Ang tanging meron lang ay ang walang katapusan at malawak na gubat. Maraming mabagsik na hayop dito. Kahit na sa umaga, may chance na baka maatake ka ng mga ito, pero sa gabi, sigurado ito.

Sa ilalim ng proteksyon ng mga bodyguards, pumasok si Elliot sa nakakatakot na gubat.

May hawak itong torch sa kamay. Naliwanagan niyo ang madilim na gubat na puno ng mga baging at sanga. Bigla siyang naging desperado!

Ang lakas ng loob niya?! Paano siya nagkalakas ng loob na pumasok sa gubat? Iniisip niya ba na makakalis siya dito ng buhay?

Kung alam niya na papunta ito sa kamatayan, bakit hindi siya bumalik? Kahit na nakatakas siya sa mansyon, pwede pa rin naman siyang bumalik? Hindi naman siya magagalit dito.

“Avery!” Napalunok siya at sinigaw ang pangalan nito ng may nanginginig na boses!

Pagkatapos niya sumigaw, sumigaw din ang mga bodyguards, “Miss Tate! Pumunta kami para sayo! Kapag naririnig mo kami, sumagot ka!”

Ang tanging sagot lang na narinig nila ay mga ungol ng mga hayop, ang ma