Habang pinakikinggan niya ang malalim na boses ni Elliot, biglang nagningning ang mga mata ni Avery.

Wala siyang sinabi, pero parang nararamdaman niya iyon.

"Parang gusto mong umiyak, Avery?" paos niyang tanong. " pupuntahan kita ngayon! Hindi naman importante ang opisina."

Bumuntong- hininga si Avery, pagkatapos ay sinabing, "Okay lang ako. Nasasaktan lang ako sa pag- iisip kung paano muntik nang malason ang anak natin. Hindi ko maisip kung gaano kasakit ang mawala siya. Hindi ko kaya..."

"Alam ko. Hindi ko rin kayang mawala siya. Hindi na siya dapat kumain sa school pagkatapos nito."

"Alam ko. Pumunta at harapin ang iyong kumpanya. Matutulog muna ako kasama si Layla."

"Sige. Tawagan mo ako kung may kailangan ka."

"Sige."

Nang gabing iyon, lahat ay nagpakita sa Starry River Villa upang bisitahin si Layla.

Nakaupo si Layla sa sopa na nakasuot ng magandang pantulog at hawak- hawak ang paborito niyang manika. Ang ekspresyon sa kanyang mukha ay isang madilim na paraan na higit sa