"Sab ... Sabrina." Hindi alam ni Nigel kung saan magsisimula. Mukha siyang balisa, hindi katulad ng dati niyang sarili.

Nakatayo sa harap ni Sabrina, na ang mukha ay hindi naahit at ekspresyon na walang pahinga, mukhang kinaharap ang kamatayan.

Sa kaibahan, ang ekspresyon ni Sabrina ay nakakarelaks. "Mr Conor, dapat ka lang magsalita kung mayroon kang sasabihin."

"Sabrina, Humihingi ako ng paumanhin," nagawang sabihin ni Nigel.

“Sinabi mo na sa akin yan isang linggo na ang nakakaraan. Tanggap ko ang iyong paghingi ng tawad, ” nakangiting sagot ni Sabrina

"Sana mapatawad mo ako."

"Napatawad na kita," pag-amin ni Sabrina.

"Mahal mo pa rin ba ako?" Maingat na tanong ni Nigel.

Nang marinig niya ito, ibinaba ang ulo ni Sabrina at tumahimik. Maya-maya, tinaas niya ulit ito upang harapin si Nigel. "Hindi ako maaaring magsinungaling sa iyo, Mr Conor, … hindi kita minahal."

Natigilan si Nigel.

"Hindi kita kailanman totoong minahal." pagtatapat niya, habang sinusubukang mapanatili ang