Hindi naman talaga siya ang gumawa nun, at kung tutuusin nga ay siya pa ang biktima dito, pero wala siyang magawa kundi tanggapin ang magiging tingin sakanya ng publiko.

Tinawagan ni Avery si Tammy.

“Avery, bakit napaaga ata yung uwi mo?” Medyo naguguluhang tanong ni Tammy. “Kung ako sayo, hindi na muna ako uuwi sa Bridgedale. Hindi dahil sa natatakot ako, pero dahil nakakadiri lang talaga ang mga tao dito sa Aryadale.”

“Hindi naman masosolusyunan ng pagtakbo ang problema ko. Kinita ko sila kanina.” Kalmadong sagot ni Avery. “Tammy, nabalitan ko na pumunta ka raw sakanila para ipagtanggol ako. Maraming salamat sa pagtitiwala sa akin.”

“Bakit ka nagpapasalamat? Kung iisipin mo, ako kaya ang may kasalanan. Kung iningatan ko sana ang phone ko, hindi sana yun mananakaw at hindi mangyayari ang lahat ng ‘to.” Naiiyak na sagot ni Tammy.

“Ano ka ba! Kahit naman hindi nila nanakaw ang phone mo, sigurado ako na may iba pa silang plano.” Dumungaw si Avery sa bintana. “Uy, medyo lumalamig