Nang bumalik ang malay ni Sabrina, nasa ambulansya na siya patungo sa ospital. Hinawakan ni Sabrina ang kamay ng doktor. ‘Huwag, huwag mo akong bigyan ... Huwag mo akong bigyan ng mga anesthetics.’

Walang imik ang doktor.

‘Buntis ako, nais kong panatilihin ang aking anak. Wala na akong pamilya, ang sanggol na ito ang magiging natitirang kamag-anak ko. Nakikiusap ako sa iyo, huwag… huwag mo akong bigyan ng anesthetics.’ Pagmamakaawa ni Sabrina.

Hindi alam ni Zayn ang sasabihin din.

Panghuli, tinanong ng doktor, ‘Kakayanin mo ba ang sakit mula sa operasyon?’

Sinabi ni Sabrina na may isang matibay na resolusyon, ‘Magagawa ko!’

Matapos itong payagan ng doktor, dinala si Sabrina sa silid ng operasyon.

Naririnig ni Zayn, na naghihintay sa labas, ang nakakasakit na daing ng matinding paghihirap na nagmula sa loob ng silid.

Mahigit isang oras bago ang isang maputla, pagod na Sabrina ay itinulak palabas ng silid ng operasyon, nabasa ng pawis.

Nang siya ay lumabas ng silid, nakita niya