Hindi nakapagsalita si Sebastian. Sa likod nila, hindi rin nakapagsalita si Kingston.

Kahit si Selene na nakahawak sa mga braso ni Sebastian ay natigilan din. Pagkatapos nang lahat, hindi naman negative ang nararamdaman ni Sebastian kay Sabrina.

Hindi umiyak si Sabrina. Kalmado niyang sinasabi ang mga bagay kay Sebastian.

Tumingin si Sebastian kay Sabrina, kalmado pero ang kanyang tono ay sobrang lamig, “Anong sinabi mo? Pwede mo bang ulitin yung sinabi mo?”

Hinila ni Sabrina si Sebastian, “Sebastian, alam ko kung bakit mo papakasalan si Selene. Hindi mo siya mahal diba? Papaksasalan mo lang siya kasi ginamit niya ang katawan niya para iligtas ka at dala niya ang anak mo. Pero Sebastian, hindi siya ang babaeng ‘yon. Ako ‘yon, ako ang babaeng nagligtas ng buhay mo at ang anak mo ay dinadala ko. Hindi ba lagi mong tinatanong kung kanino ‘tong dinadala ko? Sasabihin ko na ngayon, ang bata sa tyan ko ay sa’yo. Sa’yo ito Sebastian. Anak mo ‘to. Ang babae noong gabing ‘yon ay ako…”

“Iti