan para dito. Pero kung ikaw, magiging mas matiyaga ako. Gagawin kong mainlove ka sa akin.""Ikaw..." Nawalan ng masabi si Sabrina sa narinig kay Malvolio.Sa sandaling iyon, biglaang nagsalita si Isadora, "Malvolio! Mabuti ang tao si Sabrina!"Umismid si Malvolio. "Isadora! Wag mong kalimutan na tayo ang kalaban ng mga mabubuting tao!""Mabait talaga siya. Inalagaan niya ang sugat sa paa ko at naawa siya sa akin. Parehas kami ng masaklap na kapalaran. M
Nang banggitin iyon, ngumiti si Isadora. "Para bang may utang ako sa kanya, hindi siya sa akin. Hindi ko pa naramdaman ang pagmamahal ng isang ama mula nang ako'y isang taong gulang pa lamang. Palaging ako ay naghahanap ng pagmamahal mula sa isang ama. Kahit gaano kaliit na pagmamahal mula kay Delmont, sobra-sobra na para sa akin. Minsan, naisip ko sana ay panaginip lang lahat. Nais kong ibalik ang dati, bago pa nangyari ang lahat. Gusto kong mabuhay ulit, parang sa mga nobela! Ayaw kong mawala ang aking ama. Ayaw kong maging galit sa kanya. Wala akong ibang gusto kundi ang magkaroon ng ama. Sino nga ba ang makapagbabalik sa akin ng aking ama?"Tulad ng isang bata, umiyak si Isadora. Tilang irrational ang kanyang nararamdaman. Hindi siya nagsalita tungkol sa kanyang galit sa ama o sa mga pagkukulang nito sa kanya. May kasabihang, ang masamang kabataan ay nagdadala ng sugat sa buong buhay, habang ang masayang kabataan ay nagbibigay lunas sa buhay ng isang tao. Iyan nga ang totoo para s
"Salbahe!" Ang dati’y lasing na si Sebastian ay biglang nakaupo nang tuwid. Ang kanyang ekspresyon ay napakagalit kaya't para bang namumula ang kanyang mga mata.Nanginig sa takot si Maysun. Kaninong tawag ba ang sinagot niya? Napagtanto niyang si Aino pala ang sinermunan ni Sebastian. Buhay pa ang batang iyon? Paano siya hindi nawawala? Biglang bumaba ang loob ni Maysun.Ang dahilan kung bakit siya pumunta roon ay upang sabihin kay Sebastian na siya ay niloko ni Aino. May sapat siyang ebidensya upang patunayang totoong niloko siya ni Aino. Naghanap siya sa buong mundo para kay Aino noon. Subalit, hindi pa rin niya ito natagpuan.Nais iparating ni Maysun kay Sebastian agad, ngunit laging lasing si Sebastian. Sa pagkakataong medyo natauhan si Sebastian, balak na sana ni Maysun na sabihin ang lahat. Ngunit, natanggap ni Sebastian ang tawag mula kay Aino.Yung d*mnadong bata! Buhay pa siya! Isang araw at gabi na ang nakalipas, pero maayos pa siya? D*mnado! Sinubukan din ni Maysun na m
Malinaw sa kanyang mukha na kakagising lamang niya mula sa kanyang mga putol-putol na alaala pagkatapos uminom. Naalala niya na siya ang kasama ni Aino kanina."Hindi ba... hindi ba kakausap mo lang sa telepono ang iyong anak kanina?" Namutla si Maysun."Oo! Pero nasaan siya ngayon? Saan mo dinala ang anak ko? Kasama ka ba sa pamilyang Kemp? Ang kanilang munting prinsesa? Kung hindi ko matagpuan ang anak ko, sisiguraduhin kong mabigyan kita ng masamang parusa!""Sige lang!" Bigla na lamang umiyak si Maysun.Ito ang tinuro sa kanya ni Rose bago siya pinadala para alagaan si Sebastian. "Hindi gusto ni Sebastian ang mga babaeng sobrang sumusunod sa kanya. Hindi kailanman sumuko si Sabrina kay Sebastian! Kaya dapat tandaan mo na kailangan mo siyang sagutin nang tama, labanan siya, at huwag matakot na baka patayin ka niya."Pagkarinig kay Rose, kinagat ni Maysun ang kanyang labi. "Narinig ko... na marami na siyang pinatay. Natatakot ako..."Pinagalitan siya ni Rose. "Bakit ka natatako
Biglang natahimk si Maysun. Totoo, gusto niyang palitan si Sabrina at maging asawa ni Sebastian. Ngunit hindi niya sinabi ang intensyon na ito kay Sebastian. Sandali, hindi rin alam ni Maysun kung paano siya sasagot kay Sebastian. "Ako…""Inumin mo kasama ako," sabi ni Sebastian na lasing."Hindi ako makainom…" sagot ni Maysun.Kayang-kaya niyang uminom ng kaunti, ngunit hindi niya inasahan na hihilingin sa kanya ni Sebastian na uminom kasama siya. Bahagyang nalito si Maysun kung ano ang dapat gawin. Patuloy siyang namamalat. "Ako…""Uupo ka! Uminom ka kasama ko!" utos ulit ni Sebastian. Hinawakan pa niya ang pulso ni Maysun. Malakas ang hawak ni Sebastian. Hinawakan niya ito na parang pliers, at hindi siya makagalaw. Ngunit, naglukso ang puso ni Maysun sa tuwa. Huli, ang pulso niya ay hawak sa kamay nito. Iba ang pakiramdam.Namumula ang mukha ni Maysun. "Sige…opo."Bagamat dapat siyang uminom kasama ni Sebastian, hindi talaga siya uminom. Si Sebastian ang nag-inom. Talagang umi