Abot-tenga ang ngiti ni Jennie. “Oh my, Marcus, medyo maraming best friend ang Auntie mo noon. Sa totoo lang, halos hindi ko na nga mabilang kung ilan sila! Sino bang tinutukoy mo?”

Ngumiti si Marcus, “A… wala naman.. Interesado lang akong malaman ang mga nangyari sayo noon!”

“Hahaha! Masaya naman ako noon.”

Huminga ng malalim si Marcus at pumikit, na para bang pinipilit niyang kumalma. Pagdilat niyam nakita niyang nakatitig sakanyang ang Daddy niya kaya natigilan siya. Buti nalang din at mukhang nakaramdam si Jennie na nang lumalaon ay ito na mismo ang nagkusang nagpaalam na uuwi.

Pagkatapos ihatid ang tatlo sa labas, naiiritrang sinabi ni Marcus sakanyang mga magulang, “Hindi pa ba sapat na pinapunta niyo sila dito? Kailabgan ba talagang pauwiin niyo pa ako? Gusto ko lang namang tikman ang ravioli na gawa ng auntie ko, hindi ba pwede yun?”

Nang makita kung gaano kagalit ang anak, lumapit ang Mommy ni Marcus para pakalmahin siya. “Wala nama talaga sana kaming intensyon na pau