Pagkababa ng phone, nagpatuloy lang si Jennie sa pag iyak.

“Mommy, hindi mo ba nakita kung anong asta satin ni Marcus? Pati si Lolo! Pagkatapos mo silang respetuhin ng sobram gaganunin nila tayo?!”

Tumingin si Jennie kay Lori, “Bata ka pa talaga kaya wala inosente ka pa sa mga bagay-bagay.”

“Nakalimutan mo na ba kung sino ang nanay ko? Pamangkin lang ako ni Madam Shaw at Gibson ang apelyido ko, hindi Shaw! Oo, gustong gusto nila ako noon, pero matagal na yun at totoo ang kasabihan na kapag nagsawa na sila sayo, balewala ka nalang.”

“Eh bakit pinagpipilitan pa natin ang sarili natin sakanila?”

“At bakit hindi? Gusto mo bang hintayin na maging mas mahirap pa tayo sa daga? Lahat ng mayroon tayo, mawawala! Mula sa mga branded nating bag, damit, lahat! Kaya nga dapat mag asawa ka ng mayaman para hindi na natin kailangang magmakaawa sakanila, naiintindihan mo ba!”

“Opo…”

“Ang malaking pagkakamali lang talaga na nagawa ko ay noong umalis ako. Akala ko kasi wala na akong mahahanap